veb schreef op dinsdag 21 juli 2009, 9:33:


Ik zou zoveel mogelijk verharden met gratis grinttegels, evt. daarvoor iets ophogen met gratis zand, tis wat werk maar dat is goed voor je conditie. Dat is dan de plek waar ze swinters altijd droog kunnen eten rond de hooibak. De rest van het looppad mag kapot gelopen worden, swinters dus gewoon open laten. Wij doen dit ook hier op kleigrond. Geeft niets als daar diepe gaten in gelopen worden, zodra het weer opgedroogd is, wel het looppad slepen, waardoor alles weer geëgaliseerd is.

Groet, Michiel

Het gaat heel goed met Tessel en mij en Luna.
In juli zijn de stops weg gebleven, en in een maand tijd hebben we zelfs al weer 5 keer een fietstocht gemaakt. Esther v. L. fietste gisteren mee door 2 parken, over de dijk en langs de huizen. Zelfs m'n eerste galop gehad naast de fiets, heel beheerst, mooi!

Luna deed het fantastisch vandaag, voeten geven op de standdaard, vliegen spul op, nergens een stop wat niet met een klein rukje (een keer of 6) op te lossen was. We hebben nog even de 2 en 3 tredes trappen geoefend, waar ze nog moeite mee heeft bij het er af gaan. Behalve achteruit als tussentechniek nu ook een cirkel op de trap gedaan. De volgende keer verder en net als over boomtakken lopen, is dit goed voor haar om te leren haar voeten bewust ergens neer te zetten.

Mijn oude singel was aan vervanging toe nu heb ik een elastische besteld. Een FRA supersingel gekocht bij www.equixantos.com Morgen gaan we verder met zadeltraining, nu met 5kg extra gewicht. Het was nog niet eenvoudig een tas vast te maken waarmee ik veilig een langzame gewichtsopbouw kan realiseren. Het is me wel gelukt denk ik met een sporttas, kettingen met clips, zakjes met grint van 2,5 kg en een hoes erover om die lelijke kettingen te verbergen.

Ik begin om met 5 kg daar een paar keer mee te wandelen en naast de fiets en dan met 10 kg hetzelfde, totdat ik 45 kg aan extra gewicht op het zadel heb. Hiermee hoop ik te bereiken dat ze langzaam wendt aan onze 67 kg dat daarna komt. Hiermee hoop ik weerstand te voorkomen en een weg gedrukte rug, dat zou mooi zijn. Met deze opbouw zijn we minimaal 9 weken verder, waarbij we steeds meer gaan fietsen.

Groet, Michiel

Piet schreef op donderdag 23 juli 2009, 22:07:


Ja zo'n oordeel is best heftig, dat komt nog geregeld bij me boven. Ook al begrijp ik wel hoe dat ontstaan is, ik heb meerdere paarden beschreven waarbij het een tijdje moeilijk was. En als dat alleen gezien word ... En als Jur zijn nu opgeloste fysieke probleem als een training probleem gezien word dan voed dat zo'n oordeel nog eens extra. Meningen veranderen niet snel, als ik ergens een terugval krijg dan komt het weer boven of wellicht kan het dan wel gezien worden als een normaal groeiproces wat je beide doorloopt met je paard.


Dat was ik al weer vergeten, inderdaad dat beschreef Tom Dorrance ook. Vanuit de beleving van het paard is het nog niet gezegt dat als je er op zit voor de eerste keren dat het paard ook durft te lopen samen. Nu ik mijn kiezelstenen in pakketjes klaar heb, en een tas die niet te tillen is van 45 kg, snap ik meer van die grote verandering die gewicht alleen al kan veroorzaken. Wij doen alles onderweg op een buitenrit, een pauze veldje daar zal het opstijgen in alle rust gebeuren denk ik. Mark Rashid voegt daar nog aan toe, als je er op zit ga er dan ook binnen 1 minuut weer vanaf. Want een paard weet nu dat je er op kunt, het weet nog niet, dat je er ook weer eens van af gaat. Alles om onrust te voorkomen, en die eerste indrukken zijn belangrijk. Leuk dat zadelmak maken!

Groet, Michiel

van lennep schreef op vrijdag 24 juli 2009, 10:37:


Weet je, ik zie het niet eens als staken. Ze wacht even, soms om iets rustiger de omgeving af te speuren, soms door iets onzekerheid of ze wel wil wat we aan het doen waren. In dat wachten geef ik haar de tijd, meestal niet langer dan 30 sec. en dan met 1 rukje loopt ze mee. Mijn uiteindelijke doel is dat ze vraagt om stil te staan in plaats van dat zelf te beslissen, alhoewel ik zal haar vraag daartoe wel gemist hebben, mede omdat ik nog vaak iets voorop loop en fiets. Haar even de tijd geven vergroot weer haar vertrouwen in mij en het rukje is de duidelijkheid dat daarna komt. Meestal is dat rukje al overbodig.


Grappig ook die waarneming interpreteer ik anders als voorheen. Bij het staken dacht ik vaker aan verzet, nu bij de trap zie ik totaal geen verzet, maar wel heel veel try om het willen durven en dat geeft stress zolang dat nog niet lukt. Die try krijgt zijn beloning natuurlijk en ook logisch dat ze er moeite mee heeft, zolang ze nog niet snapt dat ze zelf op haar leidtouw staat, zolang heeft ze nog weinig besef waar ze haar voeten moet plaatsen op zo'n trap. De stoep afstappen naar de weg toe, dat is haar nivo en ook dat moest ze eerst leren.


Dank je!

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 24 juli 2009, 20:00:


Neem ook het gewicht op van 10 dazen in je val, das makkelijker straks dan tellen tot 312