Jeannette Veenstra schreef op zondag 7 december 2008, 20:35:


Hi Jeannette,
Ik heb de foto's geplaatst.
Niet erg duidelijk, maar dit is wat ik heb.
Ze kon 's zomers echt heel donker worden, als alle dekhaar verdwenen was.
Het kan zijn dat jouw merrie het niet eerder heeft laten zien omdat ze nog nooit eerder het dekhaar verloren heeft. Misschien stond ze op een nogal koude plek?
Zoals ik al schreef: bij mijn paarden gebeurde het wel dat je het hele jaar de appeltjes niet te zien kreeg, als het een koud jaar was.
Groet,
Coralie

Jeannette Veenstra schreef op zondag 7 december 2008, 21:29:


Ai sorry Jeannette,
Ik heb je geloof ik verkeerd begrepen. Ik dacht dat het om de appeltjes ging, maar het ging om het donkerder van kleur worden begrijp ik nu.
Maar nu je het zegt: als ik denk aan mijn merrie toen ze echt heel donker was (inderdaad chocoladebruin, en dan meer puur dan melk, haha), dan denk ik aan de tijd dat ze haar 2e veulen zoogde.
Dus misschien dat er inderdaad een factor is die er voor zorgt dat zogende merries een donkerder kleur krijgen?
Ik heb er nooit op gelet, dus weet niet te melden of ze bij alle 3 haar veulens donkerder werd tijdens het zogen. En ook niet hoe lang dat duurde voordat de kleur weer 'normaal' werd.
Groet,
Coralie
PS: Ik haal de fotoserie weer weg, je hebt het nu gezien.

Jeannette Veenstra schreef op dinsdag 9 december 2008, 8:40:


Is wel grappig om al die kleurschakeringen te zien bij het verharen!
Zo zag ik dit voorjaar voor het eerst dat er een creme kleurige laag te voorschijn kwam bij mijn witte Arabier. Dat was na de eerste verharing en ik vond het prachtig! Helaas verdween die laag weer bij de volgende fase van verharing.
Mijn Arabier stond deze winter voor het 3e jaar 100% buiten en had een teddybeervacht gekregen zoals ze nog nooit had gehad. Met een extra laagje cremekleurig haar er tussen dus.
Grappig hè?
Groet,
Coralie

Hennie van Oosten schreef op zaterdag 20 december 2008, 12:26:


Ha Hennie,
Ik had dezelfde gedachten toen ik de reactie van Frans op Heidi haar verhaal las: even mijn waardering onder woorden brengen.

De site Paardnatuurlijk is echt een geweldige bron van informatie voor iedereen die wil nadenken over een natuurlijke(r) manier van omgang met de paarden.
En het forum is dat ook, hoe irritant het soms ook kan zijn.
Insprirerend en van hoge kwaliteit (tussen alle onnozelheden door dan), niet te vergelijken met enige andere website+forum.
Groet,
Coralie

Corinne oet Belsj schreef op zondag 14 december 2008, 19:24:


Hallo Corinne,
Niemand reageert, dus doe ik het maar.
Mijn arabier had dit ook, aan 1 hoef, links achter.
Ik heb consequent deze hoef recht gezet door de binnenhoefwand zo kort mogelijk te maken en ook dunner te maken (mustangrol).
Dit minimaal 1 keer per week.
Dat heeft het probleem opgelost.
Als je nog vragen hebt, mail me maar.
Groet,
Coralie

Karin schreef op maandag 29 december 2008, 6:43:


De hoeven van mijn merrie moeten (minimaal) wekelijks gedaan worden, omdat ze de hoeven scheef afslijt.
Voordeel is dat het dan nooit veel werk is.
En veel ervaring helpt ook: dan zie je er niet meer tegenop. Als je je er nog onzeker over voelt of je het wel goed doet, voelt het als zwaar werk.

Martina schreef op woensdag 31 december 2008, 16:34:




Ha, gelukkig allemaal goed gegaan bij de paarden.
Mijn paard heeft de hele avond en nacht binnen gestaan dit keer, samen met haar 2 weidemaatjes. Totaal geen probleem geweest. Pak van m'n hart!
Dat het hele jaar zo rustig, prettig en probleemloos mag verlopen voor de paarden van iedereen!
Coralie

Anja Seijn schreef op donderdag 1 januari 2009, 17:07:


Ha Anja,
Ben het niet met je eens.
Is altijd makkelijk om anderen de schuld te geven, dan hoef je niet naar je zelf te kijken (hihi). Maar het gezegde: 'verbeter de wereld, begin bij jezelf' is volgens mij de allergrootste wijsheid die ooit is bedacht.

Zoals ik het zie, ligt het probleem bij angst. Een verkeerd omgaan met angst. En mannen doen dat o.h.alg anders dan vrouwen. Mannen zetten de angst sneller om in geweld, terwijl vrouwen vaker beschuldigen/verwijten, wat net zo destructief kan werken.

Enige oplossing is om bij jezelf te zoeken naar een andere manier van omgaan met angst (accepteren, durven voelen en daardoor kunnen loslaten).
Dus niet meer de angst omzetten in negatief gedrag (van welke aard dan ook), maar vervangen door vertrouwen (bv. door verdiepen van je ademhaling).
Net als bij paardrijden. Leven is niet anders als een beetje paardrijden haha.
Ach, zo aan het begin van het nieuwe jaar mag het wel hè, een beetje filosoferen...
Coralie