Hans Arendse schreef op dinsdag 26 januari 2010, 16:55:


Merens?

Christel Provaas schreef op dinsdag 26 januari 2010, 17:39:


Ik had gehoopt dat ik iets bijzonders zou zien.
Maar behalve dat de straal meer behandeld is dan ik zou doen, vind ik dat het paard goed bekapt is.
Kun je aangeven wat het verschil is met eerdere bekappingen?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 januari 2010, 11:21:


Kan niet als mensen ervan overtuigd zijn wat een ramp ijzers onder paardenvoeten kunnen betekenen. Dan gooi je die dingen weg om er nooit meer naar om te kijken. Maar als je bv.het alleen maar deed om geld te besparen dan is teruggrijpen naar die dingen zo gebeurd natuurlijk

Waarom zijn er ijzers onder paardenvoeten gekomen? Om je paard te kunnen overbelasten en tja... dát gaat dus niet zonder.

Ook de harde ondergrond van nu is voor sommige paarden wennen aan overbelasting en ook daar zou je met beslag geen last van hebben.
Maar laat je paard er een poosje overheen lopen en het probleem is opgelost.
En lost het minder snel op dan je zou hopen, dan zoek je makkelijker ondergrond of trek je het dier hoefschoenen aan. Tuurlijk, kans dat je er een verliest.
Zoek een ander merk wat beter blijft zitten, maar dat risico is er met ijzers ook en dan nog zonder dat het zich per ongeluk een nagel in de voet trapt.

Terug gaan naar ijzers is altijd een beslissing die het korte termijn belang van de mens boven het welzijn van het paard stelt.
En dènk erom dat op de NB cursus er een berg aandacht wordt gegeven aan de levensomstandigheden van paarden. Zowat mijn eerste woord is "beweging"
en ook de gewenningstijd aan verschillende ondergronden wordt uitgebreid besproken. Training is niet op een verdwaalde zondag een lange rit over harde onregelmatige ondergrond maken. Dat is iets wat je langzaam opbouwt en nèrgens wordt dat verzwegen of gebagatelliseerd.

Trouwens als je paard niet over asfalt kan lopen dan is er héél veel meer aan de hand in die voeten dan ongetraind zijn voor een harde ondergrond.

Clara van der Horst schreef op woensdag 27 januari 2010, 12:13:


Helemaal met je eens Clara
Over het algemeen is het gewoon zo dat hoe langer de overgangsperiode duurt, hoe slechter de voeten waren. Een paard met bv platte zolen kon wel eens langdurig verhaal worden voordat hij goed loopt, maar hoelang was dat nog meegegaan, als zijn redding, blootsvoets bewegen en goed bekappen, niet gekomen was?

Tineke Nolet-Verdel schreef op woensdag 27 januari 2010, 12:52:


Naast de dingen die ik in een eerder antwoord beschreef en waar we het hebben over leefomstandigheden, voeding e.d.
is dit de derde vraag uit de toets die we in de ochtend tijdens de cursus behandelen. Letterlijk is dit de vraag met een keuze mogelijkheid uit drie antwoorden.
Het laatste antwoord gaat gepaard met een diepgaande uitleg over hóe je een paard went aan andere ondergronden en wordt bij mij standaard begeleid met de vraag "snapt iedereen dit? Heeft iemand nog wat te vragen? "
Waarop mijn beantwoording kan uitlopen tot gemakkelijk 15 minuten. Ik denk dat in de theorie dit punt samen met uitleg over de gevaren van fructaan, voorkoming van bevangenheid en de nadelen van stalling het punt is waar de meeste aandacht aan wordt gegeven
Ik denk dan ook dat het zeer onterecht is dat gedaan wordt alsof we hier 'voor het gemak' overheen zouden willen vliegen.

3.
Jonge hengsten lopen in een hengstengroep in een groot Nederlands of Belgisch grasland natuurgebied. Kun je verwachten dat hun hoeven zich automatisch ontwikkelen tot ideale hoeven om onbeschermd lange afstanden over grind en asfalt te kunnen rijden?

A) ja, want de paarden krijgen veel beweging in de kudde

B) ja, als een paard goed kan lopen in een dergelijk natuurgebied, kan het dit ook op andere soorten ondergrond

C) nee, want de hoeven wennen alleen aan beweging op grasland, en zullen zich hier dus ook op aanpassen

Het is niet anders te verklaren dat wanneer de omschakeling naar goed lopen lang duurt, of een paard na een week hartstikke kreupel loopt en niet eens door de wei normaal kán gaan, wat helaas ook voorkomt, dat dit met de gezondheidstoestand van de voeten vóórdat de ijzers eraf gingen te maken heeft.
Je wil niet weten hoeveel mensen me in paniek mailen of bellen met de vraag of dit wel goed komt, maar praktisch zonder uitzondering zijn ze achteraf heel blij dat ze die stap hebben gezet omdat ze zien dat de problemen verdwijnen, als ze het dier gegeven hebben waar het recht op heeft, namelijk de tijd om te genezen.

Piet schreef op woensdag 27 januari 2010, 13:54:


En nóg een keer Tineke

Cindy Helms schreef op woensdag 27 januari 2010, 16:24:


En tóch geloof ik dat je op slaap kindje slaap een schitterend uitgestrekte draf kunt laten zien

Cindy Helms schreef op woensdag 27 januari 2010, 16:40:


met Freddy Mercury en Montserrat Cabelle?

klaartje schreef op woensdag 27 januari 2010, 20:04:


En waar zijn nou je geiten?

e m kraak schreef op woensdag 27 januari 2010, 23:31:


Daarom vindt ie zichzelf ook een clickertrainer en dat merk je niet zonder geluid.

Dat laatste geloof ik graag van je. Maar het omgekeerde is ook waar en de reden waarom Eddy altijd roept "ik zie nooit een clickerpaard bereden worden" ( in deel 2 van het artikel in mijn klein "verenigingsblaadje" , officiële naam "Positief trainen eZine" komt volgende week nog een aantal mythes, waaronder deze, voorbij)
Zoals bij zo'n P+ getraind paard nooit meer te bewijzen is hóe het een oefening heeft aangeleerd gekregen heeft, is dat met R+ evenmin zichtbaar.
De enige die dat weten is het slachtoffer én de mossad of in het andere geval de geluksvogel en zijn happy trainer

Anja Seijn schreef op donderdag 28 januari 2010, 9:11:


Heel vaak worden paarden van de ijzers gehaald omdat dat het laatste alternatief is en niemand uit de beslagwereld nog een werkende bevredigende oplossing kan bieden.
Dat betekent dat die paarden met een moeilijke blootvoetse start geconfronteerd worden en vaak wéten mensen ook niet dat er problemen waren voor die tijd omdat tot op een bepaald punt alles gecamoufleerd wordt door beslag.
Blootsvoets betekent van af moment 1 een keiharde confrontatie met de gezondheid van de voeten van je paard en die gezondheid laat soms veel te wensen over. Als je dan er niet zoveel van weet of slecht voorgelicht bent geef je de boodschapper , in dit geval het natuurlijk bekappen, de schuld.
Alles draait om de kwaliteit van de voeten. Zijn die goed dan vinden ze een pad met stenen helemaal niet erg. Wat natuurlijk nog niet hetzelfde is als 25 km over zo'n pad

van lennep schreef op donderdag 28 januari 2010, 12:08:


Ben in mijn leven als eens door minder illustere figuren omringd geweest

Karen Koomans schreef op donderdag 28 januari 2010, 15:41:




Toch ben ik het niet helemaal met je eens, niet dat het nou allemaal zo vreselijk is, maar even om het principe.
Zodra een paard reageert op een zweep, weet hij wat een zweep betekent en of je hem dan werkelijk aanraakt of op de grond petst, maakt niet uit. Het betekent dat hem ooit duidelijk is gemaakt wat een zweep kán doen en daarom reageert
Ik heb Parelli mensen prachtige dingen met hun paard zien doen, totdat ze de carrotstick lieten liggen.. alles viel in duigen...Ik denk altijd net als met het leidtouw, wat ik niet in handen heb kan ik ook niet gebruiken
Zelf heb ik eens als maandelijkse praatpaal gediend voor een hele lieve mevrouw die al een heel eind was met clickertraining. Ze wilde haar paard iets aanleren waarbij hij zijn voeten moest verzetten, gebruikte een zweep, maar was helemaal tegen elke vorm van geweld dan ook. Ze tikte dan even tegen de voeten en hop, paard deed wat ze wilde.
Nu gebeurde het een keer dat et paard dacht van " ik heb er ff geen zin in"
En ik vroeg haar daarna of ze het gemerkt had. "Wat"? "dat de vierde keer tikken tegen de voet zeker driedubbel zo hard was als de eerste keer?"
Toen ze terug dacht wist ze het ook......ze had het niet gemerkt

Dát is wat ik tegen heb op het gebruik van een zweep, een bit, sporen, alles waar je zacht P+ mee kunt uitoefenen , maar ook heel hard.....

Karen Koomans schreef op donderdag 28 januari 2010, 17:43:


Vriend van me wilde mijn Shiny wat vooruit laten gaan door met een touw door er mee te zwieren,druk te zetten in de buurt van zijn achterwerk.
Hij was stomverbaasd dat er geen reactie kwam. Was het eerste paard wat hij ooit meemaakte dat daar niet op reageerde.

Cindy Helms schreef op donderdag 28 januari 2010, 17:36:


Piet is een geweldig aardige, maar wel traditionele man. Ik heb ruim anderhalve dag les van hem gehad met mijn 2 paarden bij me thuis.
Don die dit werk helemaal niet kende had in het begin een voorwaarts probleem en ik moet bekennen dat ik met kromme tenen in mijn schoenen stond. Tineke was daar trouwens bij.
Mijn zwakke excuus is dat ik het zelf niet deed en dat Don in z'n leven voordat hij bij mij was al veel meer tikken had gehad. Schaam.
Omdat ik het belang ervan in zag, wilde ik dit zó graag leren dat ik toen mijn principes tijdelijk opzij gezet heb.
Het is ook niet nodig, het is zoals Cindy hierboven zegt.
Maar aan de andere kant wil dit voor mij in dit geval dan ook weer niet zeggen dat je geen druk met de teugels mag uitoefenen om je paard aan te geven dat hij in een buiging rond je moet lopen.
Als een paard zo krom is dat een buiging naar de andere kant pijnlijk is, of het loopt kreupel, dan noem ik dat therapeutische druk, want ik wil dat het heel snel beter gaat. Met clickertraining kan ik dan in het begin geen beloning verzinnen die groot genoeg is. Natuurlijk is er dan wel een yes en beloning op het moment dat het goed gaat. Zodat minder en minder druk nodig is op den duur
Maar als er geen dringende redenen zijn ben ik het helemaal eens met Cindy. Consequent van voren af aan beginnen te trainen en daar de tijd voor nemen die nodig is.