>
> Juist jammer :
Bitloos rijden is en blijft een overtuiging niet
> zomaar effetjes een zijsprongetje .Bij deze overtuiging komt
> een hele levenswijze zien die je niet zomaar "aanleert" maar
> wat al "binnen IN je" moet aanw.zijn en daar zijn ze nog
> mijlenver van verwijdert .
>
Je hebt helemaal gelijk en Ik weet het niet meer, ik ben er blijkbaar ook mijlen ver van verwijderd.
Ik weet niet wat er nu met me is, maar het opmeten van het hoofdstel ging voor geen meter.
Een hoofdstel aanschaffen voor zoveel geld, en je twijfels hebben.
Wat moet ik?
Heb altijd met bit gereden, dus dat zet ik toch , (blijkt), niet zo maar even om.
Ik moet erin gaan geloven.
Ik heb alleen maar bitrijdende mensen om me heen.
Maaike ging net met de pony naar iemand van wie ik ook les heb gehad, dat was echt super.
Ik vind ook, zoals Emiel Voest zei (ik weet niet of ik nog kan geloven in wat hij zei), we moeten beginnen bij de manege's met
bitloos, een goede stap vind ik.
Standaard
bitloos, de mensen die leren rijden, mogen absoluut niet in de mond komen.
En toch ik zit hier nu een half jaar, en ben ik nog niet zeker van het slechte van het bit.
Ik weet dat het niet natuurlijk is, en niets fijner voor het paard.
Maar toch ben ik me ervan bewust dat ik een rustige hand heb.
Ik doe haar geen pijn.
Ik weet het niet meer.
Als je in een omgeving zit waar dit speelt, ik weet dat dit zwak is, maar daarom heb ik de bezieling nodig!
Ik vond het gisteren super gezellig, maar als je er weer alleen voor staat?
Ik ben echt verdrietig en weet niet waar ik eindig, watbetreft het rijden.
Het houden van paarden en de positieve gedragstraining heb ik helemaal eigen gemaakt, maar het bitverhaal?