Ingrid den Ouden schreef :


Ja, er zit een enorme kloof die in veel gevallen slechts met moeite of helemaal niet lijkt te overbruggen.En als je een gedreven persoon bent , overtuigd van het goede als datgene waarmee jij bezig bent is het vaak moeilijk te verteren dat die ander nog niet "zo ver" is.

Ik loop daar dagelijks tegenaan.

Ook ik heb gisteren met Nick en Egon mee gediscussieerd op onze chat en ik ben het volledig eens met wat Nick zegt, ook al ken ik het boek niet en ben ik geenszins van plan het te lezen.

Ik ken en waardeer de enorme gedrevenheid van Nick. Zulke mensen hebben we hard nodig bij het inzicht geven in- en verspreiden van de kennis over NH , teneinde niet te verzanden in een "afgeleide vorm van" het oorspronkelijk bedoelde.

En dan kun je mixen wat je wilt, en middenwegen zoeken zoveel je wilt, het blijft een feit dat dat toch niet helemaal de NH gedachte is zoals die oorspronkelijk bedoeld was door een aantal pioniers. Vergeet niet dat NH ontstaan is vanuit de gedachte dat er wat in paardenland diende te veranderen omdat het zo op de traditionele manier niet langer verantwoord bleek.

In ons discussie-chatgroepje ontstaat regelmatig de discussie over wat NH is en hoe dit te bereiken. Een aantal van ons vinden dat dit snel en effectief dient te gebeuren, NH methode Strasser en anderen, waaronder ik, kiezen voor de weg der geleidelijkheid, NH methode geleidelijk Natuurlijk.

Ik geef bijvoorbeeld ook nog les aan mensen die wel met bit rijden of hun paard met deken op ijzers lekker etend van hun biksjes op stal hebben staan. Bij een aantal van hen kom ik er slechts met moeite doorheen, of zal het me toch niet lukken.

Sommigen vragen me dan waarom ik niet opstap. Ik kap daar niet mee omdat ik toch iets wens bij te dragen voor het welzijn van dat paard, al is het dan maar alleen in rijden. Op zo'n moment is het rijden wel enigszins NH maar de rest absoluut niet. Een afgeleide vorm van NH dus.
Zo doe je toch wat, ook al is dat nog niet helemaal als ik zelf zou wensen.
Er niet aan meedoen is een verkeken kans voor dat paard.

Nu wij hopelijk binnenkort een grotere manege gaan overnemen sta ik weer voor de keuze : Wat te doen aan het traditionele? Gekozen wordt dus voor een overgangsfase van een jaar waarin de klanten zelf mee kunnen groeien in onze filosofie. Dat betekent dat we allemaal in het begin concessies zullen moeten doen, teneinde bij ons doel te geraken. En bij dat doel kom ik, zeker weten! Er zullen echter altijd mensen zijn die afhaken omdat het niet bij hun past.

Maar als ik mij nu hard en fanatiek opstel lopen alle klanten van mij weg en zit ik daar mooi zielig bij met mijn groeallen met uitloop. (Ook al zeggen sommigen op ons chatklupje dat ik geen groeallen moet maken, maar helemaal geen vaste stallen, alleen schuilstallen....)
Is er weer een kans verkeken.

Ik denk dus dat alle beetjes helpen bij het uiteindelijk komen tot een NH evenwicht. Het gaat echter om de weg ernaar toe.

Ik ben er zelf nog niet eens helemaal uit of ik wel zo helemaal NH ben.
Ik roep dat wel heel hard maar ik heb niet altijd zin om me er 100 % aan te confirmeren wanneer mij dat niet goed uitkomt.

Ik kan wel 10 ha weide hebben met mijn paarden er dag en nacht op maar als de klanten geen kilometer willen lopen om hun paard te vangen lopen ze net zo goed weg! Ik hoop dus die klanten 'op te kunnen voeden'.
Ik denk ook niet dat het dogmatisch moet gaan worden, voor je het weet, ben je een fanatische sekte en schrijven ze over je.

Wat ik wel zie is de tendens daar naartoe.En dat maakt me deels bezorgd omdat je zo het risico loopt mensen tegen je in het harnas te jagen. Maar feit is ook dat het nodig is een beetje 'uit' te slaan teneinde een evenwicht te creeren.

Of het verhaal van een goede vriendin van mij die me trots komt vertellen dat ze haar paard nu eindelijk platter heeft gezet..... op haar ijzers.......
Tja, het blijft een moeilijk item.

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 13 januari 2005, 10:49:


... niets is ooit voor niets... en de aanhouder wint! Er zal allicht iets van je woorden zijn blijven hangen en wellicht komt er een moment dat iemand er toch aan terugdenkt en zijn/haar conclusies trekt.
Wie zwijgt verandert niks.. en alles komt terecht op het juiste moment.

Zoals je zegt: er is een kloof tussen de natuurlijke en de traditionele paardenhouder. Ik denk dan terug aan een van de laatste berichten die Bandida hier schreef: het is zaak om de kloof tussen verschillende meningen ( het ging toen over homeopathie) te overbruggen, in plaats van de tegenstellingen door allerlei meningen te vergroten. Meningen worden meestal gevormd door ervaringen, en als jij niet ervaren zou hebben dat een paard beter zonder ijzers kan .... stel nu: Isabella had prima hoefjes, werd traditioneel beslagen en er is geen vuiltje aan de lucht, ze loopt als een zonnetje.... zou jij je meteen door iemand laten overtuigen die tegen je zou zeggen dat die ijzers eraf moeten? Want jouw ervaring ( in het hypothetische voorbeeld) is toch dat ze prima loopt mét die ijzers?

Soms malen de molenstenen langzaam en heb je tijd, én argumenten nodig om mensen van andere zaken te overtuigen.

Marianne

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 13 januari 2005, 10:49:


Tja Ingrid, allereerst ben ik het met de benaming "fanatiek" niet eens.
Als iets niet goed is, is het niet goed.
Om maar eens een maf voorbeeld te geven: Stel iemand zegt tegen zijn kind "Let op, je moet onder water in het zwembad geen ademhalen"
Niemand haalt het toch in zijn hoofd om te zeggen: naaah, helemaal geen? beetje ademhalen mag wel hoor.
Omdat iedereen weet dat dat een fout advies is wat met grote koppen in de krant komt.
Jij hebt niks fout gedaan, je hebt de mensen voorgelicht en bewijzen aangedragen.
Dat ze uiteindelijk gezwicht zijn voor de mening van anderen en omdat ze het zo zielig vonden voor de hoefsmid komt niet omdat jij zei dat het beter was voor het paard zonder hoeven te lopen.
Het had je al helemaal niet gelukt als je gezegd had dat het "misschien" beter was.
Integendeel, je bent nmm nog te lief en te aardig (zoals ik je ken :) ) geweest. Als je gezegd had dat het een schandaal was dat het paard met zulke slechte hoeven nog op ijzers liep,
dat het tijd wordt dat de dierenbescherming hier serieuze voorlichting over gaat geven, want dat het ongewilde mishandeling is was het nadenken nog wel groter geweest en had je het moelijker gemaakt om toch maar weer ijzers onder te laten meppen.
Misschien hadden ze dan eerder tegen hun hoefsmid gezegd laten we het eens proberen met alleen bekappen.
Piet

Idunn schreef op donderdag, 13 januari 2005, 10:23:

Ja Saskia, dat klopt. Waarschijnlijk heeft ze ooit in een ver verleden een beschadiging opgelopen op die plek.

Hoe meer ik lees hoe banger ik word. Een aantal behandelingen vind ik ronduit eng, van operaties krijg ik helemaal de zenuwen (heb dat erg fout zien gaan) en gaten boren en nagels erin voelt ook niet lekker (meer open plekken met kans op infectie en houden die nagels de enorme krachten en wat als ze losbarsten en nog meer schade aanrichten).

Het is ook afwachten wat de DA ervan gaat zeggen, maar ik wil graag zoveel mogelijk weten.

Ik denk zelf het meeste aan modernere oplossingen. Tegenwoordig zijn er van die hele mooie lijmen en kitten. Enige angst die ik daarbij heb is dat allemaal chemicaliën zijn die zeker op langere termijn misschien op een andere manier weer schade gaan aanrichten.

En dan is het hopen dat dat Multimediale NBpakket snel binnen gaat komen zodat ik zelf (ach mijn arme rug) het goed bij kan gaan houden.
Een vraagje daarover: die mustangroll, hoe haalt die de spanning van de scheur af?? Is dat niet hetzelfde effect als zo'n v-tje maken (waardoor 1 kant van de scheur de grond niet meer raakt). Zit het 'm dat in het - ff in lekentaal - korter maken van de nagel (hoef) zodat die de grond niet gaat raken en dus niet belast wordt (als ik het goed begrepen heb 1 van de pijlers van NB)?

Nogmaals dank voor het meedenken! Ik ben me ervan bewust dat deze vraag misschien wat ver gaat. Aan de andere kant hoop ik toch dat de oplossing hier ligt...
Marjolijn

marjolijn schreef op donderdag, 13 januari 2005, 11:58:

Waarom zou je vraag te ver gaan voor hier?
Ik denk dat mijn vraag over dat "gezonken hoefbeen" nog veel verder gaat dan hier. Maar ik vind het wel reuze interessant of zulke wat extremere hoefgevallen ook nog met natuurlijk bekappen op te lossen zijn.

Daarbij heb ik nog een vraag voor je. Loopt Bloem eigenlijk kreupel of zo? Indien dit niet het geval is, zou ik mezelf als ik jou was nog niet zo'n extreme zorgen gaan maken.

Destijds toen Isabella bevangen was geweest, ze ook een knik in haar hoef had, een holklinkende hoefwand, een gezakte zool, een verbreedde witte lijn, toen gaf zowel de DA als de hoefsmid me weinig hoop. Het zag er uit als "vrij ernstig bevangen". Maar wat mij op de been hield toen ... ze draafde als een speer op blote voeten over zowel grof grind als harde bodem. Geen spoortje van kreupelheid (toen nog niet, dat is pas na ijzerbehandeling begonnen overigens).

Later wezen röntgenfoto's toch een gekanteld hoefbeen uit. Weer zowel DA als hoefsmid begrepen niet dat die pony nog zo perfect over het harde liep. Helaas heb ik toen toch voor ijzerbehandeling gekozen om het hoefbeen recht te krijgen. Iets waar ik nu nog spijt van heb, omdat ze juist daarna heel andere hoefproblemen heeft gekregen en nu nog altijd niet zo perfect over het harde draaft als toen toen ze die "ernstige bevangenheids"symptomen had.

Groeten,
Ingrid

antheman schreef op woensdag, 12 januari 2005, 21:56:


Dank je voor deze snelle reactie!
Ja, Hij is al jaren van de ijzers af, behalve een paar maanden slidingijzers achter voor het stoppen, maar dat is al meer dan 1,5 jaar geleden. Onze nieuwe hoefsmid hier in Frankrijk bekapt traditioneel, dus straal en zool worden ook gedaan. Het paard waar het om gaat is een amerikaanse appaloosa en die staan al bekend om de goede hoeven. De ondergrond is hier voornamelijk hard, rotsen en grind. Voor de rest staat hij deze winter 's nachts binnen op een bijna kale betonvloer en overdag buiten in de wei. Maar we gaan een loopstal maken. Hopelijk is die volgende winter klaar. In ieder geval gaat hij (en binnenkort ook een zij erbij) van het voorjaar dag en nacht naar buiten. Hij krijgt plenty hooi en binnenkort gaan we regelmatig buitenritten maken met de twee paarden. Ik zie er alleen nog een beetje tegenop om al zelf aan de hoeven te beginnen. Dus ik heb het multimediapakket al besteld (zijn ze al verzonden?) en wil binnenkort een cursus doen bij Ilona en Frank.

Spirithorses schreef op donderdag, 13 januari 2005, 11:43:

.............en ik ben het volledig eens met wat Nick zegt, ook al ken

Tja... dat laatste deel van jouw zinnetje, vind ik dus niet okay.. nmm
kun je geen oordeel uitspreken over iets waar je geen kennis van wilt nemen! Dat is dus net zoiets als dat ik tegen jou zou zeggen: Pien, je moet de ijzers onder de hoeven uithalen en jij zou daarop zondermeer reageren: daar wil ik niks over horen, ik doe het gewoon zó.


Wat is dan het 'oorspronkelijk' bedoelde??? Nick, of jij, of ik, zullen daar allemaal een eigen opvatting over hebben.
Voor mij is de wereld, de natuur of het leven niet zwart-wit. Er bestaat geen vier-sterren systeem. We hebben, zoals je zelf omschrijft, allemaal te maken met de kaders waarin we leven: jij moet uiteindelijk ook bepaalde concessies doen om je bestaan te garanderen. En talloze anderen hebben niet de mogelijkheid om paarden te houden op de manier waarop dat geacht wordt ideaal te zijn.
Maar... de mevrouw van het boek wat jij niet wil lezen schrijft: als je je paard niet kunt houden op de manier waarop dat goed is voor je paard, zoek dan een andere stal.. en dat Pien is wat ik voor waar hou:
compromissen zijn een onderdeel van het leven en zolang we die maar niet uit volstrekt eigenbelang sluiten, maar het welzijn van het dier zoveel mogelijk voor ogen houden en ons verdiepen in wat beter is voor hén, in plaats van onszelf, dan is dat de weg die je kunt of moet gaan.

Zoals jij allerlei mensen tegenkomt die nog 'van niks' weten, zo kom ik ze in mijn werk ook tegen. Ik probeer met vasthoudendheid en geduld mensen van mijn gedachten op de hoogte te brengen. Soms moet je 100 keer hetzelfde zeggen, soms valt meteen het kwartje.

Marianne

Marianne schreef op donderdag, 13 januari 2005, 11:51:

Mee eens, behalve dat ik zo in elkaar zit dat bij de eerste nagel die destijds in het hoefje van mijn pony werd geslagen (iets wat voor mij inderdaad 7 jaar geleden ook nog normaal leek); ik zelf net zo van streek raakte als het dier zelf. Alsof ik die nagel door mijn voet kreeg; maar ja dat is dat gevoel dat ik wel vaker ineens heb al ik iets "fout" doe bij Isabella

Maar inderdaad, stel je paard heeft geen problemen met de ijzers ... ja dan wordt het veel moeilijker overtuigen. Neem normale standaard maneges ... die krijg je nooit zover dat ze van de ijzers gaan.

Maar toch, mede doordat ik met Isabella naar Smit moest en een trailer nodig had voor een shetlander (aangepaste hoogte stangen en schotten), kwam ik bij die man uit van de huifbedpony's. Fanatiek pro-ijzer (met zijn vele pony's waarmee hij mende). Hoefschoenen waren onzin en zonder ijzers dat kon echt niet. Maar uit nieuwsgierigheid nam hij toch zijn kreupel dartmoor mee. De uitleg bij Smit, het laten zien van de doorgesneden paardenhoef en de schoenen, hebben hem overtuigd. Hij nam weer 2 pony's mee en inmiddels zijn ze daar allemaal geweest. Maar ook hij heeft verder nog niemand zover kunnen krijgen dat ze hun paard van de ijzers afhaalde, zelfs zijn eigen dochter niet.

Het valt soms echt niet mee hoor. Onze buren ... twee shetjes die totaal geen moer doen. Krijgen 1 kg krachtvoer per dag. Belachelijk. Maar ik heb het al zovaak gezegd dat het onzin is. Maar ja Piet je hebt gelijk, ik ga niet schreeuwen, ik zeg het. Beetje verlegen misschien, maar ik blijf het proberen. Toen bij hun de hoefsmid kwam stond ik met Isabella klaar om hem de schoenen en de hoeven te laten zien. Die man had er geen zin in, geen tijd voor, maar toch heb ik wat aan blijven houden, op mijn manier, en uiteindelijk keek hij en jawel, hij toonde interesse. Niet 100% veel, maar meer dan 50% toch ook wel.

Ik doe ook dit op mijn manier. Daarbij ben ik zelf ook niet 100% natuurlijk. Dus hoe moet ik dan andere mensen wel naar 100% natuurlijk praten? Gaat ook niet lukken.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op dinsdag, 11 januari 2005, 0:27:


Ik zal dat er weer bij zetten.

Groet,
Frans

jo schreef op dinsdag, 11 januari 2005, 8:55:


Even een algemene reactie op scheuren: Steeds weer zie je dat mensen de scheur zelf willen aanpakken. Maar een scheur is niet het probleem, het is slechts het symptoom van een probleem.

Met andere woorden: Zoek wat de oorzaak is van de scheur en hef die oorzaak op. De scheur gaat dan vanzelf weg. Als je iets probeert aan de scheur te doen maar je neemt de oorzaak niet weg dan schiet je er uiteindelijk niets mee op.

Een paar mogelijke oorzaken zijn:
1) Uitdroging van de hoef. Geeft meestal een scheur in het midden.
2) Te lange hoefwand & hoge hielen. Geeft vaak een scheur in de kwartieren.
3) Een probleem in de kroonrand. Er groeit op een bepaalde plek geen hoefwand meer en op die plek groeit er dus als het ware een scheur.

De oplossing van 1 is simpel. Zorgen voor veel contact met water (en beslist geen vettigheid op de hoef smeren).
De oplossing van 2 is ook eenvoudig. Wekelijks (!) de hoefwand bijraspen en gelijk houden aan de zool.
Voor probleem 3 heb je de hulp van een DA nodig. Mogelijk zit er een ontsteking of beschadiging die de vorming van hoorn tegenhoudt.

Hoefijzers zijn slechts symptoombestrijders en hebben zoveel bijkomstige nadelen dat we ze niet aanbevelen. Bovendien maken ze hoefonderhoud onmogelijk zodat je onherroepelijk met probleem 2 te maken gaat krijgen.

Groet,
Frans