Spirithorses schreef op zondag, 19 september 2004, 23:45:


Dus toch dominantie.... Want je voedt je paard op niet te eten voordat jij het zegt....... Dat is toch gewoon leiderschap en niet meer ???? Pien

Ilona Kooistra schreef op zondag, 19 september 2004, 23:52:


Kan ik kort over zijn: SOA's zijn soortspecifiek.
Bedenk daar zelf de evolutionaire selectiekracht maar bij (waarom dat zo is)

Groetn, Egon

Spirithorses schreef op zondag, 19 september 2004, 23:55:


Een van de dingen waardoor ik zeg dat het ook zonder geweld kan...en waardoor je een paard wel met een snoepie iets kan leren...(denk aan naapen...)
Als je als hogere in rang je paard wat aanbied ondermijn je daar in mijn ogen dus juist niet je positie mee...
Schooien wordt natuurlijk wel bestraft...... met niet belonen met eten.....ofwel negeren.....weglopen ofzo...
Groetjes Nick

Ilona Kooistra schreef op zondag, 19 september 2004, 21:57:


Eerst maar even op http://www.agry.purdue.edu/ext/forages/index.html opgezocht wat er nou precies met die amerikaanse namen bedoeld wordt:

Birdsfoot Trefoil
Lotus corniculatus L.
Rolklaver

Crownvetch
Coronilla varia L.
Kroonkruid

Alfalfa
Medicago sativa L.
Lucerne (een soort van Rupsklaver)

Clover
Trifolium spec L.
Klaver (rode, witte, bastaard-, etc)

Wat opvalt nmm is dat die allen tot Leguminosae gesystematiseerd zijn. Het zou niet verwonderen als de rest van deze familie - Hauwklaver, Wondklaver, Vogelpootje, Stalkruid , honingklaver, Hoornklaver, etc. etc. - dezelfde karakteristieken heeft.

Van Trifolium wordt beweerd dat het o.a. tot fotosensibiliteit leidt, dito voor Lucerne.
Ik weet niet van onderzoek naar de effecten van de floristische soorten, maar het voedergewas Lucerne is wel getest waaruit bleek dat het zeer waterschade gevoelig was en daardoor de ongewenste verschijnselen veroorzaakt. In "natuurlijke" vegetatie lijkt me dat er vaak een verwelkt stadium aanwezig is.

Er zit denk ik nog een andere kant aan lucerne voeren en amerikaanse meningen daarover. In USA wordt het als basisvoer gebruikt in grote hoeveelheden. Hier eerder als supplement.

Het doet me een beetje denken aan het geslacht Prunus, waarvan vooral het blad bij verwelking pas giftig voor paarden wordt.
Overigens is er bij cultivars echt geen peil op te trekken - ik ken friese paarden die gedurig zowat een hele buxushaag hebben opgegeten zonder nadelige gevolgen... blijkbaar was net díe buxus dus toevallig niet giftig.

Groeten, Egon

Piet schreef op zondag, 19 september 2004, 23:19:

Eigenlijk wil ik toch nog wel even reageren met mijn eigen woorden ipv te antwoorden met een link naar het verhaal van een ander. (wat ik overigens een uitstekend verhaal vind)


Nee lijkt me niet
dat heet paarden die mekaar bij de waterbak het licht uit de ogen trappen.
dat is waarom ik niet Parelli onder andere
Ik zou mijn zoon zeggen een stap opzij te doen.

Is een slecht opgevoed paard, denk ik.
Ik heb een beetje in dezelfde trend antwoord gegeven zoals je je vragen gesteld hebt. Ik kan me wel voorstellen dat je geirriteerd bent over niet meer dominant mogen zijn....... Er zijn situaties te bedenken dat je niet anders kan. Maar ik denk dat de discussie meer ging over de persoonlijke gevoelens van sommige mensen. Dus dat lijkt me niet iets om je dat dan ook persoonlijk aan te trekken.
Het laatste stuk over het aanleren met een snoepje en dat dan op het clickeren betrekken vind ik niet terecht.
Maar dat kan ik niet beter zeggen dan Inge het doet in haar artikel.

Piet