Bandida schreef op dinsdag, 23 november 2004, 16:24:
> Ik ben het er wel mee eens hoor Isabel. Respect is vooral
> vertrouwen.
> En mijn paard respecteert me, geen probleem, alleen is het in
> mijn ervaring niet een statisch gegeven. Er wordt soms over
> respect gesproken als iets dat altijd blijft eens het er is. Dat
> is dus niet zo, toch niet met mijn paard. Voor eens en voor
> altijd uitmaken wie baas is zie ik niet gebeuren.
Nee, geen statisch gebeuren. We zij allemaal elke dag weer een beetje anders, als ik pijn in mijn rug heb, bijv., ben ik meer in mezelf gekeerd, minder belangstelling voor wat er om me heen gebeurt, want een gedeelte van mijn brein houdt zich met die pijn bezig.
Maar als je nu eens het hele idee loslaat, dat je moet uitmaken wie de baas is.
Het is voor mij 1 van die oude paardenzegswijzen, show him who is the boss!
Hoezo? Ik wil helemaal niet de baas zijn. En het is natuurlijk wel zo, dat als ik bij Opal kom, dan wil ik gaan rijden, en daar moet zij zich in schikken, maar meestal doet zij dat met plezier. Soms niet, en als ze het echt heel duidelijk maakt, dat ze weer de wei in wil, ok, dan gaan we die dag niet rijden.
Aan de andere kant, probeer ik me voor te stellen wat zij graag van het leven wil. Met welke paarden zij in die wei wil staan. Of ze zin heeft in een galopje, of juist liever blijft stappen. Of het tijd is om een hapje gras te nemen tijdens de tocht.
Maar dat geldt toch ook voor de mens met wie je (evt) in 1 huis leeft. Ook daar probeer je je voor te stellen wat de ander graag wil, of dat in overeenstemming komt met jouw wensen, en als dat niet het geval is, welke wens doorslaggevender is (zwaarder weegt).
En ik denk ook niet van mijn man dat hij de baas is, of dat ik de baas zou zijn.
Ook is het weer waar, dat de mens soms echt de leiding moet nemen, omdat anders paard en mens in een gevaarlijke situatie terecht zouden komen.
Maar als ik over de landelijke slingerweggetjes rij, ga ik geheel af op Opal's betere gehoor, en als zij in de berm wil gaan staan, betekent dat dat er een auto aankomt, dus dan is zij degene die ons veilig houdt.
Zo kan ik nog wel ff doorgaan, maar hoop dat ik nu een beetje duidelijker ben, wat ik met respect bedoel.
En die verschillende buien van je paard.. Misschien moet je proberen beter te luisteren, naar wat hij/zij je vertelt. Dat is geen kritiek, maar misschien wel de moeite van het proberen waard.
groet,
Isabel
Warboel
