Gisteren geschrokken met Cesarke!
Ik was buiten bij de paarden heel de voormiddag en ik had met Cesar een beetje geclickerd (heeft hij dan teveel geschrokt op de jackpot?), even daarna was ik met de meisjes aan het smoezen en staat Cesar aan de hooiruif als hij begint te hoesten. Eventjes verslikt dacht ik. Maar hij bleef om de minuut hoesten, dan ook piepen (klonk als een ezel), en toen ik speeksel uit zijn neus zag lopen wist ik het: slokdarmverstopping. Het was toen 11u30. Rustig blijven, even wachten dacht ik, slokdarm proberen te masseren. Mijn dierenarts gebeld, antwoordapparaat, boodschap ingesproken. Mijn 'Veterinary Notes for Horse Owners' opengeslagen en gevonden dat het vanzelf kan overgaan, soms met spierverslappers, soms enkel met sonderen en uitspoelen. Na een uur toch maar een dierenarts hier in de buurt gebeld. Die is om 14u komen Buscopan geven (gladdespierverslapper). Hij voelde een harde opzetting in de slokdarm en dacht dat het misschien een vreemd voorwerp was, een maiskolf of iets dergelijks, ook omdat we geen voedselresten met het speeksel zagen meekomen (maar misschien was dat omdat ik er meteen bij was). Na anderhalf uur moest het beter zijn, of anders... 15u30 en het was niks veranderd. Gelukkig had Cesarke geen ademnood of zo, hij ademde redelijk rustig en stond in de stal (we hadden hem maar apart gezet), hij probeerde af en toe te slikken, omdat dat niet lukte moest hij dan hoesten waarbij er telkens speeksel met wat hooivezels naar buiten kwam, met een paar streepjes bloed nu ook. DA weer gebeld, ook mijn eigen DA had intussen teruggebeld en besluit was om dan maar meteen naar de kliniek te gaan. Hup op de trailer (hebben we vroeger veel geoefend, en hij heeft er ook nooit een probleem mee gehad itt. Lolita) en een klein uur rijden naar Merelbeke. Mijn man reed achter en hield Cesar in het oog, maar ik voelde wel aan de trailer dat hij gewoon rustig was. Eens aangekomen bleek de trailer vol bloedsporen te hangen, de neusuitvloei was nu vies roodbruin geworden... Cesar deed alsof er niets aan de hand was, wachtte tot ik met hem de trailer afliep en hinnikte dan eens in het rond. Hij is daar zes? jaar geleden 14 dagen opgenomen geweest dus hij herkende het denk ik. Dan een troep studenten en de dierenarts erbij, spuit met nog eens Buscopan en ook verdoving, Cesarke ging staande slapen en toen konden ze een gastroscopie doen. In de slokdarm was geen bloed te zien, enkel voedselresten, dus dat bloed kwam gewoon van een minineusbloedinkje, door al dat hoesten en proesten. Oef. Daarentegen waren voedselresten te zien in de luchtpijp, bij auscultatie was ook al vocht op de longen te horen, niet zo goed.
Dan uitgespoeld, dat ging nog niet meteen vlot, langzaam beetje bij beetje heel veel spoelen en iets opschuiven in de slokdarm. Er kwam weinig voer terug. Uiteindelijk kon de dierenarts door zelf lucht in de sonde te blazen meer en meer opschuiven, tot eindelijk! in de maag. Dan nog een controle gastroscopie, slokdarm vrij, geen letsels, brok voer (wat was het nu? onherkenbaar eigenlijk, maar geen vreemd voorwerp) mooi in de maag. Neusslijmvlies bleek serieus gezwollen, een kant zat gewoon dicht. Ik ben wel blij dat het uitspoelen in de kliniek is gebeurd met die controle nadien, ik zou er niet gerust op geweest zijn dat er geen letsels waren vanbinnen anders, zoals hij eruitzag.
Hij moet voorlopig in de kliniek blijven... Die eerste nacht voor bewaking van z'n ademhaling met die verstopte neus, hij kreeg ijspacks in z'n halster, en een korte sonde in het verstopte neusgat om een luchtweg open te houden. Hij was intussen al weer redelijk wakker en wandelde vlot naar zijn kale stal, wou al een pluk hooi meegrissen onderweg.
Vanmorgen ben ik met parellivriendin A. gaan kijken en zag hij er wat depri uit vond ik, hij ademde ook wat te snel... Zorgen! Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt (hij wordt nu bewaakt op aspiratiepneumonie en krijgt antibiotica en ventipulmin) en dat hij rap mee terug naar huis mag. Ik had al zin om Lolita en Huppel mee te brengen tot bij hem als gezelschap. Nu, de gang staat vol paarden natuurlijk daar. De geweekte grasbrok die ik meehad mocht hij eten, en we zijn ook wat gaan grazen buiten. Afwachten... moeilijk hoor. Ik ben enorm ongerust, maar daar heeft hij niet veel aan spijtig genoeg.

Nathalie

Frans Veldman schreef :Zorg gewoon dat het paard een reuzeklap

Oei, oei, oei, wel een reuzeklap van de stroomdraad maar niet mogen touwzwiepen of naar achteren gillen....

Dit gaat klachten geven....

Pien

Frans Veldman schreef op zondag 2 december 2007, 16:29:



Dat lijkt maar zo, ik gebruik het om de stop aan te leren op het moment als hij zin krijgt in toehappen. Datzelfde heb jij aangeleerd met jou manier, dat onderhoud het paard zelf. Het is een gewoon lerproces en met klik beloon leert het beter zou Piet zeggen, evengoed denk ik.

Of sla ik iets over?

Michiel

Nathalie Lagasse schreef op zondag 2 december 2007, 17:13:


Ai da's niet zo best, ik begrijp dat je ongerust bent nu.
Hou ons maar op de hoogte....
Veel succes hoor,
Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op zondag 2 december 2007, 16:55:



Oke duidelijk en helemaal mijn verhaal.

Michiel

Spirithorses schreef op zondag 2 december 2007, 17:17:


Tsjee wat een verhaal, heel veel sterkte ermee, groetjes Ingrid

Spirithorses schreef op zaterdag 8 oktober 2005, 0:17:


Aargh, hier heb ik ook deze afgelopen woensdag een schimmelinfectie bij een van de shetten opgemerkt. Vreemd, want dinsdagmiddag heb ik m nog gelongeerd, niets gevoeld, Op zijn hoofd meerdere korsten, alles rondom de korsten weggeschoren en met neocidol goed gewassen. De afgelopen drie jaar gebeurt t altijd bij de shetten in het najaar, nu dus pas eind november. Het gaat nu nog om 1 shet. Ik weet ook niet wat t is, t moet haast wel een verminderde weerstand zijn, ik denk dat ik volgend jaar iets ga verzinnen. Dit is niet leuk meer. Succes met jouw schimmelbeest. Groetjes Ingrid

Nathalie Lagasse schreef op zondag 2 december 2007, 17:13:


Als ik het goed begrijp was het dus geen slokdarmverstopping maar een verstopte neus door opgezwollen neusslijmvlies? Hoe komt hij daar nu aan? Een allergische reactie?
Hopen dat er geen longontsteking achteraan komt... ik duim.

vagebond schreef op zondag 2 december 2007, 17:34:

Het is weer 'schimmelig' weer zoals ze dat hier noemen. Schimmel op de gewassen, schimmel op de paarden, schimmel op de lederwaren als jenu niet stookt.
Drie kennissen met schimmel op hun paarden: tegelijkertijd kale plekken (8x4 cm) links en rechts op de rug daar waar het zadel in het midden drukt: meteen kaal, haaruitval die terug begint te groeien, wit beginnend, maar in de originele kleur eindigend.
Die Sinterklaas ook... neemt altijd die schimmel mee...

Christel Provaas schreef op zondag 2 december 2007, 17:53:


Pas er wel mee op!
Wij hadden afgelopen zomer een ringworminfectie onder een aantal paarden en dat is niet leuk.
Ringworm herken je als een euro-rond plekje, begint met een bultje, daar komt een korstje op dat je kunt wegkrabben en vervolgens een kaal plekje eronder. Zeer besmettelijk, ook voor mensen.
Wat je ertegen kunt doen? Dagelijks aanstippen met Imaverol, en paarden die het heel erg hebben kunnen van de DA een weerstandverhogende injectie hebben. Als je ringworm 'in huis' hebt zijn al je paarden besmet, wat niet wil zeggen dat ze ook allemaal de verschijnselen krijgen. Bij ons hadden maar een paar paarden plekjes; één heel erg, die moest ook spuiten daarvoor, hij leek wel een wrattenzwijn. Met Imaverol is bijna elke vorm van schimmel goed te bestrijden mits je het consequent dagelijks insmeert (ik heb de paarden er verder niet mee gewassen, alleen aangstipt en goed ingewreven).
We hadden het in een spuitflacon gedaan.

Ik zag bij Spirit en Puck vandaag weer een verdacht plekje, wat droog, schilferig en kaal (geen ringworm, andere vorm) en ik ben gelijk begonnen met Daktarinzalf (voor mensen).
Hup, geen risico, al dat plekjesgedoe

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 2 december 2007, 18:02:

Dit was geen ringworm, maar wat het wel was...? Het begon patsboem van de ene dag op de andere met vrij grote plekken totale haaruitval aan weerszijden van de ruggengraat. Alsof je met een heeeel slecht passend zadel hebt gereden. Geen geirriteerde huid, geen schilfers, gewoon kaal, niet open. Na enkele dagen begon er weer wit haar te groeien (grote schrik bij de eigenaren! -het ging nl om een haf, een fries en een bruine) maar naarmate het haar langer uitgroeide kregen de topjes de kleur die het paard had, niet blijvend wit dus.
De eerste heeft waarschijnlijk de tweede besmet middels een uitgewisseld zadeldekje. Ze hebben de plek met Imaverol gewassen.
Gek he!

Spirithorses schreef op zondag 2 december 2007, 17:14:


Tja, het touw zit vast aan een mens, de stroomdraad niet!

Christel Provaas schreef op zaterdag 1 december 2007, 7:47:


Deze geloof je zelf niet, waarom zou een paard in de wei zijn achterhand niet gebruiken?
Hoezo 24 uur rond slenteren?
Rem sporen van een halve meter, hele plaggen uit de wei!
maar die van jou slenteren alleen maar? kunnen we ruilen?

Nils en Olly

Nathalie Lagasse schreef op zondag 2 december 2007, 17:13:


He jakkie Nathalie, dat is echt schrikken, ik hoop dat Cesarke heel snel opknapt en snel weer mee naar huis kan. brrrr zelfs van afstand krijg je hier kippevel van. Sterkte!

Es

Michiel schreef op zaterdag 1 december 2007, 21:38:


Lijkt mij niet juist, 'wilde paarden' hebben dan geen evolutie achterstand?


Ik denk dat je meer in het hoef onderhoud moet gaan zoeken, je moet aan de voorhoeven meer doen dan aan de achterhoeven.
(Dan heb je al een verschillende manier van bekappen )
Tenzij het paard zelf zijn hoeven kan onderhouden door op het gepaste moment op de juiste ondergrond te kunnen lopen.


Nils en Olly