Els Kleverlaan schreef op maandag 16 november 2009, 11:35:
> zolang men dieren niet beschouwt als een
> communicatie partner, maar als een voorwerp dat ge(mis)bruikt
> wordt, er niets zal veranderen.
>
> Els.
Persoonlijk vind ik dat er maar zelden daadwerkelijk sprake is van partners, niet in de zin van gelijkwaardig tenminste. Ook paardgericht paardrijden komt neer op dat het paard doet wat de ruiter wil.
Dat is inherent aan betrouwbaar veilig rijden in de werkelijke wereld.
Het is een gróte uitzondering dat er functioneel werkelijk tweerichting-communicatie is. Voorbeeld is een zoekpaard bij SAR-werk. Daarbij reageert de ruiter met gedragsverandering op signalen van het paard.
Ik zie in het niet gelijkwaardige parterschap geen probleem zo lang de vijf vrijheden van het dier maar gewaarborgd zijn volgens de ethologie van dat dier, in dit geval het gedomesticeerde paard.
Zie het als een werkgever-werknemer relatie met een set arbeidsvoorwaarden.
In onze 21ste eeuwse westerse samenleving is één aspect van de (node ontbrekende) paard-arbo de definitie van dierenmishandeling:
Het onnodig veroorzaken van letsel of pijn bij een dier of het onnodig schaden van zijn gezondheid, dan wel het laten verrichten van werk dat de kracht van het dier te boven gaat.
Bon;
http://www.encyco.nl/nol.phpHou deze definitie tegen de situatie in het gewraakte filmfragment.