Nils Vellinga schreef op zaterdag 6 januari 2007, 14:27:


Nee.


Idd, kon ik me eerst ook voorstellen... maar ook mijn voorstelling was anders dan mijn waarneming.
In een ander (groot) gebied waar wel (halfverharde) "wegen" doorheen lopen, waar de ponies ook daadwerkelijk gebruik van maken (vandaar dat ik zo zeker doe over de koniks met niet zo bijzonder prachtige modelhoeven die er desondanks probleemloos mee over de gravel stiefelen) zijn de hoeven gemiddeld minder goed naar mijn indruk. Het gaat daarbij niet alleen om afslijting van de hoefranden maar ook om vorm en verdere conditie.

Blabla! , Egon

e m kraak schreef op zaterdag 6 januari 2007, 0:49:


..en laat dát nu exact zijn waar het onder de kop van dit topic over gaat.

Gelukkig is de vlag van dit forum bewust ruimer bedacht. Dát deel van het (mbt hoeven) compenseren voor niet-natuurlijke omstandigheden wat het Niet Beslaan omvat kan hier kruisbestuiven. Als de sector natuurlijk bekappen zichzelf én anderen die verrijking tenminste niet ontzegt....

Bedankt voor jouw relativerende en leerzame inbreng Egon.
Is jouw práchtige video-cursus eigenlijk nog ergens makkelijk vindbaar op dit forum terechtgekomen of is het weggezakt?

HC

Nick Altena schreef op zaterdag 6 januari 2007, 6:13:


Waarom het ene gebruiken als het nadere ruim volstaat ? Indien er geen reactie is ? Das dan simpel ,dan doe je het niet goed , volgens het paard dan . Waarom kan Conrad bvb 110gram gebruiken en andere 500kg of (god beware een winch) omdat Conrad iets goed doet en de andere waarschijnlijk niet . Waarom kan de ene zijn kinderen opvoeden zonder slaan en de andere niet ? Ligt het bij de kinderen ? Waarschijnlijk niet maar zelfs daar wordt er gezegd "goh meneer met die van ons kan je dat niet" Het paard vraagt niet achter aanwijsstokjes het paard vraagt duidelijkheid en ik kan zeer duidelijk zijn met mijn lichaam/armen/benen want alles werkt mee . Waarom wordt algemeen aanvaardt dat Frans bvb zijn paard perfekt kan laten wijken met gewoon zijn handen op de juiste plaats en minieme druk (die zelfs wegvalt)maar kan er niet worden aanvaardt dat er effektief mensen zijn die zonder zweep/bit kunnen paardrijden op een redelijk niveau . En zoals je zelf al aangeeft "hoe het ding wordt gebruikt . IK vermijd liever dingen als ik met een paard werk of je moet handen en armen , lichaam ook een ding noemen . De lichaamstaal bij een pâard staat op een héél hoog niveau . Zij kunnen er niet aan doen dat de onze zwaar is verwaterd en WIJ hulpmiddelen nodig hebben .

En als antwoord op je stelling "in dit geval" zal ik een zin van je mail gebruiken om te antwoorden

Waarop de beendruk steeds harder MOET worden....tot schoppen aan toe....en.....zoals vele vele ruiters al ervaren hebben.... wennen ze daar ook aan , als je dat maar consequent volhoud.

Is dus met de zweep net hetzelfde eerst reageren op een tikje daarna gewenning iets harder , gewenning ...enz . Een ruiter die ik ten zeerste afgeraden had om met zweep beginnen te werken is op aanraden van vrienden springruiters deze toch beginnen te gebruiken eerst een licht tikje en de merrie ging terug vooruit daarna in een stressituatie iets harder enz ... Na drie weken kreeg ik een telefoontje dat het paard alleen terug is gekomen en de ruiter nergens te bekennen was . Verbrijzeld schouderblad , gebroken bovenarm en drie weken ziekenhuis en nu nog altijd aan het revalideren (na1 jaar!) Indien je op een karakterieel sterk paard een zweep gebruikt is de kans dat je het niet na verteld redelijk groot . En Ans heeft zelf toegegeven dat ze nog niet echt een goede ruiter is (vindt ze van zichzelf) nu hangt het van het karakter van het paard af welke reactie hier wordt aan gegeven , hopelijk geen of een zeer flauwe maar het loopt dikwijls anders .

Karin schreef op zaterdag 6 januari 2007, 10:02:


Heb ook al tegen Esther gezegd dat noch jij noch ik dit zo hebben aangenomen of bedoelt . Dat jij aan mijn mail geen aanstoot nam maar zij wel . Was tegen de wind inpissen vrees ik .

jose schreef op zaterdag 6 januari 2007, 10:17:


Zou je ni wachten tot ik de mail teruggevonden heb vooraleer je verhaaltjes begint te vertellen ? Ik weet ondertussen dat je naar mc lean verwijst dank u ;Ken het boek redelijk goed moet het daarom niet met hem op alle gebied eens zijn , er zijn mensen die soortgelijke prestatie hebben neergezet met een totaal andere ingesteldheid . Daarom vindt ik het nog geen slecht boek .

Moniek schreef op zaterdag 6 januari 2007, 12:05:


Ja, wij rijden regelmatig in de lessen op de halsring.
Ik heb een harde buigzame en een zachte en eigenlijk iedereen geeft de voorkeur aan de harde, die bovendien in grootte verstelbaar is.
Ik verkoop ze ook: http://www.spirithorseswebwinkel.nl/index.php?act=viewProd&productId=125 Even verderop staat ook nog een zachte.

In gebruik houd je hem altijd los om de hals van het paard (dus zonder druk) en je stuurt ermee net als met je teugels. Als het paard goed loopt mag de halsring nergens drukken. Je kunt hem ook zachtjes naar je toe halen als je wilt afremmen, de meeste paarden snappen dat direct, al remmen wijzelf niet of nauwelijks met de halsring, maar op onze zit, dus zonder de handen te gebruiken.
Mocht je in een situatie komen dat je paard onbestuurbaar is dan kun je hem simpelweg optillen en naar voren verplaatsen over de hals.
Tis een veiligheidsmaatregel, dat snap je wel want je zet zo grote druk op de keel van het paard. Vandaar dat ik hem alleen aanraad wanneer je een perfect luisterend paard hebt, en in eerste instantie natuurlijk in een omheinde ruimte oefenen. Meestal rijd je met de halsring op één hand, maar dan moet je er goed op letten dat je met je schouders niet gedraaid gaat zitten want dan zou je weer tegenstrijdige hulpen kunnen geven.

Waar je mee kunt beginnen is eerst eens een teugel of een touw om de hals van het paard leggen en zo beginnen te oefenen. Zo kost het je geen geld en kun je even uitproberen. Dan kun je er altijd nog een aanschafen.

Groet, Pien

We schrijven hier bericht, na bericht, na bericht, hoe fantastisch onze manier van met paarden omgaan wel niet is, de ene heeft deze variant, de andere die benadering, de een doet het "dus" veel beter dan de ander, en die nog weer veel beter.
Wanneer gaan we eens nederig onze hoofden buigen en inzien dat we nog ongelooflijke eikels zijn die tot hun middel in de drek staan als het over "met paarden omgaan " gaat?
Dat we allemaal aan een leven waarschijnlijk niet genoeg hebben om te weten wat *het paard* inhoudt? Wie van ons gaat inzien hoe verschrikkelijk fijngevoelig het is, terwijl we denken dat we zithulpen, teugelhulpen, zwepen, sporen en geweld nodig hebben, omdat we geen van allen beter kunnen en weten. Waar is die goeroe, die we dan vervolgens weer leuk met z'n allen verketteren?
Goed , een aantal zijn er dan al achter dat belonen altijd beter werkt dan straffen, maar het blijft allemaal gerommel in de marge.
Er is een paard geweest, dat iedereen duidelijk moet maken dat we eigenlijk van schaamte terug in ons hol moeten kruipen.
Het paard waar geleerden zich in hun onkunde het hoofd onder braken, wat voor een "wereldwonder" werd gehouden.
Een paard wat waarschijnlijk een trainer had , die het wel begreep en dit dier heeft opgeleid om kamers vol met mensen te doen geloven dat het zelfs de moeilijkste sommen kon oplossen.
Het heeft geweldig veel onderzoek gekost voordat men door had dat men belazerd werd en ging begrijpen dat ze stuk voor stuk zelf het antwoord stonden te verraden.
Terwijl niemand sprak en, ik ben er niet bij geweest, waarschijnlijk ook niet bewoog. Slimme Hans voelde het goede antwoord.
Hoe? Misschien door op het moment surpreme, het anders kijken van de omstanders, ongemerkt adem inhouden, maar misschien ook wel omdat zijn trainer al aan het clikkeren was en bij elk goed antwoord steeds kleinere aanwijzingen gaf, tot ze uiteindelijk net zo klein waren als de ongemerkte seintjes van de toeschouwers bij het juiste antwoord en daarna een vorm van "yes" te roepen.
Hoe het ging weet ik niet, maar de communicatie moet enorm verfijnd zijn geweest, terug naar het knipperen van een oog, manipuleren met ademhaling, misschien wel een andere geur van de omstanders.
Als ik hierover na denk, past ons niet meer dan heel veel bescheidenheid en moeten we hopen dat we met hulp van elkaar, ooit , al is het maar een beetje, in de buurt kunnen komen van die paard- mens communicatie, want zelfs dan al zullen we kunnen rijden als Centaurs. Tot die tijd blijven we, met al onze kapsones, niet meer dan ongeletterden op hopeloos afgestompte paarden.....

Piet

Piet schreef op zaterdag 6 januari 2007, 15:31:


Oeie das heavy .

Simon Lingbeek schreef op zaterdag 6 januari 2007, 2:13:

Volgens jullie website :
"Dit houdt concreet in dat men volledige kwalificatie toekent en als AP ben je bevoegd om het volledige cursusprogramma te verzorgen wat door de AANHCP is opgesteld en waarmee je CP kan worden. Een uitgebreid verslag van de bijeenkomst is elders op deze site te lezen."

Graag dus Simon ...

Als ik het goed begrijp zijn jullie nu qua opleiding (volgens AANHCP richtlijnen)gelijkgesteld als Wout (FI)en zelfs hoger opgeleid dan Annette(PT) en Bjorn (PT)?

Als dat zo is, van harte proficiat !

Groetjes,
Fred

Moniek schreef op zaterdag 6 januari 2007, 12:05:


Wat vindt jij een nadeel aan bitloos Moniek ? Halsring is natuurlijk fijn maar vraagt eigenlijk nog meer kennis van de ruiter .

Piet schreef op zaterdag 6 januari 2007, 15:31:


Dank je wel Piet. Hiermee ben ik mijn gefrustreerde boosheid van gisteravond helemaal kwijt :)

Blabla! , Egon

Fred schreef op zaterdag 6 januari 2007, 16:01:


Leuk, maar dan zal ik de vraag maar stellen;
wat is het verschil tussen - een Opleiding - in 1 stap en een - Cursus - van 1 dag ?

Ik zal nog eens citeren, (gecopyeerd van de website van Hans Arendsen)

Een AP heeft dezelfde kwalificatie's als een FI en mag ook
opleiding verzorgen volgens het 1 stappenplan van de AANHCP.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op vrijdag 5 januari 2007, 18:23:


Is dus geen cursus maar een opleiding in 1 stap?


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zaterdag 6 januari 2007, 16:25:

Meer info op : http://www.aanhcp.org/Tuition.PDF

Groetjes,
Fred.