Marleen den Arend schreef op maandag 29 december 2008, 7:55:


Marleen hoe gaat dat precies, naar de beste graasplekken gaan?
Ter vergelijking, ik hou altijd één graaspauze op het verste punt van de route, waar we ook keren, dat wisselt dus. Tussendoor zijn er toevallige momenten (wel altijd met mijn toestemming), volledig onvoorspelbaar dus. En als ik clicker dan is de beloning soms ook grashappen. Ik vermijd tot dusver vaste graasplekken waar we altijd "moeten" grazen.

Hoe doe jij het, en hoe is dat gegroeid?
Hoeveel plekken? Hoe ver van elkaar verwijderd? Allen voorspelbaar of juist niet voorspelbaar? Etc.

Groet, Michiel

Anja Seijn schreef op maandag 29 december 2008, 1:16:


Als ik de site begin te lezen, hoor ik overal Hempfling doorheen. Het is inderdaad een levensgroot verschil, een meewerkend paard of een paard die eigenlijk niet wil. Al mijn inspanningen zijn er op gericht een meewerkend paard te krijgen, als dat er is, is alles perfect en gaat alles gemakkelijk. Hoe krijg je dat? Dat is natuurlijk interessant en er zijn vele wegen daar naar toe. Eddy werkt daaraan vooral via stipte gehoorzaamheid, natuurlijk dat is ook de basis die we allemaal gebruiken, daar hoeven we niet moeilijk over te doen. Met meerdere paarden weg gaan, is een luxe voor mij dat ik zelden heb. Paarden zijn echter samen veel meer gemotiveerd! Kijk daar maakt Eddy en Pien ook volop gebruik van. Zoals Marleen beschrijft, is je aanpassen aan wat je paard leuk vind, ook een belangrijk element in meewerken. Bij Luna wisselt dit op dit moment zo veelvuldig dat ze terughoudend is op de harde weg, meewerkend met een korte lus naar de berm, en te heet als we op het gras blijven (das weer niet meewerkend). Zo barst het van de manieren om meewerkendheid te verkrijgen. Geen bit in, geen sporen, geen getrek en geen zweep, is allemaal bevorderlijk voor medewerking. Zo ook je eigen focus wat je hier beschrijft, en dan de graasplekken nog, er is zoveel wat goed en niet goed werkt, om medewerking te krijgen. Wat niet wil zeggen dat het makkelijk is, dat te verkrijgen. In de samenvatting van Luna's derde maand hier, schrijf ik daar meer over.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op maandag 29 december 2008, 11:59:


Mee eens met de essentie Eddy Ik zie mezelf echter wel méér druk gebruiken als uitzondering op de regel. Luna bijvoorbeeld heeft zo'n 10 stops bij het van huis af gaan. En je weet ik heb geen 2de paard die haar motivatie kan verhogen. De eerste 2 maand dat ze hier was, had ze nog te weinig thuis gevoel, en liep ze sneller van huis weg dan naar huis toe, ze was toen altijd meewerkend, nu een stuk minder. Bij het opheffen van die 10 stops, gebruik ik zwaaien met mijn leidtouw naar haar achterhand. Als ik dit niet doe, dan staan we eeerg lang stil. Ik heb verschillende benaderingen geprobeerd (en doe dat nog), en het touwzwaaien zal steeds minder nodig zijn. Zulke dingen gaan altijd met zijn ups en downs , ontwikkelingen gaan altijd met 2 stappen naar voren, 1 stap naar achteren. Dingen hebben hun tijd nodig, alleen een half uur stil staan bij 1 stop, met lichte druk op het touw, en tien meter verder weer opnieuw, dat is tot dusver niet mijn keus.

Groet, Michiel

marianne laenen schreef op maandag 29 december 2008, 13:39:


En na dat half uurtje oefenen met Eddy, kon jij het ook?
Ik had vanmiddag weer mijn 10 stops, en heb het gedaan zoals Eddy beschreven heeft: Dwz. geen rechte lijn, maar lussen lopen, zodat ze in beweging blijft en zich niet kan verzetten tegen voorwaarts. En dan 5 maal terug gaan, als ze voorbij de stop is.

Vijf maal zo’n plek doorkomen zonder stop is erg moeilijk te halen vond ik. We hadden vandaag ook weer de 10 stops, wel 50 dus als je de herhalingen erbij neemt. Telkens als ze wou nippen/bijten uit frustratie (een gewoonte die ze altijd gehad heeft), zette ik haar een pasje terug. Toen we de stops eenmaal gehad hadden na de eerste 100 meter van huis af, was ze wel veel rustiger in haar hoofd dan al de vorige wandelingen bij elkaar ... sinds 10 december. De datum waarop haar stops zijn begonnen, nadat haar wond genezen was (bij Jur was dit ook zo destijds, onhandelbaar na zijn revalidatie).

Voorlopig lijkt me deze aanpak goed, en gaan we er mee door.
Heb ik het goed toegepast, meester?

Groet, Michiel

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 30 december 2008, 17:34:


U zei vergeven, voor aflaat het komende jaar geen pnpauze's meer nemen.


Ik heb altijd het idee gehad, dat een eenvoudige sok om de hoef slijtage beperkt. De sok slijt dan in plaats van de hoef, gelijk met je handschoenen aan langs een muur schuren, dat spaart de hand. Zo ook de hoef waardoor je paard wellicht zelf een randje kan kweken en ze ook om kan hebben 24/7. Welke stof, model, en elastieke boord te nemen kan ik je niet vertellen, ik heb het nog niet nodig gehad en Gerrit Smit leek het idee prima, voorzag alleen slijtage in 1 rit, en daarom geen handel voor hem. Maar goed, als eenvoud de prijs kan drukken, dan mag het ook slijten in 1 rit, zoiets als blauwe overschoenen in gymzalen, die ken je wellicht wel. Ventilerende sneldrogende stof is beter dan plastic natuurlijk.

Het idee is er, nu iemand die het nodig heeft en het in daden om wil zetten. En dan horen we hier wel hoe het bevalt.

Groet, Michiel

Arabesk schreef op dinsdag 30 december 2008, 19:59:


Wij hadden vorige week een groep jagers in de wei te knallen, de paarden waren er rustig onder, fijn dat ze komen kort voor oud en nieuw. Of niet Wil jij houd toch ook zo van jagers

Michiel

Arabesk schreef op dinsdag 30 december 2008, 22:06:


Aii beloont voor de bal achterwaarts trappen, dat krijg je er moeilijk weer uit. is er wel nagedacht wat je wil trainen? Vanuit het zadel er naast lopen /rennen zodat je zelf kunt schoppen bijvoorbeeld. Is een geheel andere stijl van voetballen dan het paard voorwaarts de bal laten opdrijven. En achterwaarts de bal in bezit krijgen, is hoge school voor een paard, niet de 2de les.

Groet, Michiel