jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:02:


Om de materie zou eenvoudig mogelijk te houden heb ik me beperkt tot praten. Natuurlijk heb je gelijk.


welke taal leer ik daar spreken dan? Paardentaal? Mens/paardtaal
paard/menstaal? Of leer ik op een voor het paard begrijpelijke manier orders te geven. En welke cursus had je dan in gedachten voor me?


Dat is mijn vraag inderdaad.


Waarom maakt dat verschil Joke?

Piet

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 12:16:



http://www.terra-natura.nl

Je kunt een folder aanvragen en je vind er een overzicht van cursussen en wanneer ze plaats vinden.

Het waren weekend cursussen.

Op die site vind je ook wel waar hetin het zuiden is....omgeving Maastricht als ik het me goed herinner.

Niet iedereen vind hem even aardig(zacht uitgedruk) , maar als je denkt: ik kom hier om te leren of om het van een andere kant te bekijken....steek je veel op.

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 12:16:


Bij Pieter Baalbergen leer je vooral veel over Pieter Baalbergen.. maar ja, da's persoonlijk..

Als je op de hoofdsite onder 'advertenties' kijkt, dan staat er een advertentie op van iemand die wil begeleiden met NH. Zit in Brabant.
Geplaatst midden augustus jl., Parelli-gericht.

Maar nmm is de allerbeste www.alona.nl oftwel Greet Bouwmeester.
Is in ieder geval een professionele paardenvrouw, waar je ook beter kunt leren rijden. Zij zit in Roosendaal NB.

Marianne

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 8:03:

Als ik ’s morgens langs de stallen loop, wordt er echt wel een “gesprek” gevoerd!
Mijn eigen paard steekt haar snoet naar me uit, blaast haar adem in mijn gezicht ( en ik blaas terug! Een begroeting dus..).. haar buurvrouw loopt driftig door de stal, geeft een hoge piep-hinnik op de manier van ‘opschieten, ik wil hooi’, een volgende gaat zeer nadrukkelijk met z’n hoofd in de voerbak staan: hier moet je wezen… de volgende staat uitdrukkelijk te stampen en te schrapen met z’n voorbeen….enzovoorts…

Communicatie (of begrijpen ervan) begint met observeren. Ieder uurtje in de wei, besteedt aan het observeren van een groepje paarden, geeft al een basis-woordenboek paardentaal. Het initiatief tot ‘leren’ ligt bij ons, mensen, als we tenminste tot een voor beide partijen aanvaardbare uitwisseling en begrip willen komen. Ik denk dat wij daarom moeten leren imiteren wat zij doen: en aangezien een paard niet met de stem “praat” – met uitzondering van een variatie aan hinneken - en ook al blijft het door onze lichaambouw en uiterlijk vaak Chinees-spreken mét een accent, een paard zal dan zijnerzijds in de basis ook jouw communicatie begrijpen. En daar waar over en weer ‘begrip’ is, kun je al spreken van communicatie. Denk ik..

Omgekeerd denk ik niet dat een paard het initiatief neemt om ‘onze’ lichaamstaal te begrijpen: wel zal hij bepaalde conclusies verbinden aan zaken die wij ‘zeggen’
Maar ik geloof niet dat het paard een uitdrukkelijke wens heeft om met ons te communiceren – een paard in het wild zal hooguit willen vaststellen of jij voor hem gevaar oplevert als je ten tonele verschijnt , en eerder het zekere voor het onzekere kiezen en er vandoor gaan. Hij komt niet naar je toe om ’s gezellig een praatje te maken.
Marianne

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 12:26:


Je leert hoe jouw houding, jouw handelingen, jouw ogen, jouw aandacht door een paard uitgelegd/gelezen worden.
En het verschil als je daar veranderingen in aan brengt.
Waardoor je nogal eens kan denken: shit, als ik dat had geweten!
Ik schreef het aan Trudy.
Kijk er maar eens op die site.
Niet om nou reclame voor hem te maken.
Maar het kan prettig zijn om te weten dat er mogelijkheden zijn.

Orders?
Alleen orders?
Of elkaar ook wederzijds begrijpen?
Dat laatste vind ik persoonlijk veel belangrijker en je leert er beide.


Als een paard elke dag verplichte nummertjes moet weggeven...rijden in de bak, kinderen dragen,wedstrijden/prijzen winnen, dan is dat een hele andere insteek dan wanneer je een paard voor jezelf hebt en als recreatie er samen mee wilt zijn en/of op uit wilt trekken.

Bij het eerste moet hij veel meer, of er nou een wond is, hij ziekig is of veel er vlak voor gebruikt is of niet.
Bij het tweede hou je meer rekening en gaat je geweten meer meespreken als je de signalen van je paard leest/verstaat..............dan wil je niet meer zeggen: sorry jongen, maar toch moet je ookal heb je pijn, ben je ziek of is er iets dat ik niet kan tolken.

Maar zo zie ik het. :)

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:32:


Nou, wat je leert is dat iemand die goed kan communiseren met paarden, nog niet automatische goed met mensen om kan gaan. :)
Maar ik heb veel geleerd over paarden, de manier om ze te lezen en noem maar op.
En drie weekenden kort achter elkaar met hem optrekken, was af en toe tot 10 tellen.
Maar ik had het niet willen missen.
Ik heb er veel van opgestoken................en daar gaat het uiteindelijk om.


Heel goed als je betere/andere alternatieven weet.
Ik had toen vanuit Noorwegen weinig mogelijkheden om ergens een cursus te vinden via internet.

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:41:


Precies.


Ik had het niet beter kunnen verwoorden. :)


Onze lichaamstaal: hakken in hun zij, trekken aan hun mondhoeken, starende ogen en recht op ze aflopen.....het paard neemt wel het initiatief om dat daarna te voorkomen.
Maar heeft hij een kans tot slagen?


Als er èènmaal een negatieve ervaring is geweest niet, nee.
Ben je meegeweest naar de koninkspaarden(?), zie je dat paarden zonder negatieve ervaring ...nieuwschierig zijn en wel voor een "praatje" komen.
Ruiken, kijken, meelopen, bij je staan, je aanraken met hun neuzen.
(Zal zijn naam niet noemen, die waar jij veel van over zijn persoonlijkheid weet. :) ).



Joke.