Peter Donck schreef op maandag 28 januari 2008, 21:51:

Een sperdifferentieel is toch wat ralley-auto's ook hebben? Om gelijke aandrijving op elk (achter)wiel te houden, handig als je hard door de bocht gaat en niet wil uitbreken?

Wil schreef op maandag 28 januari 2008, 22:27:


Je vergeet een heel belangrijke groep die steeds over het hoofd wordt gezien in de strijd tegen de hoefsmeden: jammer dat de dierenartsen niet meegaan.
Uiteindelijk bepaalt de dierenarts het therapeutisch beslag voor het kreupele/zieke paard. En die heeft langer gestudeerd, meer strepen, gaat dus over de smid heen.

Wil schreef op dinsdag 29 januari 2008, 0:12:

Hier komt een paardentandarts... die kan de paarden ook losstaand behandelen... en hij is NIET EENS telepatisch begaafd!

muriel schreef op dinsdag 29 januari 2008, 10:42:

Het heeft ook te maken met beroepsgretigheid (weet even geen ander woord).
Toen Buck na 8 maanden kreupelheid werd opgegeven en ik hem met AdB weer aan de praat kreeg, heb ik de uitbehandelde dierenarts aangeboden om de videoband die ik ervan had gemaakt, te bekijken. Ik dacht dat zij daar wel benieuwd naar zou zijn en dat het haar beroepskennis zou vergroten. Zij heeft nooit meer gereageerd.
De huis- tuin- en vaccinatiedierenarts heeft mijn nb-boek geleend. Om haar beroepskennis te vergroten.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 29 januari 2008, 12:14:


Ik zou het heel geleidelijk doen, dagelijks 5 minuten erbij. Daarbij de fruktaanmeter in de gaten houden en steeds de hoeven voelen. Misschien zelfs preventief wat magnesium geven (vloeken in de kerk ik weet het).

Dat het retekritisch is heb ik laatst weer gemerkt toen ik de paarden een uurtje in de wei zette nadat ze er 6 weken niet in waren geweest (kleine wei en nat). De volgende dag was Buck niet lekker. Hinnikte niet, bewoog moeizaam, geen warme hoeven, gewone mest, maar hij 'tierde' niet. Of het nu buikpijn was, of spierbevangen of hoeffbevangen mag joost weten, maar ik had dus niet meteen een uur moeten riskeren.
Heel erg voorzichtig, net als de egeltjes zou ik zeggen!

Wil schreef op dinsdag 29 januari 2008, 13:12:

Ben je er ooit achter gekomen waardoor die bolle zolen waren ontstaan?

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 29 januari 2008, 10:38:

Je zou het een sociale gave kunnen noemen! Hij 'stelt zich netjes voor' aan het paard en neemt daarvoor de tijd. Die paar seconden extra maken een wereld van verschil. Ik sta daardoor ook anders naast mijn paard
Voordeel is ook dat hij na de eerste inspectie je laat voelen waar eventuele haken of andere ongerechtigheden zitten en na afloop weer. Zo weet je wat er daarbinnen is behandeld.
Wanneer het ene paard klaar is en het volgende aan de beurt is, blijft de eerste er gezellig bij staan. Zo traumatisch was het dus niet.

Geertje schreef op dinsdag 29 januari 2008, 10:13:

Cadiz doet het ook na het eten van iets heel lekkers zoals een appel. Hijis dan beslist niet gefrustreerd, maar wil denk ik het gevoel vasthouden, de smaak herbeleven, zoiets. Met de tandjes is niets mis, hij doet het al zolang ik hem heb. Hij doet het ook wanneer hij met Buck aan het 'hoofdlebberen' is, dat is waarschijnlijk ook errug lekker.
Van zijn afspeenleeftijd weet ik niets, hij was al 6 toen hij het land uitgezet werd en er was niets over hem bekend.
Hij is wel erg oraal ingesteld, zulke paarden zullen eerder dingen met hun mond doen lijkt me.

Caatje schreef op dinsdag 29 januari 2008, 13:34:


Ik sleep de bak met de Suz in bergversnelling. Doet ie toch nog iets voor zijn geld.

Aafke schreef op dinsdag 29 januari 2008, 17:04:


Kan het bokken niet gewoon joligheid zijn? Zat je dochter erop toen Nancy bokte?

Herman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 15:55:

Klopt! Zo zag ik op de PN site onder de button "over ons" onder het kopje "in vijf dagen van Drente naar Brabant" de volgende foto.


Ik zal vast kippig zijn maar het lijkt heel erg dat Jack in elk geval achter ijzers heeft getuige de zijlippen.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 29 januari 2008, 18:17:

Maar hij staat juist op jullie site! Dat IS promotie!