waan schreef op zaterdag 26 april 2008, 12:19:
> Jee, hier ben ik wel van geschrokken. Wat een afschuwelijke
> ervaring !.
> De meeste mensen hebben inderdaad niet de langgerekte vlaktes,
> Heel veel sterkte, dit geeft een deuk in jullie vertrouwen in
> paardrijden en zal lang duren voor je daar weer overheen bent.
> Dat paarden echt op hol slaan en vrij zeldzaam, maar je hoopt
> voor jezelf dat dit nooit zal gebeuren.
Toen ik me liet vallen( nu oninbeeldbaar) was mijn paard al zeker 20 of 30 meter achterop geraakt want mijn paardje is klein en de andere is 1.71 hoog en veel sneller. Mijn paard is in de paniek gevolgd en zou nooit stoppen zolang zijn leider bleef rennen. Voltes!!! Onmogelijk smal pad met bomen en water en omheiningen. Ch zei niets meer te kunnen sturen en zijn nekspieren keihard! Zij heeft ook een ogenblik gedacht eraf te gaan maar hoopte dat hij ineens alles zou dichtgooien voor de baan en wou hem niet alleen laten, zij dacht nog iets te kunnen tot het laatste moment. Ik heb geprobeerd haar te laten vluchten in de hoop ze dan te kunnen intomen. Zo goed mogelijk te blijven zitten maar ze bleef versnellen en ik wist dat ik volledig stuurloos was en daarbij is er een stuk vol putten en daar blijf ik niet zitten. Ik zag me ergens blijven hangen of in een put uit evenwicht gaan en dan had het fataal kunnen zijn. Nu kon ik de juiste kant zelfs kiezen en me opbollen. Ik verwachtte dat ch ze toch nog ging stoppen en mijn paard volgt hem gewoon. Die zou nooit alleen verder gerend zijn. Toen ik ze uiteindelijk vond stond Liske ook los want door een vreemde laat ze zich niet gauw pakken maar ze gaat ook niet van Branco weg. Vandaag is de dierenarts langs geweest en die heeft er een goed oog in. Als het enkel spieren zijn gaat hij vrij snel beteren maar als het binnen een week niet verbeterd is moeten er rontgenfotos genomen worden en is er misschien een barst in het bot. Dan zal het enkele maanden revalidatie worden. Gebeurd is gebeurd en ok van je afpraten helpt maar de toekomst baart me meer zorgen. Zal hij er een trauma aan overhouden en blijft hij in voor hem netele situaties dit vluchtgedrag vertonen??? Zijn baasje gaat wel hieromtrent eventuele hulp bespreken.
In ieder geval bedankt iedereen voor het medeleven, ik moet zeggen wij hebben ook spontane hulp gekregen, iemand achter de paarden aangerend, een man die mij richting stal reed om de paarden te zoeken terwijl zijn vrouw mee met de ziekenwagen naar kliniek ging met Ch. Die mensen betekenen echt wat op dergelijke momenten.
grtjes Myr
Warboel
