Piet schreef op maandag 23 februari 2009, 13:32:
> Morgenavond ga ik mee met een professioneel paardentransport,
> ik verwacht via de boot bij Zeebrugge naar Engeland in een
> knots van een vrachtwagen.
> Hoeveel paarden, welke afleveradressen, weet ik nog niet.
> Waarschijnlijk vrijdag weer thuis.
> Een ideale kans om eens met eigen ogen te bekijken hoe dat nou
> precies allemaal werkt.
> En een leuk avontuur natuurlijk. Nu eerst wat afspraken
> omgooien, helaas... maar niet heus.
Schitterende reis door de natuur van Zuid-Engeland. Via Calais naar Dover met tussenstops naar Bristol tot net onder Birmingham,weer naar de andere kust naar een plaats hoog boven Londen , via noord Londen met een koffieleutbezoekje aan Isabel, naar een vergeten hoek, een heel eind links onder Londen en zo terug naar de white cliffs of Dover.
Stops bij 'stables' waar het geld vanaf druipt, tot partiulieren waar alles te smerig is om een gore bak,(altijd in Engeland, ok die bij Bel was goed te doen) koffie naar binnen te werken, maar waar dan een prachtig paard de hoek om komt.
Een wereld van heel betrokken voorzichtig rijden, meestal over de grote motorways, maar hoe dichter bij het doel, heel smalle weggetjes met hoge heggen aan beide kanten en tijdens de verplichte rust paarden hooi in netten en water geven.
Maar ook een wereld van het ontduiken van belachelijke het paardenwelzijn tegenwerkende regeltjes, van chronisch slaapgebrek, (in mijn geval dan) want ik zit dit nu na een aantal bijslaapuren nog met prikogen en een wrak gevoel te schrijven.
De eerste stop was in Brugge waar1 paard toegevoegd moest worden aan de 10 die in quarantaine staan te wachten om naar Japan verscheept te worden. Gewoon koop en verkoop.
De eigenaar vertelde me dat hij onlangs een bod had gehad om zijn stallen voor drie maanden te verhuren aan een mevrouw van wie het paard naar Australie moest van 35000 euro, omdat er in die tijd geen paarden in de andere stallen met andere bestemmingen mochten staan van de overheid,( Australie is hartstikke streng dus) maar dat hij dit afgeslagen had om zijn andere klanten niet voor het hoofd te stoten.
Daarna door naar Calais, douane verplichtingen, paspoort en paardpapieren controles, vrachtwagenscan en een klopjacht van dichtbij meegemaakt op de vele,vele illegale jongetjes die in een onbewaakt ogenblik vanuit Afrika, naar het beloofde land Groot Brittannie proberen te komen door in of onder zeilbedekte vrachtwagens te kruipen.
Het is te triest voor woorden. Het ziet eruit alsof je zelf in een horrorfilm zit.
Stikdonker, regen, blauwe zwaailichten van politiewagens en securitylui van de haven, die kleine groepjes van een man of 3, 4, op en wegjagen en af en toe uit een vrachtwagen trekken, die verraden worden door de chauffeurs, omdat wanneer ze dat niet doen bij ontdekking een enorme douw krijgen.
Maar goed, ik heb dit bij de boot van Griekenland naar Bari in Italie al eens meegemaakt,waar Albanezen en Arabieren naar Italie proberen te komen. Dit was niks minder.
Op de ferry in de speciale chauffeurs afdeling weer kennis gemaakt met het 'geweldige' Engelse voer, fish and chips, met golfbalgrote gifgroene erwten en in fieten gehakte slappe wortelen om daarna aan de overkant te constateren dat de chauffeur meteen de klik in zijn hoofd gemaakt heeft om links te gaan rijden
Er wordt dag en nacht geladen. We kwamen bv om 3 uur-2 uur Engelse tijd- aan en werden ondanks dit tijdstip, over het algemeen overal vriendelijk ontvangen, de bakken bruine slobber werden aangesleept , de paarden werden op verzoek van de chauffeur ontdaan van 2 dekens, (een zweetdeken mocht nog net) en het verwijderen van alle bandages en er was geen paard wat niet heel simpel de klep van de vrachtwagen opliep.
Friezen en kwpnners brengen en Hackney, Belgisch warm bloed, een springhengst en een jonge onwijsgrote kwpnner mee terugnemen.
Grote problemen met de gezondheidsdienst bij terugkomst.
Een stempel van de 'vet'' was verlopen.
We sliepen op het terrein van de stal waar het paard stond en hadden ipv wat had gemoeten het dier niet meteen geladen bij aankomst, maar hem lekker in zijn stal laten staan en pas bij vertrek geladen.
Per ongeluk hadden we dat ook verteld aan die lui en nu bleek dat de reis ivm de stempel te laat begonnen was, moest binnen 48 uur.
Gedreigd werd dat het paard terug moest.
Gebeld naar de veearts,die verklaarde zich in de datum vergist te hebben, de nieuwe verklaring doorfaxte en daarom konden we gelukkig inschepen, drie uur later dan de bedoeling was.
Tot zover even voordat ik omval
Warboel
