Kaspar schreef op dinsdag 24 februari 2009, 22:23:
knip
Dit is inderdaad een zeer herkenbaar verhaal. Het probleem zit echt voornamelijk tussen onze oren. Over mogelijke tekorten is zit je je uiteraard suf te piekeren. Maar de kans kans dat ze tekorten hebben is volgens mij echt wel klein hoor, zeker als je goed hooi hebt.
Het afbouwen zelf hebben we ook heel langzaam gedaan. Zo'n 150 gr per week minder. Het heeft dus een hele tijd geduurd.
Tot vorig jaar stonden onze paarden ook meestal 's nachts nog op stal. Eén van de 2 kwam toen de winter niet door zonder deken, je zag hem vermageren.
Hij is 18, en heeft altijd op stal gestaan, altijd dekens gehad, nooit een wintervacht, altijd op ijzers...
Deze winter heeft hij voor't eerst een echte wintervacht gekweekt. En hij is nog nooit zo gezond geweest (De
DA bevestigde dit van de week nog).
Momenteel is hij zelfs te dik, voor de eerste keer in zijn leven (sommigen denken zelfs dat hij drachtig is). En dit enkel met hooi (onbeperkt), een liksteen en 2 porties bietenpulp per dag, wat al minder was dan vorig jaar. Die bietenpulp is vanaf deze week gehalveerd.
Oh ja, hij krijgt ook nog 2 witloofwortels per dag. (onze eigen wekelijkse portie witloof uit de tuin en die van pa, het is voor ons de ideale manier om er vanaf te raken). Geen gesleur meer met zakken voer en zakken wortelen.
Het heeft een tijdje geduurd voor hij helemaal aangepast was. Maar het is de moeite waard om te doen. Van één van de meest "onnatuurlijke" paarden is hij aan het uitgroeien naar een echt tof "buitenpaard", dat hoe langer hoe meer zelfvertrouwen krijgt en vertouwen in mensen.
Dus gewoon doen, en doe het gerust traag als je je daar beter bij voelt. Ik heb ook een patent om zeer traag te evolueren. En momenteel geef ik mijn merrie toch zo'n 300g merriebrokken per dag bij omdat ze drachtig is. Ze heeft het waarschijnlijk niet nodig, maar zo ver zijn we dus zelf ook nog niet niet
.
Mijn hele kijk op paarden is intussen wel serieus dooreengerammeld. En die van mijn echtgenoot begint intussen ook ernstig te rammelen.
Uiteindelijk ga je met een heel content gevoel zitten dat je je paarden het best mogelijke leven geeft dat mogelijk is in jouw omstandigheden, en geloof me dat helpt om je sterker te voelen tegen de "anderen", om je geen schuldgevoelens te laten aanpraten, want het is echt niet simpel om op te boksen tegen de "normale" paardenwereld. Zeker niet als je nog niet zo lang in de paardenwereld zit.
Een heel epistel dus (ik kan nu eenmaal niet kort van stof zijn) om je een hart onder de riem te steken. Gewoon DOEN.
SUCCES, en als je 't moeilijk vindt, dan schrijf je't maar op dit forum, en dan schrijven we wat peptalk terug. Mij heeft dit ook geholpen.
Lena
Warboel
