Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 10:04:

Dát vind ik zelf ook nog een moeilijke. Weet wel dat als iets dreigt te mislukken je een stapje terug moet gaan. Het voor beiden makkelijker maken om wél goed te eindigen...

Maar je zegt naar Pien te gaan? Dan ga je dit wel leren hoor!

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 15 februari 2008, 12:48:


Als je paard iets niet wil doen en protesteert, doe dan gewoon wat anders en probeer het opnieuw een andere keer. Dit heeft er niks te maken met 'wie de baas is', het is gewoon luisteren naar je paard. Doet hij het eindelijk goed, beloon hem dan met alle enthousiasme! Wat het steigeren betreft, was het misschien een reactie op het bit? Als hij blijft steigeren, kan je er een commando voor verzinnen en elke keer als hij dat doet, herhaal je dat woord. Daarna kan je hem op commando laten steigeren. Als hij luistert - belonen. Als hij zonder commando steigert, beloon je niet. Zo kan je er iets positiefs van maken!
Groetjes,
Tanja

Jolijn schreef :

Túúrlijk is er niks van de training verloren gegaan Yes!
Als je het goed doet blijft dit voor de rest van Boykes leven.

Misschien wordt hierdoor ook duidelijk waarom ik niet weg ben van die ellenlange herhalingssessies. Sommige mensen (ik bedoel niet jou he) herhalen wékenlang hetzelfde kunstje, vaak omdat ze bang zijn dat het paard het anders vergeet. Boooooring....
Als eenmaal iets solide is hoef je het niet meer te herhalen, dat zit dit in het paard verankert. (helaas, ook minder goede dingen).
Korte herhaling prima: 'O, hij snapt het nog' en dan dóór naar het volgende. Zo blijft het leuk en afwisselend voor jullie beiden

Jolijn, ik ben blij voor je dat het zo goed gaat, zal Boyke straks in onze merrie-omgeving alleen maar profijt bij hebben.

Overigens: Indy en Kenzo gaan we dinsdag ophalen!

Groetjes, Pien

Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 10:04:

.

Er is veel mogelijk, zoals genoemd: in een wending trekken, steigeren op commando zetten en vervolgens nooit meer vragen Iets anders gaan doen kan soms ook het juiste zijn. Belonen van elke poging voorwaarts, en ook het ongemakkelijk maken om te blijven staan.

Oplossingen met minder tot geen druk zijn: Direct afstappen en aan de hand een stuk voorwaarts gaan en dan weer opstappen. Dit heb ik veelvuldig toegepast en is prima bij onzekerheid om verder te gaan. Ook kun je het hele probleem vermijden, vaak weet je wel waar en wanneer hij iets niet wil. Als dan al er naast loopt voordat hij nog maar zijn gedachten bij die plek heeft dan wendt er aan om probleem loos die plek te passeren. Nu je zachter en bitloos rijd kun je misschien ook nog eerder stipte gehoorzaamheid vragen (en elke twijfel daarin eerder opmerken), dit vergroot het vertrouwen. Overigens als de stiptheid goed is mag je paard wel vrijheid krijgen, juist zelfs en alleen dán. Overigens alles wat jullie relatie verbeterd, helpt tegen die weigeringen en dat steigeren.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 10:04:


Hvuiski doet dit ook soms. Idd achteruit (vanwege druk) en als je dan de druk nog meer opvoert (nog een keer drijven omdat we bijna achteruit een sloot in belanden bv) stijgeren. Dus probeer ik te voorkomen dat het zover komt (lukt niet altijd). Gisteren moesten we langs een weitje met shetlanders, al ver van te voren ging ik aan de andere kant van de weg rijden, en vreselijk focussen opdat hij rechtuit precies over mijn bedachte 'lijn' bleef lopen. O kijk eens kleine ponnies, zei Hvuiski. Ja leuk he kleine ponnies....Hvuiski stond inmiddels stil om te kijken, maar hij moest op mijn 'lijn' blijven. Ik voel dan aan zijn lijf of hij nog in gespannen-ooooooo-kijk nou!!!-modus is, zo niet vraag ik hem door alleen mijn hand op zijn hals te leggen verder te gaan en zeg ik staaaapppppeeeennnnn. Meestal zijn het dan een paar stappen (waar hij dan de hemel voor in geprezen wordt!) en dan weer stilstaan. Geduld, met hem mee wachten tot hij weer ontspannen is en weer op de zelfde manier vragen tot doorlopen enz enz enz. (En absoluut op geen een manier vragen om door te lopen voor de spanning weg is, niet met stem, tongklik, niks, want dat is voor Hvuiksi gegarandeerd succes voor achteruit en evt stijgeren). Kan soms best lang duren. Maar uiteindelijk bereik je het einde van de wei. Ik ouwehoer echt vreselijk tegen hem en zeg dan ook dingen als zo dat waren de ponnies weer, volgende keer zien we ze weer, dag ponnies. Ik geloof dat je daardoor een positieve instelling creeerd. (In tegenstelling tot denken, doorlopen, potverdikkie doorlopen, he waarom staat die stomme shetten daar nu net....)
En als hij echt weer lekker doorloopt en weer op mij gefocussed is dan yes en snoepje. (In ons geval een droge pasta penne, misschien een tip voor andere clickeraars op zoek naar snoepjes? schuift er lekker makkelijk in )

Nog even een schattig verhaaltje gisteren kwamen we iemand tegen bij een stal, even praten.... Hvuiski zijn manier om te vragen of we gaan clickeren is dat hij zijn hoofd iedere keer laag doet (laaaaag heb ik hem als een van de eerste dingen geleerd) Hvuiski rook dat dat meisje iets in haar zak had en ging voor haar staan, laag laag laag laag, en tussendoor haar iedere keer aankijken van knap he wat ik allemaal doe, krijg ik nu een snoepje? Dus toen heb ik maar heel brutaal gezegd, volgens mij weet ie dat jij snoepjes hebt

Ik vind trouwens dat je een echt vreselijk leuk paard hebt! De droom van ieder meisje, een pippi langkous paard! Ontzettend leuk is ie!

Saskia