Eva Saegerman schreef op donderdag 14 februari 2008, 18:45:


Hij maakt zich sterk wanneer er andere paarden bij komen of langs de kant van de weg staan e.d (zeker als het hengstige merries zijn). Hij heeft wel al vaker gedekt, en heeft ff alleen gestaan. Normaal stond ie met een ruin, maar deze is verhuisd. Dus over 2 weekjes gaat ie naar Pien. Ik denk, ja, hij wordt gewoon erg opgewonden bij andere paarden, heeft ie gekregen sinds hij in de dekking stond bij vorige eigenaar en is er nooit meer echt uitgegaan en erger en erger geworden dat ik ben beginnen zoeken en hier uitkwam.

Jolijn schreef op donderdag 14 februari 2008, 16:05:


Gewoon een prachtig verhaal!!! Jolijn, je hebt een heel leuk paard. Maar ja, ik ben nu eenmaal spikkelverslaafd... Ik moet zeggen dat mijn vorige hengstje, heel erg op die van jou lijkt. Hij was maar 1.42 groot maar ik heb zo onderhand de wereld met hem afgereden... was trouwens ook hengst.

Leuk hoor!

Hihi... lekker nagenieten he?

Wil.

Jolijn schreef op donderdag 14 februari 2008, 16:05:


Wow, jij beschrijft precies wat vele bitlze ruiters niet (meer) kunnen beschrijven.
Ik hoop dat vele - nee - ALLE twijfelaars door jou prachtig verhaal eindelijk de moed hebben om de stap zélf te ervaren.

Jolijn, Bedankt, BEDANKT, BEDANKT !
Dít is PN, op en top dit forum waardig !!!

Laat àlle wanna-be's en pseudo's HIER maar eens een voorbeeld aan nemen.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Jolijn schreef op donderdag 14 februari 2008, 16:05:


Volgens mij is je paard super blij met bitloos (net zo blij als jij) en daarom luisterde hij volop naar je. Een bit hoeft er dus nooit meer in

Als na een paar keren jullie gewend zijn, met gewoon bitloos te rijden, dan komen zijn eigen belangen en gewoontes weer terug. Ditmaal ga je echter niet weer druk verhogen, maar kun je beter alles richten op voorkomen van druk gebruiken. Zodat hij met minder hoge eisen, op een lichte manier, "altijd" kan gehoorzamen. En dat lichte gehoorzamen wordt een gewoonte, je weet nu hoe licht hij kan zijn. En van daaruit schroef je de eisen langzaam weer op, met behoud van lichtheid.
Hoge druk kun je gerust bewaren waarvoor het bedoelt is en dat is alleen als noodmaatregel voor je eigen veiligheid.

Ik heb een jaar terug een aantal weken hoge druk moeten gebruiken om mijn paard te overtuigen dat hij echt voorop moest gaan, en dat de fiets ditmaal achter bleef. Het was koppigheid het niet op willen geven van zijn luxe positie. Ook zoiets is voor mijn veiligheid geweest, want toen hij dit uiteindelijk accepteerde, werd hij makkelijker in veel meer dingen. En die hoge druk was zonder spoor, zweep en bit natuurlijk. Wel vasthoudend voorwaarts blijven vragen en hem met de teugel links rechts te trekken om hem uit de slaaphouding (zijn volgende tactiek na achterwaarts gaan) te krijgen.

Nu besluit ik je mooie verhaal met een moeilijke van mij. Maar goed hoe lichtheid te behouden en wat je daar allemaal bij kunt tegenkomen, dat is de strekking.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Michiel schreef op donderdag 14 februari 2008, 21:59:

knip...


Ja, ik weet wat je bedoelt Michiel. Ik heb eigenlijk enorm veel schrik dat hij ook hard gaat worden op deze manier van rijden. Nu is alles nieuw, ook voor hem, en eens gaat hij het zo doorkrijgen dat hij terug zijn kracht gaat gebruiken. Voor dat moment ben ik bang. Ik ben bang dat ik het verkeerd ga doen en hem ga leren op zwaardere druk te reageren. Dat heb ik immers ook met het bit gedaan. Ik weet nu wel wat ik verkeerd gedaan heb denk ik, maar toch.. Daarom vind ik het belangrijk hier begeleiding in te krijgen. Ben nu nog 1 week op deze plaats en ik ga proberen zo veel mogelijk lessen te nemen van Allison (ze is echt goed, zonder haar zou ik echt zo ver niet gekomen zijn, eerlijk waar) om geen fouten te maken. Thuis ga ik het rustig aan doen en eens bij Pien en Jack kan ik terug lessen. Ik denk echt dat ik en Boyke dit kunnen, het bitloze en ijzerloze en wil er ook volledig voor gaan.
Soms denk ik dat het achteruit gaan op zo weinig mogelijk druk (ik hoef hem zelfs niet aan te raken) alleen een kunstje is van hem, snap je.. En dat hij het hele concept niet begrijpt. Maar gelijk vandaag geeft hij toch aan het te begrijpen, maar andere dagen met grondwerk, als hij heel afgeleid is, is het alsof hij het niet begrijpt.. Weet het soms niet goed. Voor mij is dit alsof ik een sprong neem, maar niet weet wat erachter ligt.. Het kan water zijn, gewoon grond, eventueel een afdaling.. Voor mij is deze hele ervaring erg boeiend en leerrijk (en ook voor Boyke denk ik), maar toch is het een onzekere duik in het diepe.. En dit roept bij momenten angst op bij mij..
Jullie reacties zijn van grote waarde voor mij, het geeft me kracht en het bevestigd dat ik goed bezig ben momenteel, maar toch is de kans groot dat ik fouten maak.
Ik denk gewoon dat ik op mijn gevoel ga afgaan wat kan en niet via mijn plan en verder doen en dan zien als ik bij Pien ben.
In deze 3 weken hebben Boyke en ik zoveel geleerd van elkaar! Ik heb geleerd zijn gedrag te ontcijferen (alle, een beetje al, kan nog veel beter) en hij heeft ergens geleerd hoe hij het beste dingen duidelijk kan maken aan mij.
Ik rij nu al 9 jaar met hem, en ik heb altijd gemerkt dat ik hem een bepaalde vrijheid moest geven om een relatie op te bouwen. Dwingen helpt niet bij hem, dan gaat hij meer en meer tegenwerken, en daar heb ik een grove fout gemaakt. Ik voel me er met momenten heel erg schuldig om.. Allison zegt dan: 'gedane zaken nemen geen keer, maar nu heb je de kans om het beter te doen.' En ze heeft gelijk. Vandaag en ook andere dagen (maar toen zag ik het niet zo) heeft hij mij laten weten dat hij verder wil gaan met mij, er iets goeds van maken..
Het kan zijn dat in sommige ogen dit sentimenteel en personificerend klinkt, maar zo voel ik het aan. Ik probeer heel zijn reacties en gedrag te relativeren, maar het is zo complex! Ik moet echt nadenken over zijn gedrag en dan pas conclusies trekken, wat ik voorheen niet deed.
Nou, ik stort mijn hart een beetje uit, niemand in mijn omgeving is zo erg met paarden bezig en ergens begrijpen zij mijn passie niet. Ik hoop en denk dat jullie dit wel kunnen begrijpen.

Vriendelijke groeten, Jolijn.

Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 1:05:


Echt niet, je moest eens weten hoe ik van jouw verhaal hier heb genoten en hoeveel moed het me geeft om door te vechten voor datgene wat ik graag zou willen met onze haflingers.


Heb veel van je geleerd in deze topic. Thanks! Ook genoten van je puurheid en eerlijkheid t.o.v. jou ommekeer, geeft me hoop i.v.m. één van mijn heerlijke puberdochters.

Michiel schreef op donderdag 14 februari 2008, 21:59:


Ik denk het ook...

om hem uit de slaaphouding (zijn


Ik zou iets willen vragen: Wanneer mijn paard tegenwerkt, dan gaat hij ook achteruit, dan moet ik niet te veel been geven. Dan laat ik hem gerust en dan stopt hij. Maar als ik dan druk opvoer, dan gaat hij steigeren. Slaaphouding doet hij nooit. Hij werd dan gewoon heel hard in de mond, ging steigeren. Verhoogde ik de druk nog, dan bleef hij steigeren. Werd ik weer rustig en even wachten ging hij meestal wel door, maar soms ook niet.
Wat doe je met een paard dat steigert, en niet meer doorwil en anders terug gaat steigeren? Toen hij 7 jaar was is hij dat beginnen doen, en het was op een bepaald moment heel erg. Er zijn momenten geweest dat ik 40 minuten aan een wei gestaan heb omdat hij niet doorwou. Eerst steigeren enzo. Ik rustig en niks doen, hij mocht alleen zijn hoofd niet draaien naar de paarden en moest naar de richting waar hij heen moest kijken. En na een tijdje stonden we daar da zo belachelijk, maar besloot toch verder te gaan.
Zo heeft het veel geholpen, wist niets anders.
Ik reed toen met zweep en bit. Ben raad gaan vragen, en toen hebben ze mij sporen gegeven. Het hielp wel, maar of hij er gelukkig mee was?

Wat kan ik nu doen wanneer hij dat allemaal doet? Zo weinig mogelijk druk ok, maar ik kan hem ook niet zomaar laten doen e..

Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 10:04:


Met steigeren, staken etc. kun je ze op de volte zetten. Ze moeten dan wel lopen als je heel goed inbuigt.

Jolijn schreef op donderdag 14 februari 2008, 16:16:


Precies!

Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 10:04:

Dát vind ik zelf ook nog een moeilijke. Weet wel dat als iets dreigt te mislukken je een stapje terug moet gaan. Het voor beiden makkelijker maken om wél goed te eindigen...

Maar je zegt naar Pien te gaan? Dan ga je dit wel leren hoor!

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 15 februari 2008, 12:48:


Als je paard iets niet wil doen en protesteert, doe dan gewoon wat anders en probeer het opnieuw een andere keer. Dit heeft er niks te maken met 'wie de baas is', het is gewoon luisteren naar je paard. Doet hij het eindelijk goed, beloon hem dan met alle enthousiasme! Wat het steigeren betreft, was het misschien een reactie op het bit? Als hij blijft steigeren, kan je er een commando voor verzinnen en elke keer als hij dat doet, herhaal je dat woord. Daarna kan je hem op commando laten steigeren. Als hij luistert - belonen. Als hij zonder commando steigert, beloon je niet. Zo kan je er iets positiefs van maken!
Groetjes,
Tanja

Jolijn schreef :

Túúrlijk is er niks van de training verloren gegaan Yes!
Als je het goed doet blijft dit voor de rest van Boykes leven.

Misschien wordt hierdoor ook duidelijk waarom ik niet weg ben van die ellenlange herhalingssessies. Sommige mensen (ik bedoel niet jou he) herhalen wékenlang hetzelfde kunstje, vaak omdat ze bang zijn dat het paard het anders vergeet. Boooooring....
Als eenmaal iets solide is hoef je het niet meer te herhalen, dat zit dit in het paard verankert. (helaas, ook minder goede dingen).
Korte herhaling prima: 'O, hij snapt het nog' en dan dóór naar het volgende. Zo blijft het leuk en afwisselend voor jullie beiden

Jolijn, ik ben blij voor je dat het zo goed gaat, zal Boyke straks in onze merrie-omgeving alleen maar profijt bij hebben.

Overigens: Indy en Kenzo gaan we dinsdag ophalen!

Groetjes, Pien

Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 10:04:

.

Er is veel mogelijk, zoals genoemd: in een wending trekken, steigeren op commando zetten en vervolgens nooit meer vragen Iets anders gaan doen kan soms ook het juiste zijn. Belonen van elke poging voorwaarts, en ook het ongemakkelijk maken om te blijven staan.

Oplossingen met minder tot geen druk zijn: Direct afstappen en aan de hand een stuk voorwaarts gaan en dan weer opstappen. Dit heb ik veelvuldig toegepast en is prima bij onzekerheid om verder te gaan. Ook kun je het hele probleem vermijden, vaak weet je wel waar en wanneer hij iets niet wil. Als dan al er naast loopt voordat hij nog maar zijn gedachten bij die plek heeft dan wendt er aan om probleem loos die plek te passeren. Nu je zachter en bitloos rijd kun je misschien ook nog eerder stipte gehoorzaamheid vragen (en elke twijfel daarin eerder opmerken), dit vergroot het vertrouwen. Overigens als de stiptheid goed is mag je paard wel vrijheid krijgen, juist zelfs en alleen dán. Overigens alles wat jullie relatie verbeterd, helpt tegen die weigeringen en dat steigeren.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Jolijn schreef op vrijdag 15 februari 2008, 10:04:


Hvuiski doet dit ook soms. Idd achteruit (vanwege druk) en als je dan de druk nog meer opvoert (nog een keer drijven omdat we bijna achteruit een sloot in belanden bv) stijgeren. Dus probeer ik te voorkomen dat het zover komt (lukt niet altijd). Gisteren moesten we langs een weitje met shetlanders, al ver van te voren ging ik aan de andere kant van de weg rijden, en vreselijk focussen opdat hij rechtuit precies over mijn bedachte 'lijn' bleef lopen. O kijk eens kleine ponnies, zei Hvuiski. Ja leuk he kleine ponnies....Hvuiski stond inmiddels stil om te kijken, maar hij moest op mijn 'lijn' blijven. Ik voel dan aan zijn lijf of hij nog in gespannen-ooooooo-kijk nou!!!-modus is, zo niet vraag ik hem door alleen mijn hand op zijn hals te leggen verder te gaan en zeg ik staaaapppppeeeennnnn. Meestal zijn het dan een paar stappen (waar hij dan de hemel voor in geprezen wordt!) en dan weer stilstaan. Geduld, met hem mee wachten tot hij weer ontspannen is en weer op de zelfde manier vragen tot doorlopen enz enz enz. (En absoluut op geen een manier vragen om door te lopen voor de spanning weg is, niet met stem, tongklik, niks, want dat is voor Hvuiksi gegarandeerd succes voor achteruit en evt stijgeren). Kan soms best lang duren. Maar uiteindelijk bereik je het einde van de wei. Ik ouwehoer echt vreselijk tegen hem en zeg dan ook dingen als zo dat waren de ponnies weer, volgende keer zien we ze weer, dag ponnies. Ik geloof dat je daardoor een positieve instelling creeerd. (In tegenstelling tot denken, doorlopen, potverdikkie doorlopen, he waarom staat die stomme shetten daar nu net....)
En als hij echt weer lekker doorloopt en weer op mij gefocussed is dan yes en snoepje. (In ons geval een droge pasta penne, misschien een tip voor andere clickeraars op zoek naar snoepjes? schuift er lekker makkelijk in )

Nog even een schattig verhaaltje gisteren kwamen we iemand tegen bij een stal, even praten.... Hvuiski zijn manier om te vragen of we gaan clickeren is dat hij zijn hoofd iedere keer laag doet (laaaaag heb ik hem als een van de eerste dingen geleerd) Hvuiski rook dat dat meisje iets in haar zak had en ging voor haar staan, laag laag laag laag, en tussendoor haar iedere keer aankijken van knap he wat ik allemaal doe, krijg ik nu een snoepje? Dus toen heb ik maar heel brutaal gezegd, volgens mij weet ie dat jij snoepjes hebt

Ik vind trouwens dat je een echt vreselijk leuk paard hebt! De droom van ieder meisje, een pippi langkous paard! Ontzettend leuk is ie!

Saskia