marjolijn schreef op dinsdag 26 februari 2008, 18:14:
> eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 februari 2008, 17:35:
>> Het enige spijtige dat ik vind als een dier dan toch moet gaan
>> ,dat dit altijd met veel leed en pijn gepaard gaat alsof een
>> rustige dood/slaap het dier niet is gegund !!
>
> Dat Eddy, is mij ook nog steeds een pijnlijk raadsel. Het geldt
> voor bijna alle levende wezens. Een enkeling mag rustig
> inslapen, de meeste niet.
> En waarom in vredesnaam?
> Wel heb ik geleerd dat toch zo snel mogelijk proberen te
> vergeten (hoe moeilijk!), want tegenover die pijnlijke laatste
> momenten staan vaak jaren van geluk en vrolijkheid.
Jeps idd. Vorig jaar een oudere geit in laten slapen. De strijd, de laatste mekkerkreten, het niet willen "gaan". Dit terwijl ze fel over bot was, niet meer kon eten etc. etc. Alles geprobeerd, een fijne DA. Die strijd.. brrrr....
Gisteravond hier een klein hamstertje, zag de laatste momenten. Had het even behoorlijk benauwd... brrrr....
En sommige mensen is het gegund in de slaap "eg te mogen vallen", zoveel anderen weer niet.
En mediums, denk nu even aan de dood van Silvia Millecamp die gewoonweg wilde geloven dat ze beter werd. Geen medische zorg accepteerde. Tsjjjjaa..
D'r is meer tussen hemel en aarde, zeker weten.. heb ook het één en ander ervaren. Ook mij laat het niet koud. Toch zijn er bepaalde grenzen,... alleen welke..?