Michiel schreef op vrijdag 11 december 2009, 11:40:


Waarom leef je op een dieet van onverhit voedsel, is dat omdat ik stelde dat dat waarschijnlijk dichter bij de natuur staat?

sandratien2 schreef op vrijdag 11 december 2009, 13:46:


Is dat zoals ik stelde, bedoel ik.

Michiel schreef op vrijdag 11 december 2009, 11:40:


Hmm, dat streek eigen kan je ook wat ruimer nemen als "rond om Zwolle"
Maar ook Seizoen gebonden, is belangrijk.
Wij noordeuropezen, hebben niet zoveel met zuideuropees voedsel, laat staan van rond de evenaar en in de winter heeft het weinig nut om zomer voedsel te eten.
Vitaminen en mineralen komen niet overeen met de noden van de jaargetijden in je leefklimaat.
Dit even, om het ingewikkeld te maken
Nils en Olly

om nog maar te zwijgen over Yin groentes in de winter eten.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 11 december 2009, 23:41:


Eigenlijk bedoelde ik met streekgebonden ook seizoensgebonden producten. Ik ging er helemaal van uit dat als je de spruitjes in de winter van het land afhaalt je die ook in de winter eet. Jij verwoordt het net even iets beter.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 11 december 2009, 23:41:


Dan leg je wel een heeeel groot gewicht aan zomer/winter aanpassing van ons lijf. Ik zie daar geen reden toe, de mens met zijn lijf en zijn fysieke behoeftes worden amper beinvloed door zomer/winter verschillen. Wel iets maar ook niet meer dan dat. En zelfs dat iets is nog moeilijk hard te maken, het meer de theorie die dit van belang kan achten.
Economisch gezien is dichterbij wat verstandiger, geen uitstoot bij vervoerskosten, dát is wel een punt van belang.

Onverhit eten staat dichter bij de natuur, mooi uit gedrukt!
Ik eet rauw, ook omwille van een theorie, en dat is mijn experiment. Ooit begonnen daarmee door info over "instinctief eten". Argumenten die ik daar vond zijn oa. dat wij mensen 10 miljoen jaar bestaan en pas de laatste 10 duizend jaar verhit zijn gaan eten. Ons lichaam is dus gevolueerd met rauw eten en die 10 duizend jaar heeft daar weinig aan kunnen veranderen. Er zijn aanwijzingen (ik ken de bewijzen niet) dat de grote en gezondheid van mensen door die overgang 10 duizend jaar geleden, toen de landbouw in zwang kwam, flink achteruit ging. De normale leeftijdsduur van mensen zou 120 jaar zijn en dat kelderde naar 40 als gevolg van gekookt eten. 10 duizend jaar doen we er nu al over om dit weer op te kunnen schroeven naar 80 jaar. Ik zeg niet dat dit allemaal waar is, ik blijf liever open voor alle mogelijkheden en ga verder met mijn experiment. Verder werd er beschreven dat alleen mensen gekookt eten en dieren niet, waarom aan die extreme uitzondering vast blijven houden? En dan eten verhitten en onder een microscoop zien wat er van de cel structuur is overgebleven, eet smakelijk, dat wil je niet weten noch eten, als je dit vergelijkt met de mooie beelden van onverhit voedsel. Het is enkel cultuur dat we eten verhitten, verder is er geen enkel reden waarom we dit zouden doen. Hoogstens zijn we dusdanig verzwakt met voedsel kunnen verteren dat de overschakeling even wennen is, meer niet. En wees niet bang, er is nog niemand die ik ken die op grond van mijn info dit ook geprobeerd heeft, prima ook goed, bekeringsdrift heb ik allang niet meer hier in. Tis dat je er na vraagt en dan mag je alles weten.

Groet, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 12 december 2009, 11:14:


Ik heb een tijdje terug een heel interessant experiment gezien met mensen die allemaal verschillende, vrij erge, gezondheidsklachten hadden. Ze hadden die groep een tijd op een dieet gezet dat normaal aan gorrila's in de dierentuin wordt gevoerd. De resultaten waren opmerkelijk. Ondanks de verschillende gezondheidsklachten verbeterde de gezondheid van elke persoon die meedeed. Als je overigens op zo'n dieet wilt leven betekent dat dat je de hele dag door moet eten om alles binnen te krijgen dat je nodig hebt, in onze huidige maatschappij dus niet doenlijk. Krijg je ruzie met je baas.

Wat mij opvalt als je naar de mensheid kijkt is dat elke bevolkingsgroep een vorm van verhitten en berijden van eten heeft. Zelfs de aboriginals in Australië die enorm primitief (vanuit onze optiek dan) leefden, roosterden hun vlees. Er zit ook wel een voordeel aan om je eten te verhitten. Zo kun je soorten die je normaal niet kunt eten wel eten omdat hij verhit is. Bijvoorbeeld aardappelen en bonen. En je dood er parasieten en ziekteverwekkers mee in vlees en vis. Ik ben dol op rauwe vis en vlees. Maar omdat ik weet dat er verschrikkelijk veel parasieten inzitten verhit ik het toch. Maar mijn biefstuk moet nog wel lekker rood zijn van binnen. Mijn mannen eten het zo niet. Maar ja, zoute haring, koud gerookte zalm, lekker hoor. Die blijven rauw.

sandratien2 schreef op zaterdag 12 december 2009, 17:18:


Zoute haring en gerookte zalm zijn niet rauw......
en het zou me verbazen als Michiel zijn zalm rauw nuttigt.

e m kraak schreef op zaterdag 12 december 2009, 17:31:


Koud gerookte zalm is wel rauw hoor! En haring heeft alleen maar in het zout gelegen, dat wordt verder niet bewerkt.

Michiel schreef op zaterdag 12 december 2009, 11:14:


Wat doet jou denken dat alle dieren om ons heen een duidelijk seizoensritme hebben maar mensen niet? Dat is net zoiets als vaststellen dat dieren voedsel niet verhitten maar mensen wel. Geen seizoensritme hebben is ook erg "ondierlijk".


Ja, toen gingen we koolhydraten eten. Mensen zijn geen planteneters, dus logischerwijs was de landbouw een achteruitgang.


De normale levensduur van mensen is absoluut geen 120 jaar, maar van nature slechts 40 jaar. Dat je bij die leeftijd geacht wordt al dood te zijn kun je afleiden uit tal van lichamelijke verschijnselen. De ogen zijn maar gemaakt om 40 jaar mee te gaan, na die leeftijd wordt de ooglens stug en kun je niet meer dichtbij kijken. Je gebit is rond die leeftijd van nature versleten (ok, met allerlei tandheelkundig gepruts kunnen we de boel nog wel rekken). Er ontstaan rugproblemen, de bespiering wordt minder, nakomelingen krijgen wordt (voor vrouwen) wat riskanter, de pigmentering van beharing laat het afweten, enzovoorts. Er ontstaan nogal wat problemen die totaal niets met voeding en levensstijl te maken hebben maar onmiskenbaar een oorzaak hebben in leeftijd. We waren nooit bedoeld om langer dan 40 jaar mee te gaan. Van nature zit onze taak er dan op, we hebben nakomelingen die inmiddels ook weer de vruchtbare leeftijd hebben bereikt.

Er bestaat inderdaad een zekere limiet rond de 120 jaar, dat is wanneer de celdeling definitief ophoudt. Dat is namelijk onze bescherming tegen kanker. Cellen kunnen zich een beperkt aantal keer delen, die limiet ligt normaal rond de 120 jaar zodat het geen belemmering vormt voor het bereiken van je normale levensduur. Gaan cellen zich ineens sneller delen, dan lopen ze tegen die limiet aan. Kanker krijg je dan ook alleen bij een opeenstapeling van fouten: je celdeling moet uit de hand lopen, en tegelijkertijd moet ook de regulering van je quota defect zijn geraakt. Gegeven het feit dat in normale omstandigheden dagelijks ongeveer 50 cellen een defect krijgen in de celdeling is het nog een wonder dat kanker gemiddeld behoorlijk wat jaren kost om het te krijgen.

Ook bij dieren zien je trouwens dat de "celdelingslimiet" ongeveer een factor 3 hoger ligt dan de normale geplande levensduur van het dier. Wat dat betreft klopt het prima dat mensen een theoretische levensduur hebben van 120 jaar en dus van nature gepland zijn om 40 jaar mee te gaan.


Tsja, mensen zijn ook zowat de enigen zonder vacht, en zo zijn er nogal wat meer uitzonderingen. Het koken van eten maakt dingen verteerbaar die dat anders niet zouden zijn. Voor de rest wordt het vooral lekker gevonden. Echt veranderen doen voedingsstoffen er niet van. Je kan eten rauw eten, of gekookt. Mineralen blijven mineralen, koolhydraten blijven koolhydraten, en vetten blijven vetten. Ok, vitaminen houden niet van verhitting, maar als je er ondanks verhitting genoeg van binnenkrijgt is ook hier niets aan de hand.
De twee grootste verschillen is dat celwanden knappen (en dus meer voedingsstoffen prijs geven) en dat een aantal ziektekiemen de verhitting niet overleeft. Beiden eigenschappen lijken niet een bedreiging te zijn voor de gezondheid.
Maar ik ben er van overtuigd dat verhitten van voedsel voor je gezondheid niet hoeft. Ik eet eigenlijk ook niet zoveel verhit voedsel, zie ook niet zoveel in het "papperige" dat je daarna overhoudt. Hoewel rauwe eieren en aardappelen er bij mij ook niet zo in gaan.


Tsja, kijk eens onder de microscoop hoe het eruit ziet als je erop hebt zitten kauwen? Misschien dus ook niet meer kauwen dan?


Wel opmerkelijk is dat dit in zowat alle culturen wordt gedaan, inclusief de "onbedorven" culturen, culturen die nooit of nauwelijks in contact hebben gestaan met andere culturen.
Een intrigerende theorie is dat van alle culturen alleen de culturen zijn overgebleven die voedsel verhitten, omdat die gezonder bleven.

Maar hoe dan ook, het is wel stof tot nadenken. Dat wij de enige soort zijn die voedsel verhit is onmiskenbaar waar.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

sandratien2 schreef op zaterdag 12 december 2009, 17:18:


Toeval? Dat ik daar gister avond nog aan dacht?
Sinds de "nieuwe"mens (Homosapiens?) het vuur ontdekt heeft, is er géén volk ter wereld, dat het niet gebruikt om het voedsel te bereiden.


En wat dacht je van water?


Wat heet rouw? ze is geconserveerd.

Michiel denkt nog aan de mens in het krijt-tijdperk, maar vergeet dat de wereld bevolking wel enigzins is toe genomen en de mens geevolueerd.

Nils en Olly