Eva Saegerman schreef op zaterdag 6 december 2008, 14:24:


Ja hoe komt dat? Daar zijn meerdere antwoorden op, je geeft zelfs al een aantal passende antwoorden daarop. En heel mooi dat je je rij-filmpjes hier neer zet, en ook heel mooi dat andere tips willen geven.

Waarom het antwoord van Piet je tegen valt kan ook komen doordat het moeilijk is te gaan zoeken naar "waarin kan hij gelijk hebben ?" Hij hoeft helemaal niet gelijk te hebben hoor, daar gaat het niet om! Zelfs al zou hij het grootste ongelijk van de wereld hebben, dat zou kunnen, kun je toch op zoek gaan, om iets te leren uit de woorden van een ander.

Dit principe "waarin kan hij gelijk hebben?" is altijd toepasbaar en is leerzamer dan: "hij heeft ongelijk". Iemand kan tegen mij zeggen dat ik dom schrijf ... dan heb ik twee mogelijkheden "hij heeft ongelijk" en dan leer ik niets en is die relatie met die ander iets bekoelt. De andere mogelijkheid is "waarin kan hij gelijk hebben?" en dan vind ik altijd wel wat. Bijvoorbeeld, ik verander mijn zinnen tijdens het schrijven vaak, om beter uit te drukken wat ik wil zeggen. Vaak ontstaat daardoor een domme zin dat taalkundig niet meer klopt. Dat is één, hoe zijn mijn woorden nog meer dom? Kijk zo heb ik er wat aan, en is die reactie van wie dan ook geen ramp meer maar altijd een hulp.

Groet, Michiel
www.thework.org

.

Michiel schreef op zaterdag 6 december 2008, 14:53:


Een leuk stukje film achter deze link!
http://www.thework.com/video_prejudice.asp

"mensen zouden niet bevooroordeeld moeten zijn".
Is dat waar?

Groet, Michiel
The work, wat is dat toch fantastisch ... voor mij

e m kraak schreef op maandag 8 december 2008, 14:07:


Welke manieren zie jij dan, om een paard meer voorwaarts te krijgen? Zodat dit in de plaats kan komen van het been geven? Het been als que is natuurlijk geen probleem, ik gebruik de mondklik daarvoor. Enkel als het paard het been geven negeert dan is de aversieve vorm nodig, of een andere aanpak?

Groet, Michiel

e m kraak schreef op woensdag 10 december 2008, 0:35:


Ik denk dat je gelijk hebt hierin. Het rare is dat als ik naast Luna loop, op momenten van traagheid wil ik dat ze sneller gaat en op momenten dat ze harder wil als mijn tempo, wil ik dat ze trager gaat. Naast de fiets kan ik gemakkelijker meegaan met haar looplust en dat dus beter bevestigen als gewoonte. Hoe ga je om met het toestaan van traag tempo, op het moment in de tijd dat goed voorwaarts gaan op vraag nog niet bevestigd is? Het voorkomen van al die momenten dat traagheid ontstaat, zal goed zijn, evenals het opzoeken van momenten dat looplust ontstaat.


Een mondklikje zie ik niet gauw verworden tot te veel druk, in tegenstelling tot been geven. Is been geven om andere redenen beter misschien?


Correct en we kennen allemaal dat dans gevoel dat het klikt en je paard reageert op de lichtste hulpen. Punt is hoe ga je om met al die momenten dat hij weerbarstig is, en niet wil doen wat er gevraagd wordt? Vooraf kun je, je paard in de wei laten staan. Iets wat ik niet gauw doe, ik heb niet de keus om een ander paard mee te nemen dan. Onderweg kan ik me aanpassen als het niet al te gek is. En soms afdwingen, bijv. als mijn paard stopt en weigert door te lopen. Bedoel je dit dat door al die variaties heen, er een patroon ontwikkeld wordt wat leid tot een doorgaans goed voorwaarts paard waar je vaak mee kunt dansen op de lichtste hulpen?


Je geeft het antwoord al, het zal het vertrouwen zijn, dat er even later weer gegraast kan worden. Is elke keer stil staan bij jou mogen grazen, op que neem ik aan?

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 december 2008, 19:45:


Je kunt het ook van de andere kant bekijken.
Dieren (evenals jonge kinderen en gezonde volwassenen) hebben sympathie, empatie in hun pure vorm, ontdaan van de wanhoop/waanzinnigheid van een kop vol gedachtes.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 12 december 2008, 17:10:


Het gaat om de inhoud van deze termen, en dat zie je juist.
De dierlijke beleving van emoties is anders dan de menselijke beleving. De naam doet er niet toe, er is verschil in beleving en dát is interessant. Want dat verschil in beleving wordt veroorzaakt door het ongezonde deel van onze menselijke geest! Stressvolle gedachtes voegen we toe aan en gebeurtenis en emoties volgen die gedachtes. Als nu die stressvolle gedachtes niet bestaan of er geen gewicht aan gegeven wordt, zoals bij jonge kinderen, dieren en gezonde volwassenen, dan zijn de emoties puur en gelijksoortig aan elkaar.

Rondom sterven vind ik altijd een goed (en schokkend) voorbeeld om dit te verduidelijken. Voor jonge kinderen, dieren en gezonde mensen, daarbij is de dood van een ander, geen probleem. Het gebeurd gewoon en het leven is anders daarna, maar niet om over te treuren of daar verdrietig bij stil te staan. Goede herinneringen worden dominant en meer niet, dat is alles. De blijken van medeleven bij het overlijden van iemand, gaan echter volledig uit van een groot verlies en verdriet. En dat is vaak inderdaad de realiteit, die ik respecteer, al bevestig ik dit niet. Deze blijken van medeleven (die uitgaan van een heleboel pijn) worden gedaan om de ander te helpen. Goed bedoelt dus en het sluit aan bij waar de ander is, perfect. Al is het wel zo dat een gezonde reactie op overlijden taboe is, en pas na 1 of 2 jaar openlijk beleefd mag worden. En dat schiet me iets te ver door, geef ik toe.

En zo is er voor elke emotie wel duidelijk te maken het verschil tussen mensen en dieren, en als het goed is, is er weinig verschil.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 12 december 2008, 18:31:


Zou kunnen, precies zo ben ik eens verbaast geweest, over een man die aangevallen werd door een vreemde hond. Zijn eigen hond ging meehelpen! Want je moet altijd aan de sterkste zijde staan toch? Toen de man toch sterker bleek, draaide zijn "vriend voor het leven" de rollen om, en ging meehelpen die andere hond te verjagen. Ha ha dat lijkt wel wat op die man of vrouw die bijna ten onder gaat aan een echtscheiding-bericht en binnen een maand een andere geliefde in 't bed heeft.

Groet, Michiel

Karin Haneveer schreef op vrijdag 12 december 2008, 20:10:


Mooi dat zijn wij het allemaal met elkaar eens Ik met Eddy in ieder geval wel. Maar goed stel je eens voor, dat deze hond inderdaad die andere hond red omdat hij instinctmatig het dier wil beschermen tegen gevaar. Dat gedrag is inderdaad terug te vinden bij een moederhond met haar pups. Misschien is dat hier aan de hand. Een moederhond laat echter zijn dode pup volkomen over aan zichzelf en schuift het zelfs uit 't nest zodra dat ze merkt dat het diertje niet echt gezond is. Of eet 't alvast op. Jammer dat de beelden niet verder gaan om te zien wat erna gebeurd.

Groet, Michiel

e m kraak schreef op vrijdag 12 december 2008, 20:30:


Hier ook, de paarden soppen er lekker door.
Luna stond ook tot de enkels in de natte kleimodder, al had ze wel een verharde plek om op te staan. Tot verbazing van mijn stalgenoten is haar mok overgegaan in deze natte weken.

Ze staat nu overigens op een verhard deel van het erf, omdat ze een wond opgelopen heeft hoog aan haar been. Waardoor ze niet kon wijken voor de anderen die overdag bij haar in de klei gezet werden. Nog iets raars, ze ligt nu met wond en al op een mesthoop te slapen, lekker warm. En de wond is zo goed als genezen. Dankzij de penicilline niet dankzij de mesthoop (stro met paardemest). Ze draaft weer, binnenkort naast de fiets op pad.

Groet, Michiel

Karin Haneveer schreef op vrijdag 12 december 2008, 23:04:


Ja precies zo zie ik dat ook. Gevoel zonder die overdreven toegift is heel licht, zuiver en aards, erg zintuiglijk ook. Precies zoals een paard altijd heeft als hij op zijn gemak is. Inlevingsvermogen, heldere allertheid, aanvoelen van de ander, meeleven (zonder stress) ze kunnen het beter als ons.

Groet, Michiel

Wil schreef op zondag 14 december 2008, 13:01:


De huidplooi test is achterhaald, zo blijkt het:

http://www.paardensport.nu/medisch/standaard-test-voor-uitdroging-bij-paarden-is-onbetrouwbaar-2732.html

Groet, Michiel

Piet schreef op maandag 15 december 2008, 10:29:


heel goed Piet, meten doet weten. Kritisch zijn (van wie dan ook) is altijd goed natuurlijk dat houd je scherp. Als een warmte meeting niet goed is, en ik begrijp dat dit "altijd" het geval is, dan kun je daarna de invloed van de ruiter uitschakelen door meting van onbelast draven, zowel naast de fiets als op de cirkel, en daarna onbelast met zadel het zelfde. Hoe dan ook, erg interessant allemaal. Komende zaterdagavond ga ik een kijkje nemen bij A. de Bodt in Oudkarspel. Misschien zie ik mensen van hier?

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 december 2008, 23:05:


Eddy gecondoleerd, je moeder is al begraven/gecremeerd denk ik, als je nu al praat over de erfenis? De begrafenissen in nl worden steeds meer vermaak voor de aanwezigen. Waarbij ik vaak hoor: "oh wat was dat mooi". Ik wens jou en iedereen een meer stil en sereen laatste afscheid toen, waarbij de vogels en de regen/zon de sfeer bepalen. En ja zo kan een erfenis verdeling ook zijn, op zijn minst in jezelf, daar begint alles mee toch?

Groet, Michiel

Piet schreef op dinsdag 16 december 2008, 10:53:


Piet je mag mijn barefootzadel maat 2 wel lenen, heb ik toch voorlopig niet nodig. Dan kun je dat afwisselen en beoordelen, waar je ook komt. Als je ook nog een maat 1 bij je hebt en rijders die niet vreselijk moeten wennen aan een boomloos, kun je goed vergelijken.

Groet, Michiel

Moniek schreef op woensdag 17 december 2008, 12:43:


Ja de post weet wel hoe je het aan moet bieden, met welke tekst erop en porto. Dan wordt er minder ruw mee omgesprongen en keurig met de hand in een container neergezet. Insecten, wormen, etc het kan allemaal blijkbaar. Wel even navragen dus.

Groet, Michiel