Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:01:


Ja piet,ben natuurlijk ernstig nagegaan,hoe vera in deze situatie gekomen is.
Toen ik haar kocht ,en ze met een trailer gebracht werd door de handelaar en ze de trailer uitstapte ,viel mij in eerste instantie t prachtige hoofd op wat er op zat en ten 2e dat haar voorvoeten bloedrood waren.
T leek wel of ze de eerste de beste betonnen muur getrapt had,en t heeft maanden geduurd,voordat dat niet meer te zien was.
Weet natuurlijk niet wat dat geweest is,en was te blij met mn nieuwe stresskipje .
Mond was ook stuk en was de 4e eigenaar.
3en een half jaar oud.
En natuurlijk al ""ïngereden""
Heb haar laten dekken ,toen ze 4 jaar was,,veulen laten krijgen en t ging meer dan uitstekend met haar.
Toen ze ruim 5 was ben ik opnieuw begonnen qua rijden.
De ellende is begonnen,toen ik na 2 jaar noodgedwongen voor t toen 2jarige veulen een andere eigenaar heb moeten vinden.
Ze ging binnen een paar weken kreupelen en de diagnose was "'niet klassiek bevangen.
T feit ,dat ze niet achterover stond ,en rechtop doorliep moest slaan op ''niet klassiek"'
Hab haar toen op streng dieet gezet.
Even op t land,paar uurtjes en verder op hooi.
Ging toen een tydje goed.
2 jaar daarna ging amber dood.
Viel om op 36 jarige leeftyd en hebben hem in laten slapen.
Vera bleef maar gaan naar t zeil waar hij onder had gelegen en we hebben t toen helemaal weggehaald van t erf.
korte tyd daarna ,weer bevangen.
Ik wist toen nog niet van insuline ed ,maar heb haar nooit gevoerd met krachtvoer ed,maar helaas wel de worteltjes .
En plenty.
T gekke is ,dat ik haar nadat we weer verhuisd waren naar een plek ,waar ze dag en nacht buiten stond,middenin de winter ze nooit bevangen is geraakt,maar wel heb ik haar op een avond mee naar huis genomen omdat ze zo stond te rillen ,dat t bijna een uur duurde voordat ze weer een beetje bijkwam,maar niet bevangen dus,alleen wel van de wind en de regen.
Affijn,ben weer verhuisd naar waar ik nu sta,omdat ik daar alle keuze had ,wat betreft huisvesting.
Ik zeg eerlijk,ik heb een stal tot mijn beschikking en vorige winter heeft ze daar hooguit 8 nachten in doorgebracht.
1 paard alleen in een paddock en wind,regen mwah ,ze was dan blij ,dat ik om een uur of 10 savonds haar effe ophaalde.
Misschien invulling?
Ik heb nu een paar schuttingdelen mogen neerzetten en ze heeft een enorme grote paddock tot haar beschikking van 40 bij 20.
Ik bekijk t per dag.
Ik denk,dat mijn fout is geweest de laatste keer,dat ik haar evengoed met hoog fructaan waarde ,haar overdag op t land heb gelaten.omdat ik toch wilde dat ze in een kudde loopt,maar tot welke prijs?
Maar de stressfactor houd ik ook zeker in mn achterhoofd.
Ik houd ook een vast programma aan en voordat de index weer hoog aan gaat geven pas ik dat dmv andere afleiding alvast aan.
Kijk,ik heb deze merrie gekocht ,zonder haar eerst te zien en heb daar nooit 1 seconde spijt van gehad en neem niks klakkeloos aan.
Ben heel erg geschrokken van deze aandoening .
Ik doe mn beste best.
vriendelijke groeten van trudy

Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:01:


Tja...

Op dit moment heb ik Willem ook op alleen hooi staan i.v.m. overgevoeligheid voor het gras. (Dat probleem had hij van het voorjaar ook)
Paar weken terug had hij wat langer op de "zomerwei" gestaan en volgende ochtend liep hij moeilijker over het beton. De tijden op het gras dus teruggeschroefd en het ging weer "goed".
Week of twee daarna begon hij erg schrikkerig te worden en liet zich niet meer door John pakken. Er was niets vreemds gebeurd, dus oorzaak onbekend. In de witte lijn linksvoor zat een roze vlek, dus ik had het goed gezien dat hij niet lekker liep een tijdje ervoor.
Twee weken terug zijn we de paarden op het "winterland" gaan zetten. 2 x daags een uur en één x hooi. Het gras op het winterland is langer en leek me dus beter voor Willem. Na één dag liep hij met vooruit "stekende" benen over het beton en het allerliefst eromheen.
Meteen op hooi gezet en na een dag ging het al weer beter.
Willem is zeer zeker veel te dik, hoewel hij deze zomer door een strikt voerbeleid wat is afgevallen. Hij heeft verder geen tekenen van insulineresistentie als een verdikte manenkam of vetophopingen.

Ik vraag me wel eens af of de gevoeligheid in voor en najaar hormoon-gerelateerd is. Tenslotte is het de start en het einde van het "dekseizoen".
Waar ik inmiddels wel achter ben is dat stress leidt tot een verhoogde suikerspiegel in het bloed. Dat zou m.i. wel eens de reden kunnen zijn dat paarden door stress bevangen kunnen raken, maar hoe dat nou precies zit ben ik nog niet uit.

Bij Willem zie je wel dat de tijden dat hij slecht handelbaar is samenvallen met de periode van verhoogde gevoeligheid voor hoefbevangenheid. Maar of het één veroorzaakt wordt door het ander, zou ik niet kunnen zeggen.

Zijn hoeven zien er (nog) goed uit. De witte lijn is misschien ietsje verbreed, maar dat zijn geen millimeters.

Het blijft een puzzel.

Els.

(Overigens; veel ontstekingremmers en ook cortisonen verhogen de bloedsuikerspiegel, lijkt me dus dat je daar zeer spaarzaam mee moet zijn bij paarden die door insulineresistentie bevangen zijn.)

Els Kleverlaan schreef op zondag 13 september 2009, 13:47:


Ik denk dat je daar een punt hebt.
Conny (Stumperd) heeft toch ook een paard dat door stress spierbevangen raakt?
Hb en sp zijn gerelateerd.
In wat Trudy (Verasita) in deze draad schrijft, meen ik ook stress als aanjager van bevangenheid te herkennen.

Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:01:


De oorzaak van de hoefbevangenheid is bijna altijd een chronisch probleem dat zich uiteindelijk uit in HB. De meest voorkomende oorzaak is insuline resistentie. Net als bij mensen kan dat al heel lang aanwezig zijn voor het zo erg wordt dat het serieuze klachten oplevert. Je kan al jaren last hebben van hoofdpijn, vermoeidheid etc, voor een bloedtest wordt gedaan en vastgesteld wat er aan de hand is. Ik denk dat meer paarden met hoofdpijn rondlopen dan je zou denken, alleen kunnen ze het niet uiten. (trouwens ook hoofdpijn door sinusitis) Bij IR zijn de lamininea vaak al jaren ontstoken zonder dat iemand er erg in heeft. Wie kent niet de verhalen van de hoefsmid die bij bekappen bloed in de witte lijn ziet en er dan weer gauw een ijzer op timmert.

joop schreef op zondag 13 september 2009, 18:28:


Ja, dat insulineresistentie de meest voorkomende oorzaak is, geloof ik wel. Maar waar wordt de ir door veroorzaakt?
Magnesiumtekort kan er één zijn.
Maar ik heb hier een verhaal liggen waarin wordt uitgelegd hoe bij de mens door langdurige stress en een daardoor ontstaan te hoog cortisonen-gehalte óók ir kan ontstaan. Cortisonen verhogen de bloedsuikerspiegel en onderdrukken de werking van insuline.

Ik kan me zo voorstellen dat sommige paarden, vaak ongemerkt, aan heel veel stress bloot staan. Bijv. als ze alleen staan of als ze opgesloten worden. Maar ook als ze, zonder dat ze dat zelf eigenlijk aankunnen, als leider van de kudde worden gebombardeerd bij gebrek aan beter.
En dan natuurlijk door teveel moeten presteren onder druk, etc.

Het is maar een idee, hoor, maar ik ben hier al heel veel over aan het nadenken geweest.

Els.