Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 22:19:18:
> Eerst Marian's vraag: Hoe veel verder moet
Parelli ( of welke
> NH-er dan ook)
> gaan?
>
> Door dit concept te schrappen :
wijken voor druk, cq (mede)
> leren vanuit de
> motivatie om negatieve consequenties te vermijden.
Ik reken mezelf wel enige intelligentie toe maar dit snap ik niet meer. Wat is er zo verkeerd aan druk? Heb je wel eens een stelletje paarden bij elkaar gezien met het volgende beeld: een groepje jonge paarden is met elkaar aan ’t klooien – de baas of bazin van het spul ( merrie of hengst) vindt ’t wel mooi geweest en stap resoluut op ’t groepje af. Daarbij maakt hij of zij vaak een beweging met ’t hoofd van laag naar hoog, (ik bedoel zó: kin op je borst en je hoofd dan met een ruk omhoog) waarmee duidelijk gemaakt wordt: opduvelen jullie. Dat Karen is óók DRUK. De jongelui gaan er vandoor: doen ze dat niet dan krijgen ze een knauw of een hoek.
Leren door negatieve ervaring. En weet je waar dat begint: heb je een merrie haar veulen wel eens zien corrigeren? Precies – een flinke douw, een mep zelfs soms! Een paard weet dus op het moment dat er iets ‘dreigt’ ( c.q. druk) dat de consequentie van het niet ingaan op dat signaal wel eens heel vervelend kan zijn. Dat is nu gewoon paards.
Wij mensen gaan ‘in overleg’, om onze standpunten te ‘verdedigen of duidelijk te maken’- ons ideaal is om via de ratio of het gevoel wat over te brengen… een paard heeft die behoefte niet. Dus, gedraag je bij paarden als een paard! Dan snapt-ie het tenminste en heeft een een leuker ( duidelijker) leven!
> En over het halster, ik zou liever zien dat Parelli een gewoon
> halster
> promoot, ipv een touwhalster. Maar ik geef ook Frans gelijk; ik
> ben ook nog
> geen paard tegengekomen dat een trauma heeft opgelopen van een
> touwhalster
> (wel van sporen, bitten, en zwepen). Dus ik die zin is het een
> beetje
> mieren**ken van mij, om zo kritisch te zijn op dat halster.
>
Ik weet lekker nog niks van
Parelli ( al leer ik op deze site er wat van kennen) maar mijn eerder genoemde hersens geven me in dat
Parelli niet een touwhalster zonder meer, promoot. Ik denk dat het idee van een touwhalster in de context van zijn methode begrepen moet worden.!!
Het is erg voor de hand liggend om sporen, bitten en zwepen de ‘schuld’ te geven: een halster
(of dat nou een touw is of een gewoon halster) kan ook een trauma opleveren hoor! Dat Frans dat misschien nog niet meegemaakt heeft, ik heb dat wel! En vaker dan me lief is. Er zijn bitloze halsters die, in de verkeerde hand, zo sterk kunnen inwerken met de neusriem dat het dunne neusbot ( dat flinterdunne uitsteeksel van de schedel, vlak boven het vlezige neusdeel) er van kan breken! En paarden die het hoofdstel niet meer opwillen omdat ze de druk achter de oren, niet meer kunnen verdragen. Geen trauma? Forget it!
> Frans, ik maak een onderscheid tussen opvoeden en trainen. Bij
> opvoeding
> vind ik het niet persé verkeerd als je eens hardhandig bent, als
> dat nodig
> is. In training echter hoort vermijdingsleren niet thuis, naar
> mijn mening.
Opvoeding versus training??? Erg onlogisch lijkt me. Nee, ik zie het meer als: vanuit opvoeding door naar de training. Een doorlopende lijn: een kind moet eerst leren lopen voordat je aan de marathon begint, om het maar eens gechargeerd te zeggen. En hoe kun je nu zeggen dat je in de opvoeding wel (‘s) hardhandig mag zijn maar in de training verwacht dat je paard ‘vergeten’ is dat er iets als hardhandigheid bestaat?
Groets, M.
Warboel
