e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 15:55:


omdat de medicijenen wel de bacterie doden maar de aangerichte schade blijvend is in veel gevallen, vooral bij patienten die wat langer lyme hebben gehad. Helaas wordt de diagnose nog heel vaak gemist doordat er geen afdoende tests zijn.


http://www.lymemed.nl/protocollen/schema.pdf

er zijn veel AB's mogelijk voor alle soorten stadia

joop schreef op zaterdag 18 juli 2015, 16:02:


Dat zou voor paarden etc. dan toch hetzelfde moeten zijn!?
Volgens mij zouden veel lymepatienten (mensen dus) nogal blij worden als ze zo'n wonderbaarlijke paardengenezing mochten beleven... de ene dag heb je pijn in je knoken en stramme spieren etc. en hoppeta de volgende dag loop je weer!


Ja, ideeën genoeg maar evenveel berichten dat niets helpt. Uitgezonderd als je er héél snel bij bent!
Maar dat zal bij paarden denk ik nooit het geval zijn. Als ze al een kenmerkende rode ring vertonen zie je die niet en tegen de tijd dat er allerlei secundaire verschijnselen opdagen zit je minstens in fase 2.
Ik weet het niet, snap er niks van en ben ook erg slecht in geloven van horen zeggen. Ik denk eigenlijk dat er iets niet klopt. Best veel mogelijkheden dat er iets niet klopt, want waar is het bewijs dat paard ziek van lyme is?
Misschien zijn ze wel mogelijke drager en hebben nergens last van (testen ze lymepositief maar zijn beroerd van heel iets anders). Testen kan niet want de testen zijn gericht op antilichamen (dus ik test ook tot in lengte van dagen positief, ook als het steeds beter met me gaat).
Of, misschien, worden er veterinair andere AB toegepast die bij mensen niet toegestaan zijn.
Of, kan nog wel even aan het lijsten en verzinnen blijven maar dat schiet ook niet op vandaar dat ik naar de ideeën van die DA vraag en de AB.

Met mijn lyme-ellende gaat het overigens naar omstandigheden uitstekend, voel me i.i.g. veel beter dan 4 jaar geleden.

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 15:55:


Het orale antibioticum was doxycycline. Ik denk de intraveneuze vorm ook.

Aan mensen wordt dit ook gegeven, een collega haar zoontje had het ook, maar is met deze AB moeten stoppen omdat hij er erg slecht op reageerde.

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2015, 18:52:


Nou, 't is niet dat paardlief weer geweldig in vorm is hoor.
Vooral het mentale valt op en dat bepaalde spiergroepen terug soepeler aanvoelen, vooral de gluteus en broekspieren waren voordien steenhard (deze week is hij ook nog eens osteopatisch behandeld). Maar zijn fysieke conditie moet wel terug serieus opgebouwd worden. Zowel uithouding als soepelheid. Een soepele schouderbinnen zit er nog niet in. En over balkjes gaan is echt inspanning voor hem.
Het grootste verschil is dat hij weer WIL, het vervolg zal echt wel stapje voor stapje opbouwend werken zijn.

Die mentale verandering viel al op in de kliniek. De IV behandeling is op woensdag gestart en op zondag kregen we in de kliniek te horen dat hij op stal moest omdat ze hem niet mee gevangen kregen. HIj stond zich daar dan op te vreten, terwijl hij voordien berustte in zijn lot. Ben dan zelf 2x/dag naar daar gegaan om hem uit de wei te halen. (voor een portie kleefkruid doet hij alles (maar ook zonder iets ), met krachtvoer kregen ze hem niet gelokt.

Lena schreef op zaterdag 18 juli 2015, 22:45:


Ja, doxy is het standaardspul tegen van alles en nog wat, maar ik wist niet dat het zowel een veterinaire als een humane toelating had want principieel zou dat gescheiden moeten zijn (die scheiding is wellicht in deze totaal zinloos en vandaar, maar dat heb ik allemaal niet uitgezocht).


Je kunt zowel de veterinaire als humane prof. commentaren lezen omtrent de niet geringe risico's van (steeds zwaardere AB strategieën). Het helpt ook nog eens slecht (of je moet de opgegeven succes percentages wel goed vinden maar ik vind ze belabberd).

Misschien ben je de polemiek omtrent de verschillende (humane) strategieën (CBO, ILADS) tegen gekomen. Komt al meteen naar voren in de link van Joop.
Er is (vooral vanuit patiëntenzijde) nogal kritiek geweest op de NL protocollen en aangedrongen op (zeer) zware AB strategieën. Ik (maar dat is uiteraard mijn keus) ben het daar allemaal niet kritiekloos mee eens, vooral met het oog op bijwerkingen en risico's (operatie geslaagd patiënt overleden dus heeft nergens meer last van).
Ook alweer een jaar of 4, 5 terug, toen ik ontdekte dat ik een oude lyme besmetting moest hebben, heb ik het daar o.a. met de huisarts over gehad en die was het helemaal met mij eens (zegt allemaal niets, allemaal anekdotisch, maar ik wil de anekdote toch niet onthouden omdat het mij ondertussen niet verkeerd gaat. "Kon minder" zeggen we hier in Grunn)

Lena schreef op zaterdag 18 juli 2015, 22:45:


Ja, doxy is het standaardspul tegen van alles en nog wat, maar ik wist niet dat het zowel een veterinaire als een humane toelating had want principieel zou dat gescheiden moeten zijn (die scheiding is wellicht in deze totaal zinloos en vandaar, maar dat heb ik allemaal niet uitgezocht).


Je kunt zowel de veterinaire als humane prof. commentaren lezen omtrent de niet geringe risico's van (steeds zwaardere AB strategieën). Het helpt ook nog eens slecht (of je moet de opgegeven succes percentages wel goed vinden maar ik vind ze belabberd).

Misschien ben je de polemiek omtrent de verschillende (humane) strategieën (CBO, ILADS) tegen gekomen. Komt al meteen naar voren in de link van Joop.
Er is (vooral vanuit patiëntenzijde) nogal kritiek geweest op de NL protocollen en aangedrongen op (zeer) zware AB strategieën. Ik (maar dat is uiteraard mijn keus) ben het daar allemaal niet kritiekloos mee eens, vooral met het oog op bijwerkingen en risico's (operatie geslaagd patiënt overleden dus heeft nergens meer last van).
Ook alweer een jaar of 4, 5 terug, toen ik ontdekte dat ik een oude lyme besmetting moest hebben, heb ik het daar o.a. met de huisarts over gehad en die was het helemaal met mij eens (zegt allemaal niets, allemaal anekdotisch, maar ik wil de anekdote toch niet onthouden omdat het mij ondertussen niet verkeerd gaat. "Kon minder" zeggen we hier in Grunn)

e m kraak schreef op zondag 19 juli 2015, 17:43:


Ah Egon, vertel er eens wat meer over, over wat je er allemaal aan gedaan hebt en hoe het je intussen 'niet verkeerd' gaat?

Ik heb 3 keer een verkeerde teek (dus rode kring) gehad, gevolgd door een doxycycline-behandeling.
Heb geen klachten ervan overgehouden..
Althans: niets opvallends

Jij was met colloïdaal zilver bezig, toch? Heeft dat alles voor je (en tegen de lyme) gedaan?
Of heb je ook nog andere methodes gebruikt?

Coralie schreef op zondag 19 juli 2015, 20:16:


Als Egon met colloïdaal zilver aan de gang gaat vreet ik een bezem!

Coralie schreef op zondag 19 juli 2015, 20:16:


Nee, het is allemaal nogal subtiel, luistert nauw en ik heb geen enkel vertrouwen in zowel de discipline, kennis, voorstellingsvermogen en inzicht van meelezers. Ik heb het gevoel dat ik jullie met een toch relatief simpel rekenarijtje omtrent "homeopathie" al kwijt raak en geef geen mogelijk medische info waar ik evt. voor verantwoordelijk gesteld kan worden. Ik ben geen Leen Taal en heb niets te verkopen. Maar zelfmedicatie is (nog) niet verboden!


Och, ik heb mijn kwaaltje door de jaren heen braaf genotuleerd, het is mijn hele body zo'n beetje doorgefietst, heb zere ellebogen gehad, schouder, polsen, knie, spierverhardingen, enge cysteachtige knobbels van septische gewrichtsontstekingen en ga zo maar door. Het engst was het frequent zomaar uit het niets prikkelende, dove lichaamdelen hebben, een gevoel dat tussen een slapend been en flink door de brandnetels gelopen hebben in zit, vingers die ineens niet doen wat ze moeten doen en dingen die daardoor uit je poten flikkeren.
Alles ging na verloop van tijd over. Alles neemt stuk voor stuk tijd, maanden, en ondertussen vier jaar verder. Nu zijn enkels al een paar maanden aan de beurt maar die zitten ook het verst weg dus zijn hopelijk laatst. Hopelijk want hartklachten kunnen zich ook via dikke zere enkels duiden maar dat merken we dan wel weer... maar ik heb goede hoop, hoor, want ik verneem geen enkel andere indicatie in deze richting.
Voor de volledigheid, ik wil goed begrepen worden, voel ik me echt nog niet "genezen". Maar het kon minder, veel minder en het lijkt mij duidelijk dat dit voor mij progressief op de goede weg zit als ik me in 2011 (besmetting moet ik rond 2006/7 opgedaan hebben) dusdanig beroerd voelde dat ik ermee naar de huisarts ben gegaan, rond 2013 hier kon berichten dat er goed mee te leven valt en me nu in alle opzichten een stuk beter voel dan toen.


Als je er maar snel bij bent, liefst binnen een etmaal, werkt doxy- of een andere tetracyclinevariant wrsch. wel.
Maar deze draad ging over paarden met minimaal fase 2 "oude besmetting" verschijnselen, hè, dat had ik ook hetgeen mij tot uitgebreide grijzecellenarbeid motiveerde en dan snap ik totaal niet hoe doxy zo goed zou moeten werken als het dat bij mensen niet doet. Ik kan me allerlei verklaringen bedenken maar ik hoor die liever van de profs.


Het colloïdaal zilver verhaal was zekers wel een van de inspiratiebronnen, tezamen met o.a. wat nanotech opzoekkennis, bacteriologie opzoekerij, secondary compounds in planten en wat hogere hekserijkunde uit antieke bronnen. Vergeet nooit dat best veel wat vroeger verkeerd verklaard werd desalniettemin wel werkte (je moet natuurlijk niet vergeten bij de juiste maanstand de juiste godin aan te roepen met precies de goede spreuken) Prachtvoorbeeld omdat het laatst toch al uitgebreid in het nieuws was is https://www.newscientist.com/article/dn27263-anglo-saxon-remedy-kills-hospital-superbug-mrsa#.VRo-zuEpqHQ
Maar geen sprake van dat ik wie dan ook wat dan ook aanraadt want mijn casus is geheel anekdotisch op te vatten. Het kan immers even goed dat ik er vanwege natuurlijke weerstand bovenop kom. Of dat ik mezelf méér dan uitstekend help met een placeboeffect!
Er zit ook nog een psychische kant aan: toen ik van de huisarts bevestigd kreeg dat mijn vermoeden juist was bevonden met de bloedtesterij - en dat er idd niet veel aan te doen was, was dat eng en zwaar klote. Een eind van de rit gevoel. Maar dat heb ik allang niet meer en het zal me allemaal de derrière oxideren zolang mijn hekserijtje maar werkt.

Christel Provaas schreef op zondag 19 juli 2015, 21:11:


Nou je hebt het gelezen, dus mag ik per omgaande een filmpje verwachten waarin je een bezem nuttigt denk ik zo. Leuk!

op mijn vorige bericht heb ik niet echt een oplossing gekregen en ik it echt met mijn handen in het haar. Help !!!
Mijn haflinger is de afgelopne twee maanden misschien wel 100 kg afgevallen. Ze is nu vel over been. De dierenarts weet niet waardoor maar weet ook niet hoe we haar weer op gewicht moeten krijgen. Zie mijn bericht over afvallen door insulineresistentie.
Ze voelt zich verder goed maar ze wordt steeds magerder ondanks de 2dd 1kg subli seniores priores die ze nu erbij krijgt. Voorheen kreeg ze alleen hooi in de paddock paradise .Ze blijft afvallen.
Iemand suggesties hoe we haar weer op gewicht kunnen krijgen ???? Help !!!

Helaas kan ik je niet helpen, maar zou toch zeker een gespecialiseerde paarden DA raadplegen. Mijn pony is ook insuline resistent, maar valt niet af.
Heeft je DA al bloed onderzoek gedaan? Heeft ze medicijnen?
Er kunnen ook andere oorzaken zijn dan insuline resistentie.

Heeft je da al bloedonderzoek gedaan? Ik ben wel benieuwd naar de leverwaarden bij een zo snel afvallend paard.

Op facebook is de vraag ook gesteld of er T-shirt zijn met het logo van PN. Eventueel met een spreuk die mensen aan het denken zet. Ik had aangegeven dat er idd bodywarmers waren en ik heb de vraag gesteld of het logo zomaar gebruikt mag worden? Dit ook ter voorkoming dat er mensen mee aan de haal gaan en zelf gaan knutselen

e m kraak schreef op maandag 20 juli 2015, 0:15:


Ik ben via mijn werk iemand tegen gekomen met een oude besmetting en ernstige klachten, die nog heel ouderwets voor gek verklaard werd met haar klachten en naar de psych verwezen werd.
(Terwijl de mri-scan borrelia-achtige beschadigingen in het hersenweefsel liet zien! Maar omdat de bacterie niet werd aangetroffen was ie er dus niet. Terwijl ook toen al algemeen bekend was dat de bacterie moeilijk te traceren was. )

Deze vrouw had om andere redenen een doxycyclinekuur gekregen, en daar verminderden haar lyme-klachten enorm van. Tijdelijk, totdat de kuur was afgelopen.