Ingrid den Ouden schreef op maandag, 26 april 2004, 23:34:
> Hoi allemaal,
>
> Is het bij jullie ook zo dat je, als je `droomt` over het
> gelukzalige gevoel bij paardrijden, je altijd aan die galop
> denkt (liefst zonder zadel en hoofdstel en in mijn geval op een
> strand)?
Hahahaha, ik moest wel erg lachen toen ik dit las.
Ik dacht gelijk terug aan gisteren, toen ik gedwongen me vastklampde aan de manen van Marco.
Die in galop achter zijn vrienden aanging, terwijl ik hem zonder zadel reed en hij niet een stabiele gang heeft.
Poeh, dat was proberen te overleven en geen duik in de struiken te maken.
>
> Ik zat daar vandaag zo eens aan te denken. Als ik een breed
> bospad zie als ik met Isabella aan het rijden ben, dan roept dat
> toch een galopje op. Zo ook bij de rijpaarden. Als we zonder
> leiding gaan, dan liefst een flinke galop. Schreef Ilona ook
> niet ooit dat ze galoperen op haar paard zo fijn vond?
Ja, op zich heb je helemaal gelijk.
Het is een ideaal beeld.
Maar elke stap op weg naar dat stadium is voor mij al een droom(beeld) waar ik aan werk.
>
> En is een foto van galopperende paarden met wapperende manen,
> komend uit het water, niet super mooi?
Wat zal jij dan ook het eerste deel van de Lord of de rings hebben mooi gevonden.
Dat deel van die daverende golven die in paarden veranderen.
>
> Wat is dat toch met die galop? Waarom krijgen wij mensen daar
> zo´n speciaal gevoel bij?
Draf vind ik het minst leuk.
Galop, okè effe lekker/leuk en een groot vrijheidsgevoel(net als motorrijden).
Maar door het bos in alle rust slenteren...........en dan stopt het paard opeens en kijkt in de struiken.
Het heeft iets geroken, gehoord dat jij nog niet door hebt.
Samen kijken, turen en wachten........... samen èèn worden.
Ik denk dat ik dat het mooiste vind.
Met Marco heb ik gisteren twee tochten gemaakt.
ÈÈn zonder zadel en èèn met.
De eerste was een vrij gemakkelijk karrespoor, zonder ECHT stijle hellingen.
Ja, was leuk (als hij niet zelf besloot wat sneller te willen aansluiten), want in stap zit hij heel stabiel.
Je glijdt niet bij het helling op of af gaan.
De tweede rit was door de wildernis.
Stijle hellingen, door riviertjes, dichte boes en zwaar werken.
Dan moeten beide zich consentreren en merk je opeens hoeveel je samen èèn wordt.
Heel intensief, geen galop, maar alles groen om je heen, sporen van dieren, vogels die fluiten en af en toe.....stilstaan turen en een hert zien.
>
> Groeten,
> ingrid
Groetjes, Joke.
Warboel
