Piet schreef op donderdag 29 oktober 2009, 8:55:


Nou zo heel gevaarlijk is het niet hoor, wanneer een paard zich door de benen laat zakken. Bokken of aan de kletter gaan is veel gevaarlijker, dan gebruik je ook geen zweep?

Rijder trekt gewoon zijn/haar benen op en maakt zich goed druk in het zadel zodat paard weer opspringt en niet de kans krijgt om te gaan rollen. Paard zal zich zelden vanuit een galop laten vallen (of er zou al werkelijk iets mis moeten zijn).

Sinds een paar weken heb ik hier een nieuwe aanpak.
Net zoals op andere plaatsen rijden ook hier wel eens mensen die niet verbonden met het paard zijn, zich alleen maar laten meevervoeren, niet consequent, bepaald gedrag niet voelen aankomen of een te late timing hebben. Sommigen van mijn paarden maken hier dan ook regelmatig (mis)gebruik van. Winner heeft een heel testscenario, Stef kan op buitenritten razendsnel achterwaarts de berm in en een grote hap uit het gras nemen, niet meer vooruit te branden, Moira gaat druk lopen doen en zo heb ik nog wel wat vorbeelden.
Ik kon me hier altijd wezenloos aan ergeren, temeer daar de paarden drommels goed weten dat dit niet de bedoeling is. Zet er een goede ruiter op en de paarden proberen niets. Ik maakte me altijd zorgen dat mijn paarden 'verpest' gingen worden hierdoor en dat ze het een patroon zou worden waarbij ze bij het eerste de beste veld en masse de kop omlaag zouden steken.

Tijdens buitenritten zat ik soms de halve rit achterstevoren in het zadel om tips te geven, mensen te helpen, aan te moedigen etc.
Klap op de vuurpijl was een paar weken geleden Winner die in stap ging terwijl wij weg draafden (doet een paard zelden want hij wil altijd bij zijn kudde zijn, tenminste mijn paarden) en Stef (op dezelfde buitenrit) die richting een berg voederbieten in het veld liep en daar echt helemaal op z'n gemak ging staan snacken.

En ik zag mezelf daar wéér achterstevoren in het zadel tips roepend zitten maar op dat moment dacht ik: "jongens, jullie hebben helemaal gelijk; 10-0 voor Steffie, 8-0 voor Winner, soit, dat hebben ze weer binnen". En nu maak ik me er niet meer druk over. Het zijn niet méér dan controlevragen die zo'n dier aan de rijder stelt, niet aan mij (want ze weten heel goed dat ze mij zoiets niet hoeven te vragen) maar aan de persoon daar op hun rug. Zet daar een ander op en ze probéren het niet eens.

In dat kader kan ik dat paard wat ging liggen ook zien. Moet de rijder maar geen passagier zijn maar een machinist worden Yes!

Groet, Pien

Anja Seijn schreef :

Zou volgens mij heel goed kunnen in deze situatie.
Maar zelfs als het overspronggedrag is moet de rijder beter in staat zijn het paard te (bege)leiden en zodoende duidelijkheid te bieden.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 29 oktober 2009, 9:38:


Oké duidelijk, maar ... is het dan niet logischer dat de ruiter eerst bij zichzelf te raden gaat wat er precies vooraf is gegaan aan dit gedrag. Alhoewel ik niet gehinderd word door enige vorm van kennis, is het niet zo dat er van iets gebeurd kan zijn voor de beschreven situatie. De beschreven situatie lijkt mij eerder het moment waarop het paard de gelegenheid kreeg "na te denken", dus de periode voor deze aktie lijkt mij eerder van toepassing waardoor dit gedrag te verklaren is. Of schrijf ik nu iets compleet onzinnigs?

Anja Seijn schreef op donderdag 29 oktober 2009, 10:20:


Ik denk dat jij helemaal niks onzinnigs schrijft.
Ruiter moet altijd éérst bij zichzelf te rade gaan in zulke situaties.
Paarden doen dingen niet voor niks, ze doen het als reactie ergens op of omdat ze iets willen laten zien aan de ruiter.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 29 oktober 2009, 9:19:


Ik vind het eigenlijk wel gevaarlijk.
Het doet geen deugd hoor om 500 kilo paard op je onderbeen te krijgen.
Ik ben al 10-tallen keren van paarden gevallen omwille van allerlei redenen; In sprongen getuimeld omdat paard weigerde, eraf gebokt, omgeslagen met een steigerend paard etc...
Maar ik heb me daar nooit echt mee bezeeerd.
De enige keer dat ik richting ziekenhuis kon, was toen paardlief op mijn been was gaan liggen. 3 weken met krukken rondhuppelen en enkelbanden die jaren later nog af en toe pijn doen.
Misschien toeval...

Ans Jondral schreef op donderdag 29 oktober 2009, 10:39:


nee geen toeval, heb ik ook! viel met paard en al om in een heel rustig drafje, paard om me been, enkelbanden gescheurd op 3 plaatsen en botsplinters, en nu nog steeds soms last van.
maar dit is natuurlijk een andere sitatie als die vanuit stilstand achterwaards gaat liggen?, gaat het paard echt op zijn zij liggen meteen, of eerst wat recht dat je er nog op tijd af kan?
niet de bedoeling wat ik mij afvraag of die het vaker heeft gedaan of nog gaat doen bij andere ruiters? is het slim van het paard? of vind het paard dat die dat bij sommige ruiters doet omdat hij voor hun niet wil werken/ of niet weet wat die precies bedoelt, of gewoon weet dat die zo onder het werk uit komt?? of toch ergens pijn bij het achteruit gaan?

Christel Provaas schreef op woensdag 28 oktober 2009, 23:41:


Haha, dat is me ook een keer overkomen, was volledig m'n eigen schuld. Het was op een warme dag inderdaad en ik ging even stilstaan en wachten op m'n vriend die wat achterop was geraakt. We stonden op dat moment in van dat heerlijke losse zand stil... Ik sta daar te wachten, paard aan lange teugel, paard kijkt en snuffelt wat rond en ik zit ondertussen zowat achterstevoren in het zadel wat te roepen naar m'n vriend over een roofvogel ergens verderop. Voelde hem wel bewegen onder me maar had dus ff niet door dat m'n paard ondertussen het 'hé, dit is lekker en hier ga ik ff lekker m'n kop krabben-rollen aankondigde'. Ik moest er op dat moment keihard om lachen en vond het wel makkelijk afstappen zo. Er kwamen nog wat wandelaars voorbij die dat nog nooit gezien hadden hahaha. Het is me daarna nooit meer voorgekomen omdat ik er sindsdien bedacht op was. Altijd neus omhoog vragen op dat moment, en voorwaarts of zo gevraagd. Maar ja, hij deed het overduidelijk vanwege de jeuk toen en niet als daad van protest of wat dan ook (en ik gaf 'm onbedoeld de ruimte). Heb toen ie weer stond nog ff lekker z'n kop zitten krabben toen ie daarvoor z'n neus naar me toestak. Zand weggeveegd en weer opgestapt. Tegenwoordig doen we het krabben maar vanuit het zadel Ik denk dat als een paard mij zou testen door te gaan liggen ik op dat moment met alles wat ik in me heb zou protesteren daartegen (ff een enorm oprecht pissige brul geven of zo, als het uit je tenen komt en de energie door je lijf jaagt wordt er meestal wel begrepen wat je bedoelt...). Mocht ie toch nog plat gaan inderdaad niet belonen daarvoor door gewoon aanwezig te blijven als ie weer opstaat (indien dat mogelijk is en niet een 4-tal keiharde benen om je oren zwaaien...). Want ook al zit je erboven op als ie ligt, als ie echt ff keihard gaat rollen hou je dat met je gewicht niet tegen, zeker niet als je 45 kilo weegt. En dan zou ik ook maken dat ik wegkom. Een hoefafdruk in m'n gezicht, ook al issie ijzerloos, lijkt me niet echt aangenaam...

Spirithorses schreef op donderdag 29 oktober 2009, 9:38:


Ik heb 1 keer meegemaakt dat Kiyasa ging liggen Ik ben er toen direct afgestapt. Kiyasa was toen heel boos.
Er kwamen 2 mensen om het zadel voor haar aan te passen. Ik had ze van te voren gewaardschuwd dat Kiyasa niet altijd zo veel gedult heeft. Met het zadelpassen was ze tot mijn grote verbazing ontzettend lief terwijl ze niks van gefrummel wil weten. Die mensen geloofden al niet meer dat Kiyasa geen makkelijke tante was.
Na dat het zadel goed was aangepast moets ik natuurlijk even rijden om te controleren en verder aan te kunnen passen. Kiyasa dacht dat ze klaar was en begon al boos te kijken toen ze naar de bak moest inplaats van naar de wei. met het rijden moets ik voelen of het zadel overal netjes aansloot en niet brugde enz. en die mensen ook weer voelen en kijken. Kiyasa ging heel hard schudden met haar hoofd en wilde niet meer gewoon lopen en ging toen ineens liggen. Ik dus snel eraf en toen ze weer stond er weer op. Wij dachten dus dit gedrag komt van het zadel. Weer controleren en voelen enz. maar niks kunnen vinden.
De volgende dag heb ik Kiyasa weer opgezadeld en heerlijk gereden ze gaf geen krimp en was heerlijk ontspannen. Dus het gaan liggen was toen waarschijnlijk omdat haar geduld helemaal op was.

Spirithorses schreef op donderdag 29 oktober 2009, 9:19:


Haha... Pien, wat kun je dit toch op een beeldende manier beschrijven!
Ik lig in een deuk hier!

Staan te snacken.... grooooooote berg voederbieten en dan een paard wat denkt: jullie gaan maar lekker rijden... ik blijf hier!
Voila!

Misschien moet je idd. ophouden je druk te maken, maar ik weet van mezelf dat ik gillend gek zou worden als ik zie dat dit met 1 van mijn paarden zou gebeuren.
Chaser is veels te braaf, die zou het niet in z'n hersens halen!
Maar Catcher... uitprobeerder als ie is... oh ja, die zou ook die berg induiken!

Daisy schreef :


Omvallen is iets anders dan wanneer het paard zich bij het achterwaarts gaan lanzaam door de benen laat zakken, gaat liggen en aanstalten maakt om te gaan rollen. Dat kun je 9 van de 10 keer voorkomen.

Groet, Pien

Piet schreef op woensdag 28 oktober 2009, 16:32:


De merrie van mijn man heeft de neiging om dat te doen als iets niet goed ligt (wordt dus eerst gecontroleert) of als ze haar zin niet krijgt, bv mijn man wil naar links en zij (meestal per definitie) naar rechts.

Hier helpt simpelweg haar iets anders laten doen (liggen in een bos vol stenen en wortels is niet altijd comfi) Gewoon ff verrassen met een compeet andere opdracht. Vergt wel idd consequent zijn en ff doorzetten.

Spirithorses schreef op donderdag 29 oktober 2009, 21:18:


ja heel simpel en heel duidelijk, ik was weer te ver met me gedachten