Nou Piet, ik vind het erg als mensen een hond wegdoen maar ook een paard. In veel gevallen snap ik dat ook niet.

Toch denk ik dat een hond meer hangt aan zijn baas, en een paard meest aan zijn kudde. Ik weet zeker dat mijn paard erg gehecht aan mij is, maar als ik 3 weken op vakantie ben geweest verwacht ik altijd een verwelkoming net als de hond die er niet is. Een paard uit zijn vertrouwde kudde halen is wel heel erg moeilijk voor een paard. Maar er zijn veel paarden die helemaal niet een vaste kudde vormen. Er zijn zoveel pensionstallen waar continue wisseling is.

Toch heb ik zelf mijn 1e paard weggedaan omdat onze karakters erg botsten, ik werd bang voor mijn paard en zat in een negatieve spiraal. Ik heb daar heel veel hulp bij ingeroepen, maar na een jaar heb ik besloten hem weg te doen (dat is niet gemakkelijk, want er gaat een heel grot schuldgevoel door je heen). Steeds als ik er alleen voor stond ging het weer mis.

Ik moet zeggen dat de omstandigheden het er toen ook niet gemakkelijker op maakte. Misschien was het in mijn huidige situatie wel gelukt, alhoewel ik beslist geen spijt heb van mijn keuze. Ik was op dat moment te onervaren om een jong paard te hebben. Dit paard heeft een prachtig nieuw adres gekregen, bij iemand waar het super mee klikt en die er alle dingen mee doet die ik met hem niet aandurfde. Door deze keuze heb ik ook weer mijn huidige paard (het betrof een soort ruil). Dit paard gaat nooit weg, ontneem je dit paard van mij dat neem je een stukje uit mijn hart weg .

Ik denk niet dat ieder paard een jaar nodig heeft om te wennen. Je merkt het direct of je paard het ergens fijn vindt of niet. Soms zij dieren beter af door een verhuizing of een nieuwe baas.

Misschien een beetje afgedwaald van jouw topic, uiteindelijk heeft een ieder zijn eigen gedachte hierover en heeft zijn eigen verhaal/uitzonderingen. Ik ben zeker met je eens dat er soms veel te gemakkelijk mee om wordt gegaan. Het grote verschil is dat mensen in dit geval er over blijven treuren, terwijl een dier gewoon probeert verder te leven en zich aanpast aan de nieuwe situatie.

trea hoex schreef op maandag 21 januari 2008, 12:56:

Trea, in alle eerlijkheid durf ik denken dat het een weloverwogen beslissing is en ik geloof ik je oprechtheid dat je het beste wilt voor Amy. Ik ben het vaak niet eens met je geweest en me geergerd aan bepaalde dingen, maar ik denk het deze keer toch eens met je te zijn.

Als je een paard niet kan bieden wat die nodig heeft... maak dan dat je het wel kan bieden, desnoods ten koste van je eigen leed om jepaard te moeten missen

Ik heb mijn eerste paard ook verkocht. Na 6 maanden. het klikte gewoon niet en zowel ik als paard hadden niets aan elkaar dan stress en zo voort.
Toen er op een dag een klein meisje langskwam veranderde het paard volledig. Ze was ook meteen zot op die fjord en ouders hadden toevallig een grote wei waar paardje terecht zou kunnen. Ik heb toen van mijn hart een steen gemaakt en het deed toen zo pijn maar ik heb de fjord verkocht aan het meisje. Nu nog steeds krijg ik mooie foto's van een gelukkig paard en eigenaartje. het doet me zo goed te weten dat ik een goeie besliss heb genomen destijds.

Ik denk dat als je Amy verkoopt voor haar bestwil en niet omdat het voro jou makkelijker uitkomt of zo, dat niemand je iets kan verwijten.

sterkte

Christel Provaas schreef op maandag 21 januari 2008, 13:09:


He , heel verhaal , en weg!!!blehhh

Leuk om te lezen allemaal!
Dat laatste zouden ze eigenlijk ook met manegepaarden moeten kunnen doen.

Gr Esther

trea hoex schreef op maandag 21 januari 2008, 12:56:

Dat je nog verantwoording komt afleggen (want zo zie ik het), getuigt van mentale power, Trea. Van mij hadden ze allemaal de pot op gekund met hun veroordelingen en ik had me verder gedistantieerd van dit forum. Ik vind het verbijsterend hoe mensen rücksichtsloos veroordeeld worden om zoiets wezenlijks als je paard te koop zetten. Ook al is het 'slechts' getypte tekst op een openbaar forum, het treft wel degelijk doel.
Nick is vorig jaar afgezeikt om zijn pony, Elzaline juist weer niet, Pien mag ook legaal doorsturen, Trea was dan nu weer de lul... Dat totale gebrek aan nuancering vind ik erg verbazingwekkend. Wat weten wij vanachter ons beeldschermpje nu van andermans beweegredenen, omstandigheden, emoties, die hele wereld die ginds is?

Ik had niet anders verwacht dan dat je een uitstekende plek voor Amy zou vinden. Fijn dat je het gemeld hebt, maar het had wat mij betreft niet eens gehoeven. Snappie?

Piet schreef op maandag 21 januari 2008, 11:50:


Bonma en bonpa ken ik dan weer niet. En ja: meme, pepe, moemoe, vava (ik ken zelfs een mema en pepa) = oma, opa
Hihi, we leren bij

trea hoex schreef op maandag 21 januari 2008, 12:56:


Wat fijn dat je een plek hebt gevonden die past bij Amy!! Ik hoop ook dat het gevoel verscheurd te zijn snel op de achtergrond verdringt. Sterkte!

Spirithorses schreef op maandag 21 januari 2008, 13:07:


Ik zit hier ook met een brok in mijn keel.
Warme groet, Michiel

Bij van Doorn in Soest kan ik niets vinden over kokosvezelf of kokos-chips, toch?

Wel bij http://www.houthandelvanderheijden.nl/kokos.html?gclid=CPak69yuh5ECFQnpXgodkiQw_Q (kokossnippers), en bij http://www.kokosystems.nl/ (kokosvezel).

Ik las op een ander forum dat men 4 balen kokosvezel in de toplaag van een rijbak had gemengd, en dat men daar heel erg tevreden over was. Het hadden er zelfs maar 3 hoeven te zijn. Kosten per baal 70 euro. Het uitpluizen van die balen was wel een enorm pokkewerk naar het schijnt, men heeft er daar een week over gedaan.

Op de site van kokosystems (vezel) zeggen ze ook nog:
Kokosvezels zijn afkomstig van de bast van de kokosnoot. Het is dus een natuurproduct van de kokosvrucht. De kwaliteit van kokosvezels is te vergelijken met die van tropisch hardhout. Het is taai en stug materiaal, dat niet voor niets al eeuwenlang gebruikt wordt voor bijvoorbeeld scheepstouw en deurmatten. Omdat kokosvezels zeer weinig water opnemen treedt er bij normaal buitengebruik geen vertering op van de vezel. Als het nat is geweest droogt het materiaal weer zeer snel op in de buitenlucht, waardoor een kokosscherm gevrijwaard blijft van schimmel- en mosvorming.

Dat klinkt me goed in de oren, omdat nou juist het gebruik van gewone houtsnippers of boomschors voor zo'n sterk rottingsproces schijnt te zorgen...

Wat ik me wel afvraag: die kokosvezels, zouden dat nou niet van die dotten worden? Waar de paarden dan weer over struikelen, etc. Dat vraag ik me trouwens ook wel af bij andere textielsnippers en bij synthetische vezels die op het oog dezelfde vorm hebben als die kokosvezels...

Tja, der zijn paarden die hun baasjes wel missen en andere dan weer niet, hangt wat van hun karakter af denk ik.
Mijn pony is ook eenkennig, hij heeft nooit gestampt naar iemand, buiten een keer naar mijn vriend toen hij te dicht kwam of hij gaat gewoon tussen mijn vriend en mij staan en eist mijn aandacht op -> jaloezie?? (ik laat dit gedrag wel niet toe hoor). Of als ik hem in de piste losliet die keer en met iemand bleef praten ipv naast hem uit te stappen (zoals ik anders deed): hij wou niet meer komen en had zoiets van 'ja, nu moet je nu ook niet meer afkomen hè' en hij is daar zichtbaar een dag kwaad om geweest. Als ik hem zou wegdoen, dan weet ik zeker dat hij zich in het begin ongelukkig zou voelen.
Maar een ander paardje van mij is dan weer iedereen zijn vriend, ze zou zelfs een dief nog komen begroeten. Zij zal dan weer minder aanpassing nodig hebben.
Ik zal het wel niet te weten komen, want verkopen doe ik ze niet.

Nog even over het volgende: de keuze wanneer je een paard wegdoet is voor iedereen anders. Ik heb meer de mening van Piet, maar dat is persoonlijk. Als iemand een paard verkoopt om een gegronde reden (maar wat is gegrond hé), dan kan ik daar nog inkomen, zeker dat het welzijn van het paard eerst komt ipv de centjes.
Spijtig genoeg zijn er veel mensen die vinden dat een paard moet opbrengen: springt hij niet hoog genoeg, dan zoeken we wel een ander of hij wordt te oud of hij is ziek geweest of hij doet niet direct wat ik vraag, ... Een paard bekijken als een object vind ik dus erg. Niet alle verkopen zijn hetzelfde, bij diegene die het paard als een levend wezen beschouwen valt het meestal nog mee.

Britt Claeys schreef op maandag 21 januari 2008, 13:48:


En je hebt ook nog de beetje oneerbiedig klinkende, maar ó zo schattige Moemie en Poepie.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."