Britt Claeys schreef op zaterdag 4 juli 2009, 2:40:
> De broer van de, helaas te vroeg gestorven, vorige baas van de
> manege waar ik vroeger stond zei me dit eens. Pistewerk beperkt
> hij (hoewel hij dit ook belangrijk vindt voor bepaalde dingen),
> manneke, da is't nog ni.
> Awel ik weet het nu, dit in combinatie met pistewerk terwijl je
> op een paard zit dat overduidelijk ook plezier heeft: dat is
> paardrijden!
super hé!
sinds ik terug ben beginnen rijden, nu 2 jaar geleden, is dat bos mijn piste geweest, enkele lessen in de (echte) piste uitgezonderd
en inderdaad wat je daar leert, daar kan de zandbak voor mij niet aan tippen,
bergop, bergaf
evenwichtsoefeningen, verlichte zit, bukken voor takken, opzij naar links of rechts
schouder binnenwaarts rond een boom of bareel (of je knieschijf gaat eraan)
grote plassen door, de gracht
traktors, fietsers, honden,...
hertjes, roofvogels, eekhoorntjes
de natuur de 4 seizoenen door
de stilte
op de brede wegskes geeft eddy dan oefeningen: verzamelen, schouderbinnenwaarts, wijken voor het been,....
ik herinner me nog een workshop van pien die toen op bezoek kwam op de PT: centered riding oefeningen, nadien heb ik kilometers gedaan op indy in 't bos, oefenend op mijn evenwicht (en ondertussen genietend van de natuur)
leren vertrouwen op je paard en omgekeerd, je bent van mekaar afhankelijk
je moet weten dat zij naar jou luistert, dus oefeningen op controle, stoppen en terug vertrekken, stoppen aan een weg (indy kijkt zelfs naar links en rechts vooraleer ze oversteekt
), oefenen op tempo (ik bepaal nu hoe snel we gaan, en straks mag jij effe, dan ik weer...)
soms even het roer aan je paard geven op moeilijke stukken zoals inderdaad die verschrikkelijk stijle maar zalige berg in averbode bos, sommige bergafs, gladde toestanden, of toen ze het bos in blauberg om zeep geholpen hadden vorige hersft met bomen kappen, amai dat was nog al eens een terreinrit! tussen takken, diepe modder, door de gracht, indy en jur waren geweldig toen
en dan, de kers op de taart: de bergen in averbode bos!
een verzamelde galop erheen en dan vanonder aan de berg in Indy of Jur's oor fluisteren: GO!!! dan voelen hoe ze er ineens als een pijl uit een boog vandoor gaan, de kracht waarmee ze vertrekken (en daarin kan volgens mij geen enkel paard Indy evenaren...hoewel Jur hard zijn best doet
), de wind langs je oren voelen suizen, vertrouwen op je paard, ze loslaten in galop de berg op, wetende dat ze boven zullen stoppen als je hen dat vraagt....
dat is paardrijden voor mij....
Warboel
