De laatste tijd zie ik regelmatig berichten langskomen waarin iemand die (terecht) enthousiast de ijzers bij zijn paard liet afhalen schrijft dat ze nu twee of drie weken verder zijn en dat alles goed gaat. Hier heb ik natuurlijk geen probleem mee, maar ik wou ter informatie mijn verhaal (dat ook nog bezig is) even plaatsen, misschien heeft iemand met (hopelijk tijdelijke) problemen hier iets aan.
Ik lees hier al bijna een jaar mee (zeer interessante discussies hebben jullie vaak!) maar schrijf haast nooit, in bericht
#352 had ik mezelf al even voorgesteld trouwens.
Mijn merrie Lolita is eind december van de ijzers afgegaan. Ze had voordien met de ijzers geen enkel probleem maar na het lezen van de info op deze site had ik een probleem met de ijzers, dus... Op dat moment stond ze nog op de manege op stal, enkele uren op de paddock en éénmaal per dag met mij nog de stal uit (
Parelli grondwerk en/of rijden). Toen de ijzers eraf waren had ze niks last. De hoefwand was natuurlijk door de smid nog te lang gelaten en die brokkelde vooral aan de kwartieren langzaam af. Voorzichtigheidshalve bereed ik haar niet maar we deden zonder problemen grondwerk op zachte bodem, en wat stappen op beton. Na twee weken werd ze voor het eerst natuurlijk bekapt door Petra Van Langevelde, Strasser Hoofcare Professional. Zij besprak de mogelijkheid van een pijnlijke periode maar zou (naar Strasser maatstaven) relatief terughoudend bekappen om dit tot een minimum te beperken. Na deze eerste trim liep mijn paard nog steeds even vlot. Nu merkte ik toevallig ook op dat ze op steentjes (zoals te verwachten) enorm gevoelig was, dit had ik eerder niet opgemerkt omdat ik het denk ik ook niet geprobeerd had. In het begin werden de hoeven elke week bekapt, met controle door lopen op beton voor en na.
Na een maand begon het op eieren lopen: eerste pasjes uit stal moeizaam, bergaf zeer voorzichtig, scherpe bochten heeeel traag en voorzichtig nemen. Vanaf dan twee maal per dag aan de hand een half uur stappen op het harde op eigen tempo, uurtje in de stapmolen en 's morgens op de paddock. (Ik weet het, ik weet het, dit is niet zoals het hoort, maar toen kon ik tijdelijk niet anders, ik neem aan dat er nog mensen zijn die in de ijzer-blootvoets-overgangsperiode zitten die tegelijk ook met de concepten van natuurlijk paardhouden nog in de 'overgang' zitten)
Toen werd ze ook nog eens mank links voor. Hierdoor werd ik echt ongerust, want dit had ik bij beschrijving van de overgangsperiode nog nooit gehoord. Nu werd dit soms ook slechter na de bekapping, intussen om de twee weken. Het manken was er evengoed op zachte als op harde bodem trouwens. Aan kogel en pezen was niks te zien,
DA zag later ook niks.
Na een dikke maand van 'Wat is er toch met je paard', 'Moet mijn hoefsmid er eens naar kijken?', 'Waarom doe je je paard dit aan?' kon Lolita eindelijk bij mij thuis komen staan, 24/7 buiten met paddock, weide, inloopstal en hoofdzakelijk zachte bodem (en ruin-vriendje Cesar, die ik vanaf dan trouwens zelf ben gaan bekappen volgens boek en cursus van Frans en Ilona en cursus Wild Horse Trim van Wout Overbeeke). Bij Lolita was op die zachte bodem dan al geen onregelmatigheid meer te zien, op straat nog een beetje. Ook die stomme stalbenen waren verdwenen.
Intussen zijn we bijna zes maand van de ijzers af, ik rij terug volop in de paddock op zachte bodem, buiten zijn we net begonnen aan wandelingen met Smit hoefschoenen. Zelden zie ik nog licht manken (altijd links voor) en haar gangen lijken mij nog wat beperkt. Nu wordt ze om de drie weken bekapt, en de bedoeling is dat ik dit op termijn ook zelf ga doen. De gevoeligheid voor steentjes is er uiteraard nog en ook haar erbarmelijk platte zolen. Over een jaar kan ik jullie hopelijk vertellen dat dat ook in orde is!
Zo, dit hele verhaal enkel om te waarschuwen dat zelfs als het de eerste weken goed gaat er nog problemen kunnen komen, en ook mijn ervaring delen dat die problemen dan ook wel weer verdwijnen. En dat 24/7 beweging zooo belangrijk is!
Warboel
