Wil schreef op woensdag 9 juli 2008, 23:00:

Is dit niet het dilemma waar je altijd voor staat als je kies om een paard te verkopen of te laten afmaken?
Even voor de duidelijkheid, ooit heb ik 1 paard naar de slager gebracht, nou ja mijn ouders want ik was 13 jaar oud, hierna zijn alle de andere gestorven op ons eigen erf.
Kosten nog moeite sparen wij voor onze paarden, veulen met een blaasruptuur wordt zonder twijfel geopereerd,
De band die ik met mijn dieren heb is niet meer of minder dan die jullie hebben, de wijze waarop ze hier gehouden worden is redelijk uniek voor nederlandse begrippen maar ik vind dat je eerlijk moet blijven en soms een hard besluit moet nemen.

Je ben in de gelukkige omstandigheid om dit landje de rug toe te keren en voor jouw paard moet het een zegen.
Nu ben ik niet van plan snel te vertrekken naar een warm land nu dan door allergie van mijn zijde, mijn afweersysteem heeft iets tegen de zon.

Natuurlijk kijk je naar het gehele plaatje en geeft het paard aan hoe ver het leven voor hem in zijn wereld is.
Jammergenoeg weet ik ook hoe de wereld van mijn kudde eruit ziet en het zou niet de eerste keer zijn dat ze een paard te grazen namen omdat deze anders was dan gewoon was in de kudde en met te grazen bedoel ik dus niet even de rangorde bevestigen maar een ander niet accepteren, een kwpnveulen wat tot 6 maanden met moeder op stal had gestaan en eerst met een ander veulen + volwassen paard uit de kudde heeft gestaan voordat ze de groep weer in gingen, een verlegen merrie die klem wordt gezet door de andere zodat mijn 3 jarige even kon bijten en slaan.
Meestal is het vrede in deze kudde en kunnen paarden die paard zijn er zo bij maar afwijkingen is een heel ander verhaal.


Voor mij gaat het zelfde op maar dan vooral bij het misbruik van bovenstaande middelen.
Dat we over het gerbuik ervann verschillen van mening en in het geval van ecem paarden en weet ik veel wat allemaal, is ook helemaal niet erg maar nog steeds verandert dat het feit niet dat ik niet slechter of beter ben met mijn dieren.

Een rustig moment rond de stal. Schimmel 30 jaar, vosje 28.

PaardEnSchool schreef op donderdag 10 juli 2008, 10:33:


Jij vind het jammer misschien maar ik vind het jammer om weer eens de volgende te horen die beweert deze paarden te kunnen genezen.
Ik zeg niet dat het niet zo is maar er zijn al zovele geweest die het wondermiddel hebben uitgevonden en daar achteraf een hoop mensen een heleboel verdriet mee hebben gedaan.
Denk even terug aan het Leen Taal verhaal, heb de goede man meerdere malen ontmoet en in zijn welzijns verhaal gaf ik hem ook gelijk maar aan de rest heeft hij een dikke broodham verdient.

Nogmaals ik zeg niet dat jij het niet kan maar ik ben er erg septisch op dat mensen beweren dit soort paarden te kunnen genezen daar de eigenaren vaak tot wanhoop toe worden gedreven met dit soort problemen.

Even inspringend op het verhaal van Isa.
Ik denk namelijk dat zij de vinger net op het juiste punt weet te leggen en dat het belangrijkste is wat het paard aangeeft met het lopen.
Net zoals bij andere hoef/beenproblemen is het in mijn optiek niet mogelijk om een eenduidige behandelmethode toe te passen en is maatwerk het enige wat dus wel werkt voor al onze paarden.
Zelf ook een chronisch bevangen paard, 3 jaar geleden gekocht in Engeland en achteraf had ze toen al problemen met de bevangenheid en nog veel meer problemen btw.
De eerste 2 jaar hebben we niets gemerkt van haar bevangenheid en zijn we bezig geweest om deze dame geestelijk en lichamenlijk weer gezond te krijgen, geestelijk was de meeste schade bij haar.
We hebben alles uit de kast gehaalt om haar te helpen, reguliere geneeskunde, homeopathie, bach, reiki ect ect.
We hebben fases met deze merrie meegemaakt waar ik nog steeds een beetje bang van wordt, van heel lief en aanhankelijk naar een een paard met veel argessie die alles kapotmaakte wat maar te slopen viel, ook zichzelf, dan weer een heel teruggetrokken paard die geen contact wilde terwijl ze maar bleef roepen voor help.
Na 2 jaar kregen we gelukkig een stabiele merrie, die een vechtlust heeft die wij geen van alle achter haar gezocht hadden.

Tja en toen ging het ineens weer helemaal mis.
Zwaar hoefbevangen waarop mijn vriend gelijk de ijzers heeft verwijdert en haar verzenenen heeft ingekort zodat ze minder druk op de zool werd uitgeoefent alleen bleek dit voor deze merrie niet de oplossing.
De stress die zij kreeg van de pijn was voldoende om haar weer in haar oude ritme te krijgen, stemmingswisselingen van doods naar agressief.
De pijnstillers die ze kreeg moesten in zo'n hoge dosis dat ik dit te gevaarlijk vond voor haar lichaam die hierdoor ook nog eens een aantal klappers te verdragen kreeg.
X-ray laten maken van haar hoefbeen, kanteling van 5 mm, gezonken en hoederandjes, gelukkig geen ontstekingen maar wel een chronische bevangen paard.
Na overleg hebben we toch weer besloten om te kijken of we haar pijnvrij konde krijgen want dat is in mijn optiek het belangrijkste.
Voor op equilibrium ijzers gezet met een zooltje tussen het ijzer (open onder de zool).
Zonder ijzers at de merrie haar pijnstillers zonder enige problemen maar na 2 dagen met ijzers weigerde ze haar pijnstillers en liep ze na 2 weken als een jong paard wat niets mankeerde.
Daarnaast zijn we begonnnen met het reigingen van haar lichaam en haar spijsverteringssysteem weer optimaal te maken.
Het gaat nu zo goed dat de DA het zelf niet wil geloven, afgelopen weekend heeft ze haar eerste rit in het bos weer gemaakt met haar verzorger, plannen om haar in te spannen zijn er ook.
En het mooiste van alles is dat ze heel erg content lijkt te zijn met het veulentje wat ze bij zich draagt.

Nu heb ik persoonlijk het liefst al mijn paarden gewoon lekker ijzerloos maar ik pas ervoor om een paard te laten lijden van de pijn.
Nu had ik dus 2 keuzes:
1 was geen ijzer en een paard met pijn dus laten afmaken.
2 ijzers, geen pijn, gelukkig paard wat waarschijnlijk nog heel wat jaren bij ons gaat doorbrengen.
Een andere optie was er niet in mijn optiek, paard met pijn wil ik niet, paard aan de pijnstillers wil ik ook niet.

De X-rays
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/Cas_Sholanda0001.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/Cas_Sholanda0002.jpg[/IMG]

En waar de dame nu gelukkig weer goed mee loopt.
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0661.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0655.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0660.jpg[/IMG]

Mmm links weken niet.
X-Ray

van lennep schreef op dinsdag 22 juli 2008, 13:07:

Hi Esther

Vind het best wel lastig om jouw vraag zo goed mogelijk te beantwoorden omdat ik niet de gave heb om met mijn paarden te praten en dus ook niet exact kan beschrijven wat Shanon voelt, heeft gevoelt.
Maar even zoals ik haar ziekte beeld kan omschrijven.
Het is begonnen met pijn in haar zool, modder deed pijn, harde ondergrong deed pijn, daarna is ze door het ontlasten meer pijntjes gaan krijgen in haar hoeven en lijf.
Bij de eerste symtonen is ze gelijk in het stromende bronwater gezet om de doorbloeding te verbeteren en de pijn te verlichten en waarschijnlijk hebben we hier ook een onsteking mee verkomen.

plakijzer vind ik geen optie daar dan de hele hoefwand wordt gebruikt terwijl met het ijzer + nagels juist in het achterste gedeelte van de hoef beweging blijft zitten.
Hoefschoen was een optie maar niet haalbaar omdat Shanon deze 24/7 moet dragen om pijnvrij te zijn.
En ik moet er eigenlijk niet aandenken wat dit voor gevolgen heeft voor de hoef en het daarbij behorende been.
Het ijzer wat ze nu draagt is natuurlijk niet optimaal voor het hoefmechanisme maar het wordt nu meer bewogen dan bij een paard wat alleen maar stil staat van de pijn.

Om dit moment is het doel om meer hoef te kweken bij haar zodat ze straks misschien wel weer ijzerloos en pijnvrij kan lopen maar druk op de zool is een NO NO voor Shanon.
Ik baal best wel van de toestand waarin Shanon nu verkeert maar aan de andere kant geeft zij mij nu weer te kennen dat ze lichamelijk en geestelijk goed opweg is en eerlijk gezegt vind ik dat 100 maal belangrijker dan dat ik haar perse ijzerloos zil hebben

van lennep schreef op dinsdag 22 juli 2008, 14:50:


Voor haar was er geen verschil tussen de verschillende ondergrond in het lopen en de pijn.
In alle gevallen liep ze beroert en bleef ze het liefst gewoon stil staan.
Echt geen verschil gemerkt tussen zand, weiland en verharding.

De x-ray die we hebben laten maken van Shanons voet gaven aan dat zij al veel langer rondloopt met de kanteling van het hoefbeen.
Aan haar witte lijn was geen bevangheid te zien, de schade zichbaar op de foto's is al iets waar ze mee rondliep toen wij haar kochten.
Nagel was ook geen probleem.
Alles wat niet door de witte lijn heen gaat is minder belastend maar dat neemt niet weg dat met het vastlijmen je de hele hoef moet gebruiken wat weer niet bevordelijk is voor het hoefmechanisme.
Ik bestijd op deze manier niet alleen de symtomen als je bedankt hoe we met Shanon bezig zijn alleen kiezen wij voor een andere methode dan die op deze site wordt beschreven omdat Shanon daar niet pijnvrij mee rond kan lopen.
Nee wij hebben voor haar niet eenondergrond kunnen vinden waar ze beter op liep. Alleen in het stromende bronwater werden de pijn klachten minder maar om een paard nu permenent in het stromende water te zetten is ook niet helemaal de oplossing.
Modder liep ze niet goed op, grasland ook niet, verharding ook niet, los zacht zand ook niet.
Voor mij is een hoefschoen net zo iets als een voetbal schoen, je draagt deze als je gaat voetballen maar ze zijn niet goed op 24/7 op te lopen.
Met een hoofdschoen sluit je de gehele hoef op waardoor er verstikking kan onstaan, schuurplekken ect ect.
Hoefschoen straks als ze goed loopt op een bepaalde ondergrond en dan voor het rijden vind ik wel weer een optie maar zo ver zijn we nu nog niet.
Je hebt helemaal gelijk maar ik heb een keuze gemaakt waarbij het paard centraal staat en niet een theori.
Voor mij is het van belang dat Shanon pijnvrij en gelukkig door het leven kan, kan dit niet dan vind ik dat ik het aan haar verplicht ben om haar uit haar lijden te verlossen.
Het is in dit geval kiezen tussen een aantal niet zo leuke opties.

Achteraf gezien is dit bij haar altijd een probleem geweest.
Toen ze kwam stond ze rondom op ijzers, bij ons is ze er eigenlijk gelijk afgehaalt en dat ging altijd redelijk tot goed maar niette vergelijken met hoe ze nu met een zooltje er tussen loopt.

We geven het absoluut niet op, ik heb al heel veel geleert van Shanon en hoop dat ze nog een aantal wijze lessen heeft voor mij.
Tis een kei van een merrie!!!!!