Bert Vand schreef op vrijdag 23 mei 2008, 14:22:


De eerste paar keer , om de terminal bridge te bekrachtigen , moet je al zorgen dat het paard het voer niet zelf komt halen.
Het voorbeeld met de frisbee; paard target de frisbee en krijgt daar een beloning voor.
Ik gooi de frisbee weg , paard loopt naar de frisbee toe , krijgt de terminal bridge te horen , en ik loop dan naar het paard toe voor de beloning.
Dit heeft twee functies; uitgestelde beloning[het duurt even voordat het paard zijn beloning krijgt nadat hij de tb. heeft gehoord]En het paard blijft staan waar hij staat , dus komt niet zelf achter de beloning aan . Beleefdheid?! Lui[!] Maar het paard weet dat hij altijd die beloning krijgt!
Tuurlijk kijkt het paard achterom waar de beloning blijft , maar al zo kijkend krijgt hij hem niet. Ik wil dat hij zijn hoofd weer recht voor zijn borst heeft , dus geef ik daar de beloning , bedelen met een scheef hoofd werkt dus niet bij mij...
Je geeft het voer dus uit je eigen ruimte , en in de ruimte van het paard.
Afhankelijk vanwaar je mee bezig bent kun je het voer voor , hoog of laag , links of rechts van het paard geven.
Bv nu met het trailerladen , probeer ik er elke keer weer aan te denken om het voer zodanig te geven dat het paard als het ware nog verder de trailer in komt.
Soms heeft dat als effect dat het paard een stapje extra zet , en soms probeerd hij het met de lippen , zonder een been te verzetten van je hand af te eten...

De filmpjes zijn best aardig gelukt , dus die komen de geinteresseerden nog wel te zien.
En wat zie je dan veel zeg! Maar dat wist ik al wel...

Gr Esther

Bert Vand schreef op vrijdag 23 mei 2008, 15:14:


Ja
zoals Esther beschreef: je beloont het paard om afstand te houden (houden = je moet die dus al eerst hebben!) door op het moment dat je paard de afstand respecteert die jij wenst, aan te duiden. Dat doen we dmv een signaal dat we bridge heten. Dat kan een gesproken woord zijn, een gebaar, een knipoog, etc
De bridge is letterlijk de brug tussen het goede gedrag en de beloning die daarop volgt. Op het moment dat je de bridge gegeven hebt aan je paard volgt de beloningsketting, een reeks van handelingen die start bij het geven van die bridge en de uiteindelijke beloning, bv voerbeloning, rust, aandacht, een aaike, een emmer water over zijn hoofd als het paard dat nou eenmaal leuk vindt, etc
Het paard wéét dus dat de beloningsketting gestart is op het moment dat je het bridge-signaal gaf en zal de volgende keer weer strijden naar dat moment.
Het lijkt allemaal erg theoretisch maar is zo simpel en logisch als pompwater
Een humaan voorbeeld: op het moment dat moeder tegen kind zegt "dat heb je flink gedaan, je krijgt een ijsje" dan wéét het kind al wat het flink gedaan heeft en volgt de belonisketting: moeder gaat naar de keuken, doet de diepvries open, etc... tot de kleine haar ijsje lekt. Er zit ook afstand, tijd, etc tussen, maar zolang er een beloningsketting volgt, steeds dezelfde handeling, zal het paard dus die associatie leggen met het moment waarop jij de bridge gegegeven hebt, of de ketting gestart is.
De reden waarom esther de voedselbeloning "op de goede plek geeft", dus weg van haar, is heel eenvoudig: als leider geef jij de voedselbeloning aan het paard, het is niet het paard die de voedselbeloning komt halen bij jou.

Ik hoop dat het logisch klinkt ?

Eva Saegerman schreef op vrijdag 23 mei 2008, 16:10:


Tja , zo netjes kan ik het niet verwoorden hoor!!
Ik snap um!!!

Gr Esther

Bert Vand schreef op vrijdag 23 mei 2008, 15:14:


Nog even hierop ingaan...
Als het paard per ongeluk heel dicht bij je staat , vanwege een bepaalde oefening waarbij het niet anders zou kunnen [ kan zo even niet wat bedenken maar die zijn er vast wel] dan breng je je hand met voer bijvoorbeeld naar de borst van het paard. Om het voer makkelijk aan te kunnen pakken zal je paard automatisch een stapje achteruit doen...meestal...
Probleem opgelost!

Komt het paard naar jou toe en dringt zich op , dan geen beloning geven , ook al heb je de tb gebruikt!
Beleefdheid is en blijft de opperregel , voor alles en altijd!!

Gr Esther