Isabel van der Made schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:19:
>> Jeetje, Jo,
> wat ben jij oorlogszuchtig vandaag!
Hahaha, ja ik merk ook aan mezelf dat in een vreemde stemming ben.
Misschien door wat ik aan Marianne over een paard hier schrijf, het knaagt gewoon aan me.
>
> Er zijn toch vele wegen die naar Rome leiden, dat 'leiderschap'
> hoef je toch niet perse via het verdedigen van een hoopje hooi
> te bereiken.
Nee, dat was ook maar een optie(èèn van de mogelijkheden) van wat ze zou kunnen doen om haar plaatsje, rang, respekt, hoe je het ook wilt noemen op te eisen, af te dwingen, te verkrijgen, of hoe je dat ook wilt noemen.
>
> Maar goed, dat was niet de reden dat ik dit berichtje begon.
>
> Ik kwam er gisteren achter dat ik waarschijnlijk het woord
> respect op een hele andere manier interpreteer dan gangbaar is.
Respekt is voor mij............de ander de ruimte geven....om te passeren, om zijn zelfwaarde te voelen, in zijn waarde gelaten te worden,de ander te laten weten dat je hem naar zijn waarde acht, zijn verdienste, zijn opgebouwde ego, macht,kunschap,interligens,kapasiteit,wat het dan ook is maakt niet uit......ik heb respekt voor die persoon, dier,machine, natuurverschijning, natuurgeweld, enz.
Een stukje je er de mindere in voelen.
>
> En dacht, kom, eens kijken of mensen op het forum zin hebben te
> vertellen wat zij onder respect verstaan.
>
> Ik heb nu de indruk dat respect wordt gezien, als het paard
> heeft ontzag voor de mens.
In de paardenwereld dwingt de leider dat respekt af.
"aan de kant, ik eerst eten, ik wil dat jij verder weg gaat staan, enz"
De anderen zullen dus een stap terug moeten doen.
Laat je een paard schurken, op je voeten staan, je opzij duwen....verteld dat het paard dat jij niet zijn respekt verdient.
En dan krijg je uit eindelijk de narigheid.
Waar ligt dat dan aan?
Aan ons of aan het paard?
Voor mij.........ligt dat dan aan mij.
Ik heb bij de eerste begroeting een foute indruk afgegeven.
En dat hoeft niet aggressief, met geweld of geschreeuw......maar met duidelijk zijn......hier ben ik en ik ga niet opzij.
En dat houdt ook niet in dat het paard dan angst voor je moet voelen of niet bij je wilt zijn.
Als de taal tussen beide maar duidelijk is.
(En ook ik maar nog dagelijks fouten, hoor).
>
> Mijn interpretatie was altijd, dat als paard respect voor je
> heeft, dan gelooft hij in je, wil graag met je samenwerken,
> omdat jij hem/haar ook respecteert.
Dan zal je hem ook ervaringen hebben moeten geven, waardoor hij in je geloofd en samen met je wilt werken.
>
> Een wisselwerking, elkaar in ere laten.
Wat is elkaar in ere laten?
In de paardewereld is in ere laten, geen topic.
Opzij of ik help je opzij.
En is het eerste zwakke signaal niet genoeg, dan zal ik het duidelijker maken.
En dan is het de minste die de sterkste in ere laat en heeft de sterkste genoeg......nou vooruit jij mag de kruimels.
Hahaha, tja dan heb ik een dubbele slechte dag.
Ben keihard en heb het ook weer keihard gezien vandaag.
>
> Never mind.
The potatoos.
>
> Isabel
Joke.
Warboel
