Karen Koomans schreef op maandag 25 januari 2010, 1:19:
> Ik kan me je frustratie voorstellen Egon. Grrrrr....
> Ik heb me al aangewend om forumberichten te schrijven in Word
> (elk ander programma dat zich leent om teksten in te schrijven
> dit filmpje / wat je ervan vindt!
>
> grt,
> karen
Dit was het artikel uit mijn vorig eZine
Ik heb het minder technisch geschreven dan waar Egon mee bezig was omdat er op mijn adreslijst mensen staan die hebben aangegeven nog maar net met clickeren gestart te zijn, of nog helemaal niet clickeren.
als je zonder geluid kijkt zie je altijd veel meer, maar het nadeel in dit geval is dan dat je niet hoort wanneer de mallert meent te moeten markeren.
Dus:
Wat was de stoere cowboy aan het doen.
Ik hoop dat je hem kon verstaan. Ik heb wel een paar keer moeten luisteren voordat alles wat van achter die grote snor kwam me duidelijk werd. Maar zelfs de beelden alleen maken ook al veel duidelijk.
Hij was het dier aan het inprenten dat er op de hele wereld geen veilige plaats was behalve bij hem.
Deze cowboy is het dier zó aan het manipuleren dat de click de markering wordt voor “dat doe je fout”, tegelijkertijd de zweep hanterend. In principe precies hetzelfde, hoewel hij dat zelf ontkent, als de helaas wereldberoemd geworden Join up van Monty Roberts, die een paard laat rondrennen in een roundpen en zoveel fysieke druk geeft dat paardlief uiteindelijk niet anders kan dan zich over te geven. Als hij dat eenmaal doet beseft hij dat de enig veilige plaats bij Monty zelf is. Heel geschikt voor de wilde paarden waar hij vroeger mee werkte, omdat mensen toen nog niet beter konden weten.
.
Werkt het? Natuurlijk werkt het, want straf geven werkt altijd.
Binnen de kortste keren weet het paard dat wanneer hij een click hoort hij ogenblikkelijk naar zijn baas moet komen want dat er anders pijn of ongemak volgt. Je zorgt dat je paard niet te ver weg kan, dat je er bij kan komen met je zweep en geeft hem gewoon iedere keer op zijn flikker als hij wegloopt. Je laat dit vergezeld gaan van een geluidje en nu wordt het een beetje pavlofachtig verhaal, want straks heb je de zweep niet meer nodig en komt hij op alleen een click heel ‘vrolijk’ naar je toe.
Net zoals de hond van Pavlof al begon te kwijlen als hij de bel hoorde die altijd aan zijn voer krijgen vooraf was gegaan.
Laten we elkaar geen mietje te noemen,
(heel) vroeger hoefde ik mijn zweep nog maar te laten zien en mijn paard liep een keer zo hard, je hoeft terwijl je bezig bent met een ‘lui paard wat dood is voor het been', nog maar sporen aan te doen en hij is niet lui en zeker niet dood voor het been meer. Allemaal dezelfde reactie als waarop het paard uit het filmpje straks naar hem toe komt wanneer hij klikt. Geweldig! Zo clickertrainen! Maar niet heus.
Kortom
De hele werkwijze in het lelijke filmpje, waarin de cowboy zich een clickertrainer noemt, is gebaseerd op angst, op P+ (toegevoegde straf) op
wijken voor druk en het laten toenemen van die druk en negatief trainen. Stuk voor stuk 'ver van mijn bedshow' dingen als je met
clickertraining bezig bent.
De bedoeling van de click is het paard te laten weten dat dat het moment is waarop hij iets goéd doet, dat hij daar een belóning voor krijgt. Dát is positief trainen
We hoeven geen geweld te gebruiken, alleen omdat we er toe in staat zijn, toch?
Warboel
