Jolijn schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 19:13:


He jolijn ,ik zit elke dag (2x 3 uur) met ruim 40 van dit soort mensen.
Laat er maar eelt op je ziel groeien en bedenk maar ,dat de mond van jouw paard gespaard word he.
Wat is er nou belangrijk!!
Jij hebt t licht gezien ,en die mensen worstelen nog in de middeleeuwen.
Lach er maar om en sterkte met t eelten!hahaha
Meerderwaardigheidcomplexen komen voort uit Minderwaardigheidgevoel en misschien heeft ze t helemaal niet eens zo kwaad bedoeld.
groeten trudy

Maar het is inderdaad wel ongelofelijk hoe neerbuigend ze kunnen doen eh! Ik herinner me nog dat in de wei naast Eva een vrouw met enkele mankrachten haar 2-jarige hengstjes op de trailer probeerde te krijgen. Die ene hadden ze er al op gekregen maar was erg onrustig en aan't roepen naar de andere. Die andere probeerden ze er langs achter op de duwen, dan weer heel hard aan het leidtouw trekken, lokken met eten en dan weg trekken als hij dichter kwam,...
Wij konden het niet meer aanzien en ik Eva aangemoedigd een handje toe te steken en te laten zien hoe het ook kan. Die mensen deden er heel lacherig over. Gaat ge een beetje paardenfluisteren? Na tien minuten stond het paardje in alle rust op de trailer, ook het ander was volledig gekalmeerd. En toch blijven ze voortdoen op hun manier en doen ze denigrerend tov de manier die Eva gebruikte. Zelfs nadat Eva haar nog eens uit de nood hielp met 2 andere paardjes, waarop haar dochter met een zweep aan't meppen was, vragen ze niet hoe ze het eigenlijk doet en of Eva hen dat niet wil leren. Toch wel hardnekkig vind ik dan!
Ik was er ook bij toen Eva de vrouw die haar vroeger les gaf in de manege na lange tijd nog eens tegenkwam. Die vrouw vraagt geïnteresseerd hoe het maar haar is en wat ze nu doet. Als Eva vertelde over het bitloos rijden deed ook zij weer heel lacherig. Haha, dat moogt ge met mijn paard anders ook wel ne keer proberen...

Het is vooral triest hoe hoog ze zichzelf aanschrijven en hun manier van rijden en met paarden omgaan nooit in vraag stellen, zelfs niet als ze zien dat het beter gaat op de andere manier. Prijs jezelf gelukkig dat je niet tot die categorie mensen behoort!

Blijde schreef op zondag 26 oktober 2008, 9:34:



Ik blijf het toch triest vinden dat er zoveel paarden zijn die op de verkeerde manier worden behandeld. Je bent toch ooit begonnen met paardrijden uit liefde voor deze dieren, waarom verdiepen mensen zich er dan niet in? Er is zovéél méér dan een rozetje in een bepaalde kleur of de zogenaamde "overwinst" punten! Waarom krijg het paard, daar draait het toch uiteindelijk voor 100% om, niet de aandacht én de behandeling die hij verdient? Ik vind de "paardenwereld" maar een raar wereldje en ik wil er zeker niet bij horen.

Blijde schreef op zondag 26 oktober 2008, 9:34:


Ik zeg maar, hoogmoed komt voor de val.

Waarschijnlijk niet nee, voor de rest vriendelijk meisje, maar gewoon, had nooit gedacht dat er zo over gedacht werd.. Jullie hebben er waarschijnlijk ook al meer ervaring mee dat de mensen zo doen, maar zo uitgesproken heb ik het nog nooit gehoord.

Nu ja, dan voel ik bij mezelf de verleiding wel om terug hem op te gaan trainen in het springen of zo, gelijk een aantal jaren terug. Maar dan ben ik bang terug in oude gewoontes te hervallen die slecht kunnen zijn voor Boyke.

Toch maar wat vrij gesprongen met hem, kijken hoe hij nog sprong. Hij kan toch nog tamelijk hoog hoor!

Enfin ja, ben eens door.

Groetjes!

Jolijn schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 19:13:


Het is normaal, vind ik, dat zulke reacties je raken, maar die mensen kijken niet verder dan hun "prestatie". Voor een stuk moet je je er bij neerleggen. Ik krijg ook heel regelmatig van reacties in die trant.

Vorige vrijdag nog. Toen gingen mijn echtgenoot en ik een pint drinken op onze oude manege. Een vriendin (die daar ook niet meer komt met haar paardje) vroeg of ik nog geXt (geklickerd) had.
Ik vertelde haar dat de ruin intussen een plastic zak opraapt en al 2 keer "per ongeluk" aan mij gegeven had. Zij vindt dat echt geweldig (ik had haar paard ook al de bridge en target geleerd, maar zelf maakt ze er voorlopig wegens tijdsgebrek nog geen werk van).
Zij ziet dat onze ruin het laatste jaar door onze andere manier van omgaan (veel minder dwang) veel opener en ontspannen is geworden.

Toen vroeg iemand anders die daar nog wel les volgt en blijbaar onze conversatie gehoord had 'dat ge daar toch niks aan hebt'. Ik verduidelijkte dat hij ook moet buigen, en dat je zo ook spieren kan soepel houden, zonder dat je er per sé moet opzitten, dat je het ook kan doen als het donker is. En dat het vooral zeeeer plezant is om te doen, en om je paard te zien denken en proberen. En dat je een betere band krijgt. Dat we alles proberen ontspannen te houden en dat dit ook tijdens wandelingen zijn vruchten begint af te werpen. Dat hij niet meer chagerijnig is nu hij niet meer opgesloten staat. Enkelen keken me meewarrig aan. Mijn vriendin en ik zijn dan maar vlug op een ander onderwerp overgestapt.

En ja, dit geeft soms een wrang gevoel. Hoe beter de relatie tussen mij en de paarden wordt, hoe meer ze op je neer lijken te kijken. En dan is het goed dat je hier op het forum wel eens je "ei" kwijt kan.

Het omgekeerde kan echter ook hoor:
Vanmorgen was ik ook met grondwerk bezig toen mijn vader met de hond kwam aangewandeld. Blijkbaar had hij een tijdje staan kijken.
Nu, mijn vader weet weinig van paarden, behalve dat het heel mooie dieren zijn, maar vond het heel interessant. Hij vond het vroeger ook zielig dat hij altijd op stal stond en zei herhaaldelijk dat het volgens hem niet was ik ooit voor ogen had als ik een paard wilde (en hij had gelijk).

Hij zei daarstraks letterlijk: "zowel gij als Nexor beleven veel meer plezier aan elkaar en 't is veul beter om ulle zo bezig te zien dan vroeger daar in de manege. Dat internet (ik denk dat hij onbewust deze site Yes! bedoelde) heeft precies toch echt wel zijn goei kanten". En geloof mij: dat was een enorm compliment.

En mijn echtgenoot... die ook niet echt openstond voor al dat "pn-achtige" ... die doet intussen geregeld mee met mij. Dubbel zo leuk.

Dus Jolijn, het goede voorbeeld blijven geven, hoe meer mensen het goed doen, hoe meer mensen misschien gaan nadenken.

Groetjes, en gewoon blijven doen waar je mee bezig bent, Lena

Jolijn ga door met wat je doet en laat je niet opjutten door zo'n traditionele wedstrijdruiter. Wat zij zegt is dat zij wedstrijden wil rijden daar gaat het voor haar om. Tja ieder zijn ding.....Het is gewoon jammer dat zij haar wereld niet opent voor PN benaderingen. Zij leeft in een andere wereld .
(zeg ik altijd van mensen die enkel maneges zien en alleen interesse hebben voor winstpunten.)

Zou hun paard die winstpunten zo geweldig vinden?????
Ik denk dat een beetje jaloezie hier meespeelt.....

Het is niet aardig van haar dit zo te zeggen maar ze bereikt er het tegenovergestelde mee. Laat haar maar want we komen ze allemaal tegen die mensen en eens zullen ze in de minderheid zijn!!!!!

Corinne oet Belsj schreef op zondag 26 oktober 2008, 18:39:


Het is toch heerlijk om zo bezig te zijn met je paardje? Laatst stond een kennis van me hier met haar jonge paard van 4 jaar. Het beestje stond met gekromd hoofd (aan de teugel heet dat) voor het hek. Hij kon niet eens lekker om zich heen kijken. Waar ik vroeger van kon genieten, kur op muziek, dressuurproeven, vind ik nu niet meer om aan te zien. Geweldadig gewoon voor die paardjes.
Ik heb een staigaire hier in mijn bedrijfje lopen. Ik vind haar absoluut geen dierenvriend. Ze wil paardrijden, doet ie t niet, gaat ie weg. Ze wilde een hond van mij meenemen naar haar examen. No way, dit is niet de dierenliefde die ik ken. Zoals zij makkelijk denkt over dieren, dat heeft verder niets met genegenheid te maken. Lekker doen zoals jij denkt goed te doen en verder niets van dat soort gasten aantrekken. Gr. Ingrid