Michiel schreef op maandag, 10 januari 2005, 12:10:
> En dit is nog veel mooier, het geeft
> aan hoe vlot zij meegaat met mij, omdat ik nu meer mee ga met
> haar. En meestal hoef ik daar niet voor te fluiten of haar naam
> te roepen, weg stappen een andere kant op is meer dan genoeg.
Even een vervolg hierop:
Één van de kritieken op "mee gaan met de wensen van je paard is", dat je er een verwend paard van zou kunnen krijgen. Een paard dat niet graag meer mee gaat met jouw hulpen.
Als je met "going with your horse"een verwend paard krijgt, dan is er echter iets helemaal mis gegaan. Tom Dorrance zegt het zo: "Going with your horse, komt eerst, opdat het paard jouw kan volgen, en als beide zo voor elkaar gaan zorgen, dát is de eenheid tussen paard en ruiter". Eigenlijk is het een klassiek probleem ... een paard dat niet doet wat de ruiter vraagt, en logisch dat we hier ver weg van willen blijven.
Ik zou dan ook stoppen met mijn experiment van "verregaand meegaan met" als ik merk dat mijn paard meer moeite krijgt om mij te volgen. Dát aspect zou juist beter moeten worden, anders is er iets fundamenteel mis gegaan. En zoals ik bij mijn hond bemerk, is het meegaan met mij, er duidelijk veel beter op geworden. Dat geeft me vertrouwen om ook met mijn jonge paarden verder te experimenteren.
Wat ik wel bemerk bij mijn hond en paarden dat er een verschil is tussen, dát wat ze graag willen en dát wat ze
niet graag willen. Is het leuk, dan is het volgen super snel. Vinden ze het niet leuk, dan is de reactie trager. Mag dat? Ja dit is voor mij nog vooruitgang, een dier met persoonlijkheid die niet afgeleerd heeft zijn eigen mening te laten merken. Vroeger (kort geleden nog) toen ik alles zelf bepaalde, was dit verschil veel minder merkbaar.. Alles was meer vanuit gelatenheid, mij volgen was zonder eigen inbreng. En hierna wil ik niet meer terug ... mits ik met een verwend dier kom te zitten.
Wat zou verwendheid kunnen veroorzaken?
1- Dingen met je paard doen die het niet echt leuk vind, waardoor het met koppigheid eraan kan ontsnappen. Dat lijkt me de voornaamste reden. Dressuur gaan doen met een paard dat veel liever buitenritten maakt bijvoorbeeld (het omgedraaide zal in mindere mate ook voor kunnen komen). Telkens als we iets doen of vragen van een paard, wat het leuk vind, dan bouwen we krediet op. En vanuit die overvloed ... als het goed is ... vindt het paard het ook geen probleem om mee te gaan met iets wat het eigenlijk vervelend vindt. Hebben we weinig krediet opgebouwd door veel te vragen en weinig te geven, dan komen de weigeringen. Een goede rijder weet wat het paard graag wil, en leidt daar naar toe. We kunnen ook meegaan met het paard en dan zien we haarzuiver wat het paard graag wil.
2-Niet echt de leider zijn, waardoor het paard over je heen wil en kan lopen, ja dat veroorzaakt natuurlijk ook verwendheid. Dat is een opvoedingsprobleem, dat opgelost kan worden met, achteruit te sturen, en paarden kunnen wegsturen uit je ruimte. Dominantie van het paard, dat is nog geen oorzaak voor, niet met mij mee willen gaan. Deze karaktereigenschap geeft juist een genieten van zelf zijn eigen pad mogen bepalen, en vanuit dat krediet, zal het ook graag mee gaan met de super leider die dit allemaal voor hem mogelijk maakt. Zo ervaar ik het tenminste met mijn dominante hondje Blos, en bij paarden verwacht ik hetzelfde.
Afwisselend leiderschap, en dingen doen die leuk zijn voor je paard, daardoor gaan paarden heel graag met ons mee. Ik geloof niet meer in het oude advies: het paard zal er wel aan wennen, dat jij alles bepaald wat het moet doen. Ja wennen zal het meestal wel, ten koste van ... alles wat me dierbaar is aan het contact met mijn paard.
Michiel
Warboel
