Hoi,

Ik ben op zoek naar nuttige informatie in verband met de training van alfa - merries. Zelf heb ik een 'uitgesproken exemplaartje' staan . We hebben al een weg afgelegd van veel 'vallen', maar ook weer 'opstaan'.
Ik probeer haar zoveel mogelijk afwisseling te geven: grondwerk - lange teugel - rijden.
De moeilijkheid ligt voor mij bij het rijden. Bij de andere disciplines vinden we een weg in balans.
Maar op haar rug is het andere koek .
Zolang zij kan bepalen, geen probleem. Ze leeft in een kleine kudde met buitenbeloop.....ze kan zich dus uitleven in haar natuurlijke instinct.
Ze heeft rijtechnisch veel potentieel, maar eist terzelfdertijd ook perfectie van de ruiter. Oké daar kan aan gewerkt worden.
Maar er speelt veel meer. Trainen met anderen (kuddegenoten en maatjes die ze regelmatig ziet) is erg moeilijk. Zij voelt alles, alles wat intensiteit en beleving bij mezelf natuurlijk, maar ook bij andere paarden en ruiters betreft.
Als zij vindt dat ze op een andere plaats in de piste moet lopen, gaat ze enorm in verzet, met explosie tot gevolg (lusitano - volbloed ) Een jong paard uit de kudde dat schrikachtig is, daar wil ze bij zijn.......rijdt haar dan niet naar de andere uithoek van de piste...........
Zij twijfelt nooit en kent geen angst. Zij dirigeert. Weinigen zijn ervoor te vinden haar 'te proberen'.
Heb al gemerkt dat ze enorm veel baat heeft bij de endorfines die vrijkomen als je haar ontspannen aan de teugel krijgt.....dan kan ze zich enorm focussen. En dat ze afwisseling en uitdaging nodig heeft. De opbouw ligt zeker bij de eigen - balans en zachte maar duidelijke consequentie....ze heeft zeker een kader nodig, teveel vrijheid zal ze onmiddellijk zelf invullen en als je haar dwingt of met ego speelt, kan ze erg gevaarlijk uit de hoek komen...
Wie herkent zich in dit verhaal of heeft ervaring met alfa - merries en kan me een stapje verder op weg helpen?
Groetjes, Katelijne

Duyck Katelijne schreef op zondag 13 december 2009, 9:46:


Herken er beetje mijn Lusitanomerrie in . Zij is ook Lusitano-volbloed en klein beetje zoals je hierboven omschrijft (zij lijkt me wel minder agressief dan jou merrie). Ik kan de tips die jij krijgt ook wel gebruiken.
Saskia van Amazon leert haar nu op, omdat ik superlaxe schouder heb en in januari geopereerd moet worden omdat hij er telkens uitschiet.
Anders praat misschien eens met haar (kan u haar adres doormailen)? Zij kan u wellicht veel tips geven.
Van waar bent u ergens in belgië als ik vragen mag? Ik zou graag les volgen van Nelly Abbenes en die heeft veel ervaring met Lusitano's, ze woonde een eindje in Portugal. Ik zoek nog mensen die samen met mij les willen volgen van haar. Tot nu toe zijn we nog maar met drie...

Duyck Katelijne schreef op zondag 13 december 2009, 9:46:


ga BUITEN rijden !
en dat is niet in de buitenpiste/bak

lunatic schreef op zaterdag 12 december 2009, 23:23:


ik doe op dit moment de opleiding gedragstherapeut voor paarden, en daar hebben we het ook over dit onderzoek gehad.
Daardoor weet ik dat het met plastic appels is gedaan om te voorkomen dat de geur een rol speelde.

Maria Delavega schreef op zondag 13 december 2009, 10:01:

Duyck Katelijne schreef op zondag 13 december 2009, 9:46:


Ow ...ik zie juist via uw andere post dat je Amazon kent ...vandaar de knipoog...

Peter Donck schreef op zondag 13 december 2009, 10:10:


Peter, dit heb ik ook al ooit tegen Katelijne gezegd. Toen maakte ik een vergelijk met Amaroc nl. ik ben altijd meer zelfzeker geweest als ik buitenrijd en Amaroc heeft het echt nodig om zijn benen uit te slaan, te galopperen tot hij er bij neervalt (nooit dus). En buiten maak ik me er niet druk om. Als ik dit echter niet doe, heb je echt geen plezier om met hem in de piste te rijden . Simpel!
Echter, Katelijne is niet meer zelfzeker genoeg om met deze merrie buiten te gaan. Ik ken Katelijne en ik ken Pagina. Ook ik stap er niet zomaar even op. En ik ben behoorlijk wat gewend en ben gevoelig genoeg. Bij deze denk ook ik 2x na.
Wat ik wel meen is dat iemand anders die sterk genoeg in zijn schoenen staat en niet snel geïmponeerd geraakt, deze merrie veel mee buiten moet nemen. Zodoende dat katelijne na een tijdje dit kan overnemen en dan terug in de piste aan de slag. Ik heb wel iemand in mijn gedachten zelle ...

vagebond schreef op vrijdag 11 december 2009, 7:51:


Straks komt er nog iemand kennismaken.
Via mail klinkt alles heel positief en op de foto's van hem die ik doorstuurde kreeg ik ook reacties die "kloppen" op een of andere manier.
Ben benieuwd...

Duyck Katelijne schreef op zondag 13 december 2009, 9:46:

Dit zou wel eens kunnen lukken!
Meisje kwam met haar vader kijken, bleek ik de mensen te kennen van vroeger.
Door het zien van de papa herinnerde ik me een klein blond tenger kind op een hevige kleine pony... pony is overleden, meisje is jonge vrouw geworden.
Zacht maar toch vrij zelfverzekerd, geeft een stabiele indruk. En ze wil ook les nemen bij iemand naar mijn keus op haar kosten.
Heeft geen eigen paard meer, heeft ruime buitenrij ervaring, woont op 5 minuten van hier en heeft van haar vriend het Parelli boek cadeau gekregen en is geinteresseerd in een andere manier van omgaan met paarden. Hoera!

Vandaag heeft ze heel even met Piablo gespeeld en kennisgemaakt, hij vindt haar op de grond alvast niet onleuk. En Moon kwam even kijken of hij haar kon bijten en werd gewoon rustig even achteruit gezet, zonder gedoe, schrik of boosheid.

Na de examens zetten we de kennismaking verder maar tot nu toe heb ik er alvast een goed gevoel bij.
Ben benieuw naar Piablo's reactie als ze gaat rijden! Als klein meisje reed ze heel behoorlijk, beetje zoals mijn dochter toen.

Cindy Helms schreef op zondag 13 december 2009, 11:28:


Wordt nooit wat. Zoek toch een andere knol, 1 die lekker bomproef en sukkelig is, die het leuk vindt om mee omgeknuffeld te worden gezellig meerecreëert. Paarden- en poownie overschot momenteel dus zoek maar uit....

Duyck Katelijne schreef op zondag 13 december 2009, 9:46:


Hallo Katelijne.
Een "alfamerrie"; prima. Maar dan wel in de groep tussen de andere paarden. Als zij zich tijdens het rijden ook zo gedraagt is dat omdat jij haar die ruimte geeft (gegeven hebt).
Dáár moet je beginnen; zoek hulp, breng haar ergens heen in training (Eddy?), neem les en los het probleem dáár op, namelijk in jullie communicatie.
Zij probeert - en ze krijgt (blijkbaar).

Groet, Pien

Groet, Pien

e m kraak schreef op zondag 13 december 2009, 16:21:


Nou ja, Egon! Dit meen je toch niet? Krijg je dus precies dát waar je zo op tegen bent. Paard gaat van hand tot hand en uiteindelijk ....
Of moet ik je berichtje net iets anders interpreteren?

e m kraak schreef op zondag 13 december 2009, 16:21:


Tegen wie heb jij het eigenlijk?? Trouwens dit is echt niet de raad waarop Katelijne zit te wachten! Dat dit nooit zal lukken? JAWEL dit gaat wel lukken! Dit kost tijd en Katelijne moet gewoon de juiste persoon vinden die haar en haar paard hierdoor krijgt. En neen niemand heeft hier nood aan ouchikouchi ... knuffelknuf. Denk jij nou echt dat wij allemaal enkel maar paarden leuk vinden om de borstelen en in te vlechten? Advies graag, geen afbraak werken aub. Leuk hoor om iemand nieuw hier met een serieuze vraag zo te beantwoorden.

Hennie van Oosten schreef op zondag 13 december 2009, 10:21:


Leuke experimenten die.
Waar heb je deze info gevonden, Piet?
Ik heb ooit hetzelfde ongeveer uitgeprobeerd. Twee emmers en in de ene emmer twee en in de andere vijf appels gegooid. Telkens ik in gooide in eender welke emmer wilde Queenie er heen stappen. Uiteindelijk, nadat ik ze alle 7 gegooid had liet ik haar kiezen. Ze ging gewoon naar de emmer waar de laatste was gegooid, jammer voor haar, de emmer met twee appels. Toen ik daarna vier appels in die andere emmer gooide en daarna 1 in de emmer waar ze voor gekozen had in de eerste test, ging ze wel naar de andere. Maar hieruit kunnen zoveel conclusies getrokken worden natuurlijk. Toeval. Of ze werd meer door die ene emmer getriggerd omdat ze meer prikkels kreeg daar. Of ze verkiest de emmer links voor zich omdat ze dan tegen de regen in staat. Of omdat ze de andere vorige keer al had en zich herinnert zich dat er in de tweede emmer ook appels lagen.

Kan me voorstellen dat paarden wel het concept hebben van "x is meer dan y" maar of ze ook x en y kunnen optellen...? Waarom zou de natuur dat talent dan voorgeprogrammeerd hebben? Dat ze het verschil kennen tussen een beetje voedsel daar en veel voedsel ginds, kan ik vatten.

Is daar verder nog onderzoek naar gedaan?

Ik ben me momenteel aan het verdiepen in een experiment aan de universiteit van Gent waar ze vermijdingsgedrag bij dieren testen, vooral wat er voorafgaat aan vermijdingsgedrag, een niet-gedrag dat optreedt als bekrachtiger.

Nog zo veel te lezen, te doen, ...