HannahFroukje schreef op maandag, 7 februari 2005, 18:43:
******************

NB bovenstaande zou misschien wat betweterig of kleinerend over kunnen komen, maar dat was niet de bedoeling. Ik bedoelde er eigenlijk mee, dat als je zelf een paard hebt, dat toch anders aanvoelt dan een paard rijden op de manege. Je wordt opeens geconfronteerd met dat hij ziek kan worden, dat hij koliek kan krijgen als je ´m misschien niet goed voert. Allemaal best wel eng ..... vond IK dan in het begin.

Ik deed toen erg mijn best om hem goed te verzorgen, maar ben zelf altijd ook erg blij geweest dat mijn paard makkelijke hoeven heeft, goed gezond was (en bleef) en geen stalondeugden had. Dat bedoelde ik dus eigenlijk.

FalkaenEsther schreef op maandag, 7 februari 2005, 16:20:

Die richel in de hoef is inderdaad een indicatie, maar die groeit er ook weer uit. Isabella had ooit 1 duidelijke richel, daar kon mijn nagel in; zo diep. Op het moment dat ze bevangen zijn is er een storing in de aanmaak van gezond hoorn. Als daarna de bevangenheid weer weg is wordt er nieuw gezond hoorn weer aangemaakt, maar die storing blijf je zien. Ongeveer een maand erna begon hij bij de kroonrand en trok naar beneden en groeide er dus weer uit. Blijft een paard nu bevangen (chronisch) dan blijft dit proces doorgaan en bij iedere ring gaat de hoef verder vergroeien en krijg je knolvoeten.
Platvoeten zijn dus niet direct een indicatie van hoefbevangenheid; maar het zou kunnen, maar dan moet er meer te zien zijn. Een dunne zool en verbrede witte lijn erbij is al weer meer richting bevangenheid, maar ook daarvan zou ik niet durven te zeggen dat het echt een bevangenheid geweest is.

Ik weet niet of jij de foto's op mijn hoevensite goed kunt zien, maar anders zou je daar op de eerste foto de hoef zien ongeveer 6 maanden na haar bevangenheid in 1999. Ring zichtbaar en een wat plattere voet als ze zou moeten hebben (omdat de hoef onder de ring naar voren ging groeien/kantelen).

Groeten
Ingrid

Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij

HannahFroukje schreef op maandag, 7 februari 2005, 19:01:


Oh je bericht kwam niet kleinerend over hoor, in tegenstelling tot die van Peter. Ik vind het juist heel erg aardig dat je me wil helpen met jou ervaringen

Het is ook niet zo dat ik me nu pas met paarden bezig ga houden hoor, ik heb ook al eens een paard en een pony overgenomen van iemand die naar het buitenland ging, de zorg en verantwoordelijkheid was toen ook voor mij en me zusje, en was inderdaad behoorlijk eng het is namelijk een zeer grote verantwoordelijkheid. Het paard was al 29 jaar toen ik hem kreeg en ik ben blij dat ik geen problemen met het paard heb gekregen.

Ivanhoe schreef op zondag, 6 februari 2005, 18:44:


Dat ben ik ook van plan, ware het niet dat de cursusdata van het nieuwe jaar nog niet op de site staan!

MichelleBuxy schreef op maandag, 7 februari 2005, 18:57:


Heel goed Michelle! Een tweede oog erbij is altijd verstandig.

Ik heb mijn paarden altijd wel verzekerd maar of ik daar nou echt plezier van gehad heb.. kan je er vele verhalen over vertellen tot en met rechtszaken aan toe. Er zijn vele soorten verzekeringen in de paardenbranche, hoe uitgebreider, hoe duurder. Er zijn vele haken en ogen.. het meest simpel is een paard voor 'de dood' verzekeren; daarmee wordt in een geval van ongeval of dood door ziekte uitgekeerd
(maar let op de kleine lettertjes, zelf euthanaseren mag niet). Sommige verzekeringen verbinden daar ook dood door brand e.d. aan, en diefstal..
En, als je paard duurder is dan een X-bedrag, dan is een uitgebreide keuring verplicht ( dus inclusief röntgenfoto's van het beenwerk/hoeven).

Marianne

Carla van der Deure schreef op maandag, 7 februari 2005, 16:45:


Ja, mooie kont hoor.
Maar van de hoeven valt zo niet veel te zeggen. Het lijkt wel alsof de tonen wat lang zijn maar dat valt bij platvoeten juist te verwachten.

Groeten, Egon

HannahFroukje schreef op maandag, 7 februari 2005, 18:43:

Neleke ,het Belgische

gebruskeerd mag je je een beetje voelen
maar gekleineerd absoluut niet
ik ben alleen al veel te vaak gekonfronteerd met mensen
die al te min denken over de 'vrijetijdsruiters' die enkel buitenritten maken
en maar wat met hun paard aanrommelen
de bosbokken op de wandelpaarden.
Onder wandelpaard begrijpen zij niet meer dan een afgeschreven spring-
of dressuurpaard, eigenlijk een in de prak gereden paard,
geblesseerd, geklakkeerd, voortijdig oud, hard in de mond
en hard in de rug ....

om op te stappen heb je vooreerst een paard nodig
dat bij je eigen stokmaat past
dan moet het paard het karakter hebben
om stil te blijven staan als jij erop stapt
Dan ben je al halfweg en goed vertrokken
Als je er dan nog netjes afkomt
en nergens aan blijft hangen
dan ben je ook goed thuis !
en dan ...
heb je lol gehad
Peter

MichelleBuxy schreef op maandag, 7 februari 2005, 16:18:


Uit ervaring weet ik dat het verukkelijk is om een goed getalenteerd paard te hebben, ook als je niet aan sport doet. Ook al rijd je geen wedstrijden dan kan het toch prettig zijn om de kwaliteiten van een goed paard te ontwikkelen. Ik heb daar veel van geleerd.

Mijn paard heeft artrose in haar knie, wie heeft ervaring met evt. behandeling of voedingssupplementen? Op dit moment kreupelt ze.
Ter info: qua beweging: ze staat in een grote weide met inloopstal en er wordt normaal gesproken 1 a 2 uur zo om de dag met haar gewerkt. Voeding bestaat uit gras, hooi , kuil en momenteel 1,5 kilo krachtvoer in de vorm van vnl granen. Graag reaktie!

MichelleBuxy schreef op maandag, 7 februari 2005, 19:13:
************
Geschreven woord komt weleens anders over ...

Ik vind het juist heel erg aardig dat je me
***********
Tuurlijk, maar zoals ik al door liet schemeren, aan mij kun je beter juist geen voorbeeld nemen, want ik had op een snuggerder manier een paard kunnen kopen. Ten eerste heb ik hem niet laten keuren (niet erg snugger), ten tweede was't geen makkelijk paard en ten derde had ik eigenlijk geen verstand van de verzorging van een eigen paard (had wel ervaring met paardrijden). Wat ik wel als voordeel had, was dat ik bereid was er heel veel energie en geduld in te steken, en daar ben ik er ook mee gekomen denk ik.

Als ik langer nagedacht zou hebben had ik een ander paard gekocht, geen Arabisch volbloed maar een Tinker of een Shire. Een rustiger paard dus wat minder energie vraagt. Maar ik viel nu eenmaal als een blok voor Keizer Torop's zachte gemoed, z'n mooie zwarte, zachte ogen en z'n kwajongsstreken ... dus een ander paard bestond en bestaat er niet voor mij.

Vandaar dat ik hem ook niet "voor de dood" verzekerd heb. Want als hij dood zou gaan, dan zal het lang duren voor ik weer een paard tegen kom waarmee het op dezelfde manier klikt. Aan het geld wat ik dan krijg, daar heb ik dan toch niks aan. Voor ziekte zou ik hem kunnen verzekeren, maar mocht er een dure behandeling komen, dan kan ik altijd nog een lening nemen als de nood aan de man komt. Hij is 1x behoorlijk ziek geweest, toen moest helaas in het weekend 2x de dierenarts erbij komen, dat heeft me helaas 500 euro gekost. Nou ja ... het is maar geld. Al met al ben ik dan op de lange termijn nog goedkoper uit dan dat ik hem verzeker.

Met dit alles zeg ik trouwens niet dat ik hem altijd zou houden. Klinkt gek he. Maar .... stel dat ik iemand tegen zou komen die meer plezier dan mij heeft in Torop's passie voor snelheid (hij mag van mij wel hard hoor, maar alleen omdat HIJ dat leuk vindt, ik vind er zelf niets aan), iemand die lacht met zijn temperamentvolle buien en zijn eeuwige "gekibbel", iemand die hem ook met net zoveel respect en liefde behandelt, en die persoon zou OOK als een blok voor hem vallen, dan zou ik overwegen hem dan over te doen en zelf een ander paard te kopen (een Shire natuurlijk). Maar dat zal niet zo snel gebeuren denk ik. Torop is nu al een jaar of 13, en eigenlijk al een beetje ouder dus. En hij blijft waarschijnlijk gewoon lekker bij mij tot ... tsja, hopelijk tot hij een natuurlijke dood sterft als er niets geks gebeurt.

***************
Dan weet je wat ik bedoelde dus. Het voelt wel heel anders vind ik zelf.
Ik ben zelf ook heel blij dat ik hem nu ergens heb staan waar ik echt met een gerust hart op kan vertrouwen. Helemaal "natural" is het misschien niet, maar er gebeurt wel altijd wat ik vraag, de paarden krijgen regelmatig te eten, en er is altijd toezicht. Heel fijn!