Isabel van der Made schreef op zaterdag 26 januari 2008, 0:15:


Ik ga hier even op reageren en heb zeker ook recht van spreken...
Op mijn 26e ben ik 's avonds op weg van motorrijles naar het treinstation aangevallen en onder dwang met een 'Rambomes' verkracht. Dit door een geflipte kerel waar de recherche al achteraan zat.

Omdat ik net van motorrijles kwam liep ik heel kuis in een zwarte spijkerbroek met zwart spijkerjack en zwarte laarsen aan. Geen korte rokjes en zeer 'blote' t-shirtjes dus

In tegenstelling tot veel verkrachtingsslachtoffers hier in Nederland ben ik super behandeld door de zedenpolitie!!! (Kan iemand zich de later verboden 'Zaanse Verhoormethode' nog herinneren?)

Enkele weken later hebben ze de dader opgepakt. Ik was één van de eerste slachtoffers die iets in de rechtzaal (te Haarlem) mocht zeggen tegen de dader, wat ik overigens niet heb gedaan omdat ik niet durfde.
Dader kreeg gevangenisstraf met aftrek van voorarrest natuurlijk en daarna TBR (Ter beschikking van de regering).

Ik weet nog dat ik 's nachts vanuit het ziekenhuis werd opgehaald door mijn oudste zus en haar man en de nacht daar doorbracht. De volgende dag wilde ik toch graag naar huis en een vriend heeft een aantal extra sloten op de voordeur aan gebracht. De rechercheurs zijn enkele malen bij mij thuis geweest en toen ik hen vroeg of zo'n dader na zijn straf wel eens wraak op zijn slachtoffers nam antwoorden zij dat dat eigenlijk nooit gebeurde. Zij legden mij uit dat zo'n zedendelinquent (mits een bekende van het slachtoffer wat veel vaker gebeurd!) niet een specifiek slachtoffer uitzoekt. Deze pakt wat hem 'voorgeschoteld' wordt. Kleding, kleur haar, knap of lelijk, het maakt hem niet uit. Het gaat hem om de kick van het hebben van totale macht over zijn slachtoffer.

Maar goed om even korter te gaan dan mogelijk is: Eddy heeft sec gezien gelijk! De statistieken geven aan dat mensen die al eens eerder als slachtoffer in een relatie hebben gezeten eerder geneigd zijn tijdens een nieuwe relatie weer in zo'n zelfde situatie terecht te komen!

Een voorbeeld is mijn oudste zus. Haar eerste man mishandelde haar. Een vriend daarna sloeg haar ook. Nu is ze al jaren getrouwd met een op zich okee kerel maar wel weer een man die behoorlijk veel invloed over haar heeft maar gelukkig voor zover ik weet geen losse handjes heeft!

Mijn zus klaagde ook altijd dat de 'bitches' (van dat kaliber vrouw ben IK dus... ) van vrouwen wel altijd leuke mannen hadden (die ook bij hen bleven) en dat zij de verkeerde trof wat uiteindelijk ook altijd weer stuk liep. Mijn zus is een erg afhankelijk type vrouw. Toen zij 'alleen' was (had van haar eerste man een dochtertje) wilde ze ook altijd graag dat ik kwam logeren, ze had een grote hekel aan 'alleen' zijn. Ik daarentegen juist niet. Ik kan mij prima alleen vermaken! Dochtertje werd in die periodes ook altijd bij mij of mijn moeder afgeleverd zodat mijn zus kon uitgaan (lees: op mannen jacht). Overigens is mijn zus verder een schat van een vrouw hoor! Tis niet allemaal negatief....

Ook heel opvallend: mijn zus heeft nog jaren nachtmerries gehad door haar eerste huwelijk! Dan werd ze midden in de nacht gillend wakker!!! Ik heb na mijn verkrachting nooit maar een seconde over die affaire gedroomd! Zodra ik merkte dat de verkrachter me liet leven en niet dat mes langs mijn keel haalde na afloop was de verkrachting voor mij direct 'afgesloten'. Ik was in leven gelaten en dat was het allerbelangrijkste!!!!
Natuurlijk heb ik er wel wát dingetjes aan over gehouden maar niet zo ernstig als veel andere slachtoffers...

Maar om weer even op het fenomeen 'slachtofferrol' terug te komen; het HOEFT dus niet zo te gaan, als het slachtoffer de vicieuse cirkel maar weet te doorbreken!

Isabel van der Made schreef op zaterdag 26 januari 2008, 0:15:

Allereerst: wat vrezelijk!!!!! Maar is je moeder vermoord door een bekende of een vreemde?