e m kraak schreef op zaterdag 15 juni 2013, 15:10:

Inderdaad, het ging niet om de inhoudelijke boodschap maar om het schoppen, de frustratie, de boosheid. Je niet normaal kunnen gedragen hier. En nu weer komt men al schoppende binnenvallen en wordt er weer doorgedramd over berichten van 2 jaar geleden. Zodra er maar een gat valt om gif te spuien wordt de mogelijkheid gegrepen. Behoorlijk stijlloos.
Een inhoudelijke bijdrage op een fatsoenlijke manier zou gewaardeerd worden (met sterren, want zo werkt dat hier). Maar dat gezeur om nu 2 jaar na dato nog te proberen op 1 of andere manier je gram of gelijk te halen slaat gewoon nergens op.
Blijkbaar is er na 2 jaar nog niet veel anders.

De laatste regels doen mij een beetje vreemd aan eigenlijk, weet je dat zeker?
Heb je al gebeld en geinformeerd?
Ik kan mij eigenlijk niet voorstellen dat het daar zo heel veel anders is...
Ik bedoel spoed is spoed, of je nu daar of hier zit???
Of denk ik nu te simpel...

Dat jou andere paarden niet van zijn zijde wijken, vind ik wel een hele mooie gedachte eigenlijk..
Dat ze hem steunen waar ze kunnen, alleen al door er te zijn...
Ik hoop dan ook dat het lukt om ze afscheid te laten nemen en te rouwen bij zijn lichaam, als het zover komt...

He bah, ik wou dat ik andere dingen kon zeggen....Heel veel sterkte meis...

Groetjes Marlies

AMA schreef op zondag 16 juni 2013, 9:20:


de DA zal toch wel precies weten hoe dat in zijn werk gaat? Zolang maar veel pijn stiller geven, de toegestane dosis kan je in zo'n geval gerust overschrijden, de gevolgen op langere termijn maken niks meer uit.

Altijd heel moeilijk, het laatste besluit, maar je neemt je besluit naar eer en geweten en veel nadenken. Op het moment dat je het besluit neemt is het het goede besluit op het juiste moment, en dat blijft het dan verder. Ik ben het helemaal eens met Cristel:


Helaas heb ik de laatste jaren heel wat paarden en onze hond laten gaan. Ik denk nu met plezier aan al die dieren terug, aan het geluk dat ze ons gebracht hebben en zo wordt ik altijd blij als ik aan ze denk.

Ik heb ook een hond gehad, die dat had...
bij de eerste vlo van het seisoen al gelijk een Hotspot...
Blijven vechten tegen de oorzaak heeft bij hem ook heel veel geholpen en inderdaad de hot-spots natuurlijk zo snel mogelijk behandelen.
Bouviers hebben ook een moeilijke vacht, maar ik neem aan dat je wel weet dat die geplukt horen te worden en niet geschoren, zoals heel vaak gebeurt?
Groetjes Marlies

AM4

Van administratieve rompslomp kan ik meespreken, hier (Portugal) moet ook alles in drievoud, met copieen van van alles en nog wat. Waarschijnlijk gelijk aan Italie.

Maar wat betreft een paard uit zijn lijden verlossen is vooraf die administratieve rompslomp niet nodig. (ervaring bij de buren met ezel). Dus misschien kan dat bij jullie ook wel?

In elk geval sterkte ermee.

Marlies Sanders schreef op zondag 16 juni 2013, 10:40:


Tja Bouviers, en dan heb ik nog zo'n "uitschot" bouvier geadopteerd: een blonde met een zachte fluffy vacht . De oorzaak wegnemen is hier niet te doen, meestal is het gewoon een schrammetje, een ingegroeid haartje, ... Ze heeft nog nooit vlooien gehad en maar zelden een teek. Ze wordt jammer genoeg wel geschoren, ik heb het plukken geprobeerd maar daarmee heeft ze het nog veel te warm. Dan leeft ze heel de zomer niet meer. Dus nu wordt ze geplukt wanneer het warmer wordt en geschoren als het echt warm is (nu dus).Tis jammer genoeg een hond vol mankementjes maar als we die hotspots en jeuk wat sneller onder controle zouden hebben, dat zou het haar al veel gemakkelijker maken.
Groetjes
Judith

Italiaanse administratie...
Op dit moment kan ik niemand bereiken om te weten wat ik moet doen. Morgenochtend eerste werk.

Het probleem is dat je hier een bepaalde code moet krijgen vanuit een overkoepelende veterinaire dienst, die jouw 'paardenbedrijf' dan draagt. Die staat in een boekje waarin al je paarden vermeld staan en waar alle info over medicatie ed moet komen.

We zijn hier nu meer dan 3 jaar en die code is nog altijd niet in orde.
In de winter heb ik daar een probleem mee gehad toen de veearts de pijnstiller voor Wodan moest voorschrijven en heeft uiteindelijk met een omweg gewerkt en het op haar eigen code voorgeschreven.

Ik ben vorige maand nog eens speciaal voor die code naar een nabijgelegen stad gereden waar die dienst zit, toen is voor de 3e keer een veearts komen kijken of mijn stal goed is. Moest ik daar nog een lavabo laten uitbreken en ze ging me terugbellen. Heb ze natuurlijk niet meer gehoord!

Zonder die code zal de plaatselijke Rendak wellicht het overleden dier niet mogen komen ophalen.
Ben nu wel de mogelijkheid van crematie aan het uitzoeken.
Dat zal misschien nog simpeler zijn, dan kan ik de administratie achteraf uitzoeken.

AMA schreef op zondag 16 juni 2013, 13:16:


Allemachtig, Italie is geloof ik nog bureaucratischer dan Portugal! Ik weet van geen code af, daar heeft de DA het ook nooit over gehad, terwijl ze wel op visite is geweest voor mijn Guusje. Moet je een goedgekeurde stal hebben in Italie?

Ik zie wel als het zover komt. Regels veranderen nog al eens en zijn daarbij ook vaak multi interpretabel.

AMA, ook al had je tijdig dat voer gevonden voor je demente hond, dan is het nog steeds een uitstel, waarvan je niet weet hoe lang dat duurt. Wij hebben gisterenmiddag onze demente hond moeten laten inslapen, ze is vanaf woensdag ineens erg benauwd geworden, bleek vocht in de borstholte te zijn, waarschijnlijk veroorzaakt door een tumor, plaspillen gegeven, maar ademhaling bleef heel zwaar. Om haar zo te zien lijden, kan ik niet aanzien en aangezien er geen kans was op verbetering, dan hak ik de knoop razendsnel door, zonder twijfel. Mijn vriend vond dat wel heel erg moeilijk, maar besefte ook dat ze zo niet langer kon wachten. Zo had ik haar geestelijk een stuk gezonder gekregen, maar heeft alsnog het lichaam het begeven, maar ja, wat wil je, ze was 13 en dat vind ik een hele respectabele leeftijd!!

Fleur had ik ook van de slacht gered, ze ging naar de slacht omdat ze continue ziek was, van het een in het andere ziekte viel. De kinderboerderij waar ze stond kon die kosten van veearts en tandarts niet dragen.
Ik dacht dat met goede zorg, veel liefde en aandacht ik haar misschien nog wel beter kon krijgen en ik wilde ook heel lang niet zien dat dat gewoon niet ging lukken. Steeds, bij elke opleving sprong ik een gat in de lucht en was overtuigd dat ze wel beter ging worden.
Van elke ervaring leer je weer, voel je nooit schuldig ergens over, want dan blokkeer je het vermogen om er iets van te leren en dat is zonde, dat is heel nutteloos en vreet energie van je!
Als je spijt hebt omdat je een dier heb laten inslapen en je denkt zelf dat het té vroeg is geweest, bedenk dan dat dat dier nooit zou willen dat jij lijd onder de herinnering aan dat dier! Probeer dat dier te herinneren op de leuke momenten, niet op het moment van sterven. En bedenk dat alles gaat zoals het gaat, achteraf spijt hebben werkt niet, daar heeft niemand wat aan.
Ik heb ook wel eens gedacht dat ik té vroeg de knoop had doorgehakt, maar misschien heb je juist dat dier wel een hele hoop ellende bespaard, dat weet je niet! Je weet niet hoe het zou zijn gegaan als je de knoop niet had doorgehakt en het langer was blijven proberen.
Ik vertrouw er altijd op dat het goed is, vertrouw jij er nu maar op dat wat jij doet echt het beste is voor je lieve paard. Alleen lief en mooi zijn is niet genoeg voor een paard, hij moet ook enigszins een kwaliteit van leven hebben en als hij dat niet meer heeft, dan kun jij met heel je hart beslissen dat er een einde aan gemaakt moet worden en dan zal hij jou daar alleen maar dankbaar voor zijn.
Zie in gedachten voor je dat als jij de knoop hebt doorgehakt, hij straks lekker kan rennen over de velden, springen door het hoge gras en dat geen lichamelijke beperking hem tegenhoud. Je zult hem heel gelukkig maken.
Heel veel sterkte hoor!!

Gisteravond meegedaan met ringrijden met Jarél, mijn 4 jarige shetlanderruin. Hij staat pas sinds 2 maandjes voor de kar, maar hij doet het geweldig!! Hij liep alsof hij al jaaaaarrreen mee doet met ringrijden!!
Zelfs de geluidsinstallatie, zoveel mensen in de straat, al die drukte, hij was nergens bang voor. Hij vond het juist erg leuk, al dat publiek en liep helemaal te paraderen!!
Wat kun je dan trots zijn op je pony, het is echt een toppertje!
Ik had ook wel goed geoefend, het achter elkaar aan rijden en het vlak langs de paaltjes sturen, maar die drukte was nieuw en de herrie uit de boxen ook. Jarél vond het allemaal best!!

Op YouTube staan een paar filmpjes:

http://www.youtube.com/watch?v=fgs1O6BHkPc&feature=youtu.be

http://www.youtube.com/watch?v=0pr8IJCFqqo&feature=youtu.be

http://www.youtube.com/watch?v=tTMMxl0OECM&feature=youtu.be

Groetjes Tali

Hoi, ik heb je eerste berichtje nog even gelezen, dat was op 14 juni, dus slechts 2 dagen geleden. Ik zou toch nog even rustig afwachten of de pijnstilling gaat helpen en je paard aan het lopen krijgen. Het heeft even tijd nodig om te gaan werken. Ze eet toch nog en ze staat . Alleen wil ze niet lopen op dit moment.
Ze zal toch wat in een roes zijn van de pijnstilling en beseft wellicht niet dat ze nu zonder pijn kan lopen.

Gr. jean

Het tweede filmpje....Geweldig, En ze rijden gebitloos
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op zondag 16 juni 2013, 14:17:


En ook nog zonder hoeven
(om nog zo'n dwarsstraat te noemen).

Leuk Talitha, lijkt dat iedereen en ook de pony er schik in heeft!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Talitha schreef op zondag 16 juni 2013, 14:10:

Superleuk om de filmpjes te zien, knap gedaan! En dat allemaal Gebitloos

Hahaha ja daar moest ik ook erg om lachen, gebitsloos!! lol
Ja en zonder hoeven én zónder ogen!!!
Jarél was de enige pony die zelf óók wat mocht zien!!!!! Zonder oogkleppen dus
Hij heeft er ontzettend veel plezier in, en ik ook! Al had ik het wel zwaar, want we hebben's middags onze oude hond moeten laten inslapen. Maar ondanks dat wilde ik toch meedoen.
Ik ben gewoon supertrots op Jarél, de superpony, hij is echt een lot uit de loterij
Bedankt voor jullie leuke reacties!