marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:19:


Goh, de tijd gaat toch snel hè.
Ik denk ni da het gemis ooit stopt, 't is iets anders dan die drukkende pijn van in het begin, die gaat algoe wel weg.
Ergens is het wel een goede zaak, zo wordt Apache niet vergeten.
En weet je, 't wilt eigenlijk zeggen dat Apache heel erg veel voor je betekende. Niet die loze woorden die iedereen kan zeggen maar gewoon diep binnenin. Dus eigenlijk is dat gemis een mooi cadeau vol herinneringen om te koesteren.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 1 maart 2009, 10:54:


Nobody was op stal ne serieuze luchtzuiger, allé eerder nen beatboxer want hij zet zijn tanden nergens in en dan komen er tjon tsjin geluidjes. Hij staat nu bijna 11 jaar op de wei en doet het enkel nog wanneer iets hem niet zint, bijv. als ik eten geef en hij moet wachten tot ik klaar ben met dat hoopje hooi. 't Zit er nog altijd ingebakken.

Ilona Kooistra schreef op zondag 1 maart 2009, 19:44:


Happy birthday!!!
Wat leuk om te verjaren op de eerste lentegevoeldag van dit jaar.
Geniet er nog van!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 3 maart 2009, 20:05:


Das die van mij

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 4 maart 2009, 19:26:


Dat ken ik, valt Player Sioux aan, u toch ni?
Sinds Soraya vorige zomer na een maand op de Poedertoren terugkwam, had Jeanneke het ook maar wel enkel als ik in de piste aan het rijden was op Soraya. De piste grenst aan één van de weides en Jeanneke kwam dan aangestormd met haar tanden bloot, de omheining heeft ook enkele shotten moeten verduren.
Ze heeft het daarvoor nooit gehad.
Wat deed ik: ik kan niet telkens beiden rijden en als ik een oneven keer kon rijden in de week, dan was het een keer meer met Soraya, bij even keren beiden evenveel. Dat zinde Jeanneke totaal ni, zij wou aandacht!
Mijn oplossing: Ik deed net hetzelfde maar als ik ze allebei kon rijden, nam ik Jean eerst. Kon ik een paar dagen achtereen maar één rijden, dan nam ik Jeanneke ook eerst in het rijtje. Voor ik Soraya reed op een dag dat ik Jeanneke ni reed, kreeg Jeanneke eerst een poetsbeurt ofzo, ook aandacht geven dus en dat hielp.
Zo ging het goed tot Blackske gestorven is, Jeanneke is veranderd, ze is zuurder geworden. Nu ze nog maar met 3 zijn, is zij diegene die het laagste in de rang staat en ze is er ni content mee. Ik hoopte dat alles terug in zijn plooi zou vallen maar het is ni zo. Ze voelt zich buitengesloten en dat uit ze ook.
Door mijn examens en stage heb ik een aantal weken ni kunnen rijden. Toen ik eindelijk terug ging rijden, nam ik eerst Jeanneke en dan Soraya. Waar voordien geen problemen meer waren, kwamen die nu terug. Hoewel Jeanneke eerst de aandacht had, kwam zij nog als een razige afgestormd. Ik was toch van plan om naar buiten te gaan en ni veel in de piste te rijden maar toch, da is geen plezant gedrag.
Ik ben nu serieus aan het overwegen om een paard op de wei bij te zetten zodat ze terug met 4 zijn en hoop dat alles dan terug wat opgelost geraakt. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb op deze moment geen tijd om er nog een paard bij te pakken, da zou ni eerlijk zijn tgo het nieuwe paard en tgo Jeanneke, Soraya en Nobody. Door vroegere perikelen heb ik me voorgenomen dat ik de wei met geen andere personen zou delen maar hier ben ik nu op aan het terugkomen want ik wil dat Jeanneke terug voor 100% gelukkig wordt. Ik hoop het echt dat het zo lukt want Blackske kan ik ni terug toveren spijtig genoeg.

In u geval heeft Player al die tijd jouw volledige aandacht gekregen en die moet ze nu delen, tja hoe zoude zelf zijn? Ge moet het zeker ni grappig vinden en haar onbewust hiervoor belonen, 't doet u wel iets natuurlijk maar hou het verborgen. Geef Player nog steeds veel aandacht, ga altijd eerst naar haar toe. Van zodra ze weet dat jij er ook nog steeds bent voor haar, zou het hopelijk moeten verminderen.
Ik kan u geen kant en klaar antwoord geven want dan zou Jeanneke het ook ni meer hebben. Ik heb het genegeerd, ik heb het gestraft en het hielp niet. Wat wel hielp was ervoor zorgen dat zij zich niet misdeeld voelde, hoewel dat ni echt was maar ja gevoelens zeker van een vrouwke
Nu heb ik het ook genegeerd en niet meer gaan rijden langs de kant van de wei, dan geeft ze het wel op op den duur.
't Een beesteke is al wa gevoeliger op dat punt dan het andere zeker?
Succes ermee!

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 4 maart 2009, 21:53:


Over een ander paardje ben ik aan het nadenken maar da ga ni eender wie zijn, kben nogal ne kloek als het over mijn paarden gaat
Ik ken wel wa paardenvolk en er zullen er wel zijn die met Jeanneke willen bezig zijn MAAR 't zijn allemaal tradi's in mijn directe omgeving en die komen niet aan mijn paarden, trouwens op gebied van mijn paarden delen ben ik nogal moeilijk


Bij mij is het enkel als ik aan het rijden ben, op de wei is er geen probleem. Jeanneke is altijd wel plakkerig geweest zeg maar, heeft graag aandacht en werkt ook graag. Ze is over het algemeen zuurder geworden, kheb er compasse mee.
Aandacht verdelen is het sleutelwoord volgens mij. Blijven observeren, evalueren en oplossingen zoeken. Naar elke kant in de goede richting, in die richting verder werken maar het paard niet te hard extra in de watten leggen want dat werkt dat gedrag enkel maar in de hand denk ik.