Huertecilla schreef op zaterdag 1 september 2007, 20:14:


zet een rugby helm op (de amerikaanse !)

Jacqueline v d Berg schreef op zaterdag 1 september 2007, 17:05:


Drie/vier jaar? Echt hoor, kosten 20/25 euro die dingen. Gewoon nog in de handel.

Huertecilla schreef op zaterdag 1 september 2007, 20:01:


Nou eh, ik zei het al eerder hoor. Er wordt nl een vraag gecreëerd ("haal er een deskundige bij") en vervolgens wordt het aanbod geblokkeerd. Onacceptabel.

Met je tweede helft ben ik het eens. Als er dan een certificering gewenst is, dan maar een hoefsmiddiploma (het HN-certificaat, met alle respect, is een bewijs van deelname aan de dag waar m.i. beslist geen autoriteit aan kan worden ontleend, ik heb het bv geweigerd). Verder zou ik het toejuichen wanneer de professionelen openbaar zouden maken, bv via internet aan welke clinics, seminars etc ze hebben deelgenomen.

En Piet, hoe kom je toch aan de obsessie dat ALLE opgeleide smeden slechts smeedijzeren eurotekens in hun ogen hebben en verder totaal niet nadenken? Heus, er zijn ook hoefsmeden met verstand die dat samen met hun gedegen kennis en ervaring heel fijn kunnen combineren en toepassen en bepaald niet meteen naar ijzer grijpen. Ik heb er zelf zo een en ik ken er meer. Ik heb hier een oud hoefsmedenboek waar in het eerste hoofdstuk staat: "IJzers zijn een noodzakelijk kwaad. Barrevoets is ALTIJD beter."

Ja spijtig toch dat de wereld zich niet altijd houdt aan bedoelingen.

Christel Provaas schreef op zaterdag 1 september 2007, 22:17:


Wat vind je nou eigenlijk onacceptabel? Dat je het niet snapt?

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Esther schreef op zaterdag 1 september 2007, 19:27:

Hoe herkenbaar Es. Hoe dierbaar ook. Toen Buck net hier was nam ik er een oude, afgewerkte manegepony als gezelschap bij. Blackie heeft nog 2,5 jaar een rielekst taakloos bestaan geleid. De laatste weken ging ze niet meer liggen en de laatste dagen viel ze soms bijna om, alle kracht was uit de achterhand. Soms zag ik het gebeuren en kon ik haar nog snel tegenhouden. Omdraaien ging dmv omstappen van de voorbenen, de achterhoeven boorden zich dan in de grond. Op een zondag viel ze weer en was ik te laat. Ze kon niet meer overeind komen, dit was het moment waarop ik het over moest nemen. Samen met mijn vriend heb ik haar overeind gehesen en voetje voor voetje de paddock uit geleid. Daar hebben we haar neergelegd op een bed stro, het oude hoofdje op mijn schoot. Ik stopte er haar geliefde brokjess in, ze bleef gretig eten tot de laatste snik. Er was geen paniek, slechts berusting. Een buurman kwam foto's nemen, morbide, ik heb ze later onmiddellijk weggegooid. De dierenarts was gebeld en toen de tweede injectie erin ging, hield Blackie gewoon op met ademen. Buck hing over het hek en keek toe. Het was een vredige serene gebeurtenis, de zon scheen en het was windstil.

Ik was erbij toen de destructiedienst haar ophaalde. "Misschien beter van niet," ze de chauffeur. Een reden dus om juist wel te kijken. Fier als een vliegend tapijt zeilde Blackie door het luchtruim, het magere lijfje eindelijk dik, vrolijk wapperende manen, "daar ga ik!"

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 1 september 2007, 20:43:


hko.htm">hoefkatrol.com" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.com

e m kraak schreef op zaterdag 1 september 2007, 22:26:
Nee. Dat je een vraag creëert en het aanbod blokkeert.

e m kraak schreef op zaterdag 1 september 2007, 13:26:


Daarom is Natuurlijk Bekappen misschien een te wijd begrip en eigenlijk doet het wat te kort. Natuurlijke Hoefverzorging (letterlijk vertaald van Natural Hoof Care) is mooier. Bekappen legt nog de link met wat de hoefsmid doet. En die hebben heus niet een uitgebreide opleiding daarvoor. Veel meer in het beslaan en smeden. En daarmee allerlei oplossingen uit te vinden. Uit te vinden ja, want dat is het in de praktijk. Net als met het natuurlijk hoefverzorgen. Steeds weer je ervaringen bijstellen en inzichten (die vaak moeizaam worden verkregen). Honderd paarden, vierhonderd verschillende hoeven, waarbij je minstens bij 80 eens achter je oren moet krabben. Door veel paarden door de handen te krijgen, krijg je steeds meer ervaring. Net als de smid dat ook zo moet krijgen. Daar is geen school of opleiding voor! Dat is het werk zelf! Grotendeels autodidact. Gelukkig zijn er meerdere die de ervaringen met elkaar willen delen. En daar is de vereniging voor opgericht. Net zoals er meerdere vakverenigingen zijn. En díe gaan op den duur toetsen op vakkennis. Dat kan de regering niet, een universiteit niet, een hoge piet niet en zélfs een bedenker van een bepaalde methode niet. Een breed vlak van ervaring en daardoor verkregen inzichten is daarvoor nodig. En zeggen dat die het dan allemaal weten zou de grootste fout zijn. De Vereniging van Natuurlijke Hoefbekappers (zou hoefverzorgers moeten worden) meent oprecht bezig te zijn met het delen en vergaren van kennis.
Net zoals Pete Ramey dat óók doet. Dat geeft hij in zijn boek en artikelen op zijn website iedere keer duidelijk aan. Get out of your box. En pas er voor op dat je jezelf niet weer in een nieuwe box gevangen houdt.
De hoef bestaat al miljoenen jaren. (paard is nu zo'n 60 miljoen jaar)
Wij beginnen er nu pas weer enigszins iets van te begrijpen.
Iemand die hart voor het paard heeft, zijn vele kostbare uren toevertrouwd aan het enthousiasme over de kennis van hoeven en hoefproblemen, daarmee werkt en leert, dat is eentje waar je van kan aannemen dat hij of zij weet waarmee die bezig is.
Frans en Ilona hebben mij op het pad gezet van Natuurlijk Bekappen, maar het is het begin van een lange weg. Het doel is weer een gezonde hoef aan het paard terug te geven. Dat doe ik in samenwerking met de eigenaar en de natuur. Hoeven laten zich niet altijd volgens een boekje verzorgen.