Spirithorses schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 17:57:


Doet me denken aan jaaaaaren geleden, had toen een New Forrest pony (blauwschimmeltje), denk dat ik een jaar of 15 was. Op buitenrit met een vriendin. Of ze nu ergens voor schrok ofzo weet ik niet meer maar ze schoot pardoes de bosjes in. Wel weet ik dat ik pardoes achter een aantal takken bleef hangen en poffff.. op de grond lag. Zij er vandoor, ooopssss. Een paar meter verderop bleef staan kijken van 'waar blijf je nou?'..... Leuke herinneringen...

Jolijn schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 19:13:


NIETS van aantrekken ! ! ! ! !

Het kan lang duren maar mensen gaan er anders tegenaan kijken. Niet zolang terug ontmoette ik weer eens iemand (die ik al vrij lang ken, al zo'n jaar of 20 ), een financier van dure topsportpaarden. Fokt en traint ook. Middelen en geld geen bezwaar.
Die heeft mijn vorige hengst dus ook gekend. Het was eerst van "ja maar da's jouw paard, da's een bijzondere", daarna werd het "ja, maar dat zijn ijslanders, héél iets anders dan sportpaarden", nu is het, met mijn nieuwe hengst dus "sja, maar zo een opleiding krijgen er nog maar weinig"

Aafke schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 19:20:


Klinkt bekend.
Ook hier vandaag weer tijdens een rit over kronkelpaadjes met boompjes midden op het pad en overhangende takken van gevallen bomen deden de paarden gewoon hún ding. Ze houden dus voor geen meter rekening met de ballast op hun rug en sleuren ons gewoon onder de takken door als ze de kans krijgen.