iss schreef op donderdag 27 juli 2006, 7:59:
> Fred Emmerig schreef op woensdag 26 juli 2006, 23:31:
> 
>> iss schreef op woensdag 26 juli 2006, 13:11: 

> mijn vriendin een shet vrijwel de hele hoefwand verwijderd was
 > door de dierenarts om zijn 
hoefbevangenheid te genezen! Maar
 > goed, ik snap je standpunt wel, maar ik heb meer vertrouwen in
 > mijn bekapper als in de dierenarts. 
Een hoefzweer  is  natuurlijk  heel  wat anders dan  bevangenheid he. Persoonlijk vind  ik  dat een prof  allebei moet kunnen  behandelen.Ik  vind  dat  iemand  die alleen de  cursus gevolgd  heeft   daar  zelf  niet  aan moet  gaan  rommelen, maar  iemand  die het  voor  zijn brood  doet, moet kennis  voldoende  hebben om dit correct te  kunnen  oplossen.
Eerlijk  gezegd zou ik  daar meer  vertrouwen in hebben  dan in een veearts. Of  het  moet echt een paardendokter zijn  die  door  ervaring  wijs  is  geworden. Sinds  ik  weet hoe  weinig  tijd  er in hun studie aan  hoeven  besteed wordt en  hun  taak  vnl  bestaat   uit  het  doorverwijzen  naar  een  professioneel hoefverzorger, zou  ik  me  wel  2  keer  bedenken.
> Maar wat ik me afvraag, in theorie zou ik oude zweren en
 > kneuzingen tegen kunnen komen, maar waarom actieve zweren???
 > Naar mijn idee voldoen we vrijwel aan alle eisen qua
 > leefomstandigheden. Krijg de zool te weinig stimulatie?
Ik  heb  dat  al  proberen uit te  leggen in een eerder bericht.
Wanneer   doorbloeding  in de  voeten door  een jarenlang onjuiste bekapping ( met  ijzers nog veel  meer  natuurlijk) niet optimaal is,  lopen  weefsels in de  voeten  schade  op. Het lichaam wil deze  schade  repareren. Dit  kan pas  als de  doorbloeding  zover  is  verbeterd dat de weefsels   door vers  en zuurstofrijk  bloed hiertoe  worden  aangezet.
Een  gedeelte  van  de  beschadigde  weefsels  zal door  het lichaam zelf worden afgebroken, maar wanneer  het   teveel  wordt  zal een  en ander  gaan ontsteken en  een  hoefzweer  is  geboren.
Daarom  komen  hoefzweren  bij  paarden  die  van de  ijzers  gehaald  worden of  beter  bekapt relatief  veel  voor. Hoewel lastig en zeer  pijnlijk  voor  het  paard is het eigenlijk  een gezond  teken dus en  een onderdeel  van de  genezing.
Het is  ook zo dat  dat  een paard  met  hoefzweren  tijdelijk   minder  zal  bewegen en dat dit ten koste zal  gaan  van  de  uiterlijke  kwaliteit  van de  hoeven. 
Terwijl er  paarden zijn  die  nooit  problemen  krijgen  bij de  transitie  van ijzers naar  blootsvoets  of het  "wennen" aan  een andere  manier  van bekappen, is het  voor  sommige  paarden  helaas  een  lange weg met  ups  en downs om  weer  helemaal  gezonde  voeten  te krijgen.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk