Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 17:06:
>> Nou, mijn plek eis ik dus mooi niet op, enkele jaren geleden is
> mijn paard door een man van achteren aangereden en van de weg
> gedrukt. Gelukkig maar een flinke duw tegen de kont, paard
> helemaal in paniek, hij brullen dat ik niets op de weg te
> zoeken had. Gelukkig niets gebeurd, maar toch.... Mijn plek
> opeisen, nou nee, dank je feestelijk.
> Enne, RDW, ik woon in Duitsland......
> Monique
Dat is wel schrikken zeg! Ik heb ook ooit een botsing gehad terwijl ik stapvoets met mijn paard zoveel mogelijk aan de kant liep. Mijn tegemoetkomer wilde niet wachten tot ik een rij geparkeerde auto's in de berm voorbij was, en ondanks dat de weg erg smal was reed hij me tegemoet en vervolgens tegen mijn paard zijn billen aan, doordat mijn paard op dat moment net een stapje opzij zette omdat hij iets zag in een van de geparkeerde auto's.
Tegenwoordig eis ik dus ook mijn plek op. Zeker hier, op de wegen waar men minimaal 80 rijdt (meestal 100), en ik dus ook wordt ingehaald met zulke snelheden met soms maar een metertje ertussen. Als ik een auto aan zie komen dan ga ik midden op de weg stappen, en zodra die afremt ga ik netjes aan de kant. Hierdoor moeten ze wel afremmen en wordt ik door deze aso's nog enigzins veilig ingehaald. Auto's die niet zo hard scheuren laat ik netjes voorbij, maar die vormen ook geen probleem op zo'n moment. En autobestuurders die daadwerkelijk rekening met mijn paard houden geef ik altijd een knikje/bedankje.
Groetjes Jolanda
Algemeen
