marianne laenen schreef op woensdag 22 oktober 2008, 19:33:


Heb jouw bericht even gekozen om op te reageren, maar is een reactie ook op Eddy en op Ellen. Het is ook niet mijn bedoeling om een of andere aanval op Jossy in te zetten. Het zal vast een onwijs aardige kerel zijn die heel goed kan uitleggen, enzovoorts. En dat bedoel ik niet sarcastisch. Ik ken hem niet en ik heb hem maar één keer gezien. Dus ik baseer mijn mening op slechts die ene keer.
Maar die ene keer vond ik wel verschrikkelijk. En er zijn mensen die dat thuis na gaan doen.

En zoals jullie voor hem opkomen en vinden dat hij erg goed met paarden is, had ik werkelijk de tent afgebroken als het mijn paard was geweest. Ik schrik heus niet van alleen een beetje zwiepen met een touw. Maar goed, ik kan wel weer allerlei argumenten gaan geven van dingen die hij deed of zei, waardoor ik dat vond, maar dan wordt er toch weer gezegd dat hij in het echt hartstikke goed is en zo kunnen we dan nog wel even doorgaan. Was er iemand geweest waar jullie kritiek op hadden, en waar ik heel positief over was, had ik hetzelfde gedaan.
Het is iets persoonlijks en dat is ook prima.


Vele 'parelli paarden' zijn ook zo.. en zo gebroken als de pest, dus dat hoeft niets te zeggen. Ik ken ook paarden die dat ook allemaal doen en met veel minder druk zijn opgeleid. Ik ken ook paarden die werkelijk verrot geslagen worden, en die beter de trailer op gaan dan die van mij. Zegt ook weer weinig.

Of hij nou goed is in paarden opleiden of niet, of zijn paarden nou bij hem willen zijn of niet.. zoveel druk op een paard zetten is gewoon niet mijn manier. Want ja, sommige paarden breek je daarmee ja. Worden ze wel hartstikke braaf, dat wel.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 23 oktober 2008, 0:33:



Ze gaan niet hetzelfde doen, want dat kunnen ze niet, maar ze gaan het wel NA doen. Waarschijnlijk met paarden die wél bang voor de trailer zijn en er daarna helemaal niet eens meer bij in de buurt willen komen. En dan is het paard dus wel beschadigd voordat ze instructie gaan zoeken (als ze dat überhaupt doen).

Jij zegt dat het paard absoluut niet bang was voor de trailer, dat het niets met het rijden en niets met de associatie te maken had. Dan heeft het dus niets met die trailer te maken, maar met de verhoudingen tussen dat paard en zijn mens.
Dus... dan heeft het zin om Jossy dat paard op een demo de trailer in te laten jagen? Als het probleem met zijn mens is, niet met Jossy en ook niet met de trailer? Had het dan in eerste instantie niet gewoon een grondwerk demo moeten zijn? Waarin hij de eigenaren uitlegd dat het paard hun ruimte niet in mag nemen, enzovoorts?
Want alle mensen op de tribune denken dat dit is wat je met een paard doet dat de trailer niet op wil. Ongeacht de reden. Doe dit met een paard wat bang is en óf je maakt het nog véél erger, of je breekt hem.


Ik geloof niet dat ik aan jullie hoef uit te leggen hoe een paard gebroken kan worden. Je kan een paard geestelijk breken ja, zodat het van die machientjes worden, helemaal sufgetraind. Of gewoon zijn eigen wil proberen weg te nemen. Eerst vechten ze, daarna geven ze het maar op. Het paard leert dat het toch geen zin heeft. Ik probeer helemaal niet te zeggen dat Jossy zijn paarden allemaal breekt, ik geloof dat hij een inschatting kan maken van wat voor soort paard hij voor zich heeft. Ik zeg alleen dat het kan op zo'n manier en daar wil ik gewoon helemaal niets mee te maken hebben.

Monique Meijer schreef op donderdag 23 oktober 2008, 8:33:


Hey! Dat is die van mij!

marianne laenen schreef op donderdag 23 oktober 2008, 18:21:


Ik zeg ook niet dat jouw Melleke gebroken is. Alleen dat het een braaf paard is, bewijst niets. Er zijn ook paarden die op een nare manier opgeleid worden, die braaf zijn. Slaan werkt ook en dat willen we toch ook niet. Dat Jossy jouw paard goed heeft opgeleid, is heel fijn. Maar het was ook wel een goed opgeleid paard geweest op een andere manier.
Trouwens, ook als je het kan mag je niet zoveel druk gebruiken, vind ik. Ik wil mezelf graag recht in mijn ogen kunnen kijken.

Afgelopen zaterdag heb ik eindelijk Sieta verhuisd naar een plek zoals ik me die altijd al voor haar bedacht had. Jarenlang verhuisd van de ene pensionstal naar de andere, omdat het iedere keer weer een vooruitgang was. Een grotere paddock, langer naar buiten, grotere stallen, onbeperkt ruwvoer, enzovoorts. Maar eigenlijk nooit tevreden en hadden de hele omgeving al meerdere jaren uitgekamd, wisten niet meer waar we heen moesten (ik en een vriendin). En toen waren we het zat.

Dus, onze paarden naar een plek gebracht waar ze nooit meer op stal hoeven. Jesper (paard van mn vriendin) lekker in een ruinen/hengsten weide, ravotten met de kerels. Sieta met één andere merrie op een grote wei met een kleine paddock en een schuilstal. Of eigenlijk, schuilschuur. Denk dat ie wel zo'n 20m bij 5m is. Ze maakt, ondanks dat ze gewoon een prima vacht aanmaakt, hele loopgraven langs het draad als het slecht weer is en staat dan graag overdekt, dus een echt goede plek om te schuilen vond ik een vereiste. Ze was al moeilijk met andere paarden, na dat ongeluk is het nog erger geworden en heeft ze ook niet meer met andere paarden gestaan. Slechts één andere merrie, en geen grote groep, is dus heel veilig voor haar. Ik zou eigenlijk niet weten wat een betere plek voor haar zou zijn.

Alleen.. het is wel zo'n 90 km hier vandaan. En ik heb het er best moeilijk mee. De meeste tijd stond ze op 15 minuten fietsafstand bij me vandaan, en ik regelde vrijwel alles zelf. En nu moet ik die verzorging uit handen geven.
De eerste dagen waren ook echt een drama. Had echt het gevoel dat ik haar in de steek liet. Ik bespaar jullie het verhaal.. maar alles ging mis en ik heb haar zelden zó bang gezien.

We gaan 4 keer per week naar de paarden. Dat brengt nogal wat met zich mee wat tijd en kosten betreft, maar als we daar dan zijn, is het wel echt genieten.
Gister heb ik ook zo'n heerlijke dag gehad. Onze eerste wandeling. En niet meer over die lullige fietspaadjes door de polder, maar gewoon zó het Nationaal Park Hoge Veluwe in Natuurlijk weet ik wel hoe bos en heide eruit ziet.. maar ik kon tóch mijn ogen af en toe niet geloven. Het voelt alsof ik op vakantie ben.

En wat gebeurt er als twee stadse meiden het bos in gaan?? JUIST. Die verdwalen.... Dus, na meerdere keren verkeerd te zijn gelopen, liet ik Sieta de weg maar naar huis kiezen. Zij is zelfs nog nooit in een bos geweest, en liep ook niet dezelfde weg terug, maar leidde ons zó het bos weer uit

Sinds het ongeluk is ze echt veranderd. Alsof ze zelfverzekerder is en meer plezier heeft in dingen. Ze wou nooit voorop, wilde heel vaak niet mee wandelen, moest haar dan letterlijk vooruit slepen. Wist op een gegeven moment niet meer waar ik haar nog een plezier mee kon doen en dacht er zelfs al over na hoe het voor haar zou zijn als ik haar naar een landgoed in frankrijk zou brengen, of dat beter zou zijn. Wat ik zelf natuurlijk vreselijk vond. Ben stiekem heel erg blij dat het er nu anders voor staat.
Het blijft een emotioneel en heftig paardje, maar ze is al zoveel gelijkmatiger geworden. Die doemscenario's die ik nog in mijn hoofd heb, zoals ze vroeger was, daar moet ik echt eens mee ophouden, want zo is ze allang niet meer, ze is zo ontzettend braaf.
Ze wordt alleen wel echt oud. Ze is pas 15, maar het is echt aan haar te zien dat ze een zwaar leven heeft gehad. Soms kan ik daar heel triest van worden, maar aan de andere kant, waarom? Ik kan zo intens van haar genieten. Van de kleine dingen die ze doet en die ze je geeft. En ze heeft straks nog zo haar taken bij het mij helpen opvoeden van die kleine spruit

De ochtend vóór de wandeling bij die kleine boef geweest. Samen met Marleen een schrik-/hindernisparcoursje opgezet, met cavaletti, takken, wielen, ballen, planken, zeil op de grond, zeil hangend aan het afdak, paraplu's, enzovoort.
En wat deed hij het goed Moet zo om hem lachen, loopt ie me toch een partijtje beheerst en volwassen te doen en goed mee te werken, maar ineens houdt ie het niet meer en krijgt ie de kriebels. Probeert ie tegen me op te springen, kom we gaan spelen! Wel verteld dat dat niet de bedoeling was natuurlijk Oja, dat heb je met veulens van 4 maanden ja, dan moet je op hun concentratie letten franca Dus een pauze ingelast, maar hij kwam zich al snel weer aanmelden.
Buiten op wandeling ook, wil hij ergens van wegrennen, maar hij zit natuurlijk vast. Hij reageert goed op druk, dus draait zich om en blijft staan. Maar stampt nog wel even heel duidelijk met zijn voorbeen. 'Nouhou!!'. Haha, gewéldig. Hij vindt zichzelf volgens mij al heel wat, dat kleine kereltje
Kan niet wachten op de toekomst.

Groetjes, franca

Niets bijzonder hoor, maar voor een sfeerimpressie
Het is van slechte kwaliteit, al lopend en rennend met mijn telefoon opgenomen en let ook maar niet op mijn stem.

p358/Sieta93/?action=view¤t=SV_A0053.flv" target=_blank>http://s427.photobucket.com/albums/pp358/Sieta93/?action=view¤t=SV_A0053.flv

p358/Sieta93/?action=view¤t=SV_A0056.flv" target=_blank>http://s427.photobucket.com/albums/pp358/Sieta93/?action=view¤t=SV_A0056.flv

p358/Sieta93/?action=view¤t=SV_A0062.flv" target=_blank>http://s427.photobucket.com/albums/pp358/Sieta93/?action=view¤t=SV_A0062.flv