Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 11:38:


Waar volgens mij het heel erg mis gaat met natuurlijk bekappen is dat er teveel mensen zijn die zich laten verleiden tot het bekappen van paarden van anderen. Deze mensen hebben vaak alleen maar wat gelezen en eventueel een cursus gevolgd en denken dan de wijsheid in pacht te hebben. Waar het ook vaak mis gaat is bij mensen die na het volgen van een cursus zonder begeleiding o.i.d. aan hun eigen paard gaan prutsen en het daarmee de vernieling in helpen.

Het aanbod van cursussen groeit momenteel explosief en daarmee dus ook de mensen die zo'n cursus gevolgd hebben en dus zal het aantal problemen op korte termijn verveelvoudigen. Dierenartsen hebben gelijk als ze daar zo hun bedenkingen bij hebben (ik heb ze ook).

Groeten,
Dorien

Dorien66 schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 14:48:


Wil hier nog aan toevoegen dat mensen zich vaak alleen maar druk maken om het bekappen zelf en volledig voorbijgaan aan de leefomstandigheden van hun paard.

Groeten,
Dorien

alice de beer schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 14:32:


Nee, er zijn er al meer die ijzerloos lopen, maar dit is maar een heel klein percentage. De meetste zijn (zeker in de hogere reeksen) allemaal beslagen.

jan.

Dorien66 schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 14:50:


Interessante gedachte Dorien!
Kun je dit misschien ook wat meer met gegevens onderbouwen?
Weet je waar je over praat? Heb je zelf de cursus gevolgd? Zo ja, heb je dan toch wel een beetje opgelet?
Piet!
Piet

Trudy schreef op donderdag, 4 augustus 2005, 15:47:


Aangezien Vera ook een ex-bevangen paard is, denk ik dat jij, net als ik en ook wat anderen die ik inmiddels heb leren kennen, er rekening mee moet houden dat onze paarden toch bij tijd en wijlen ineens een vorm van bevangenheid terugkrijgen.

Het hoeft niet ernstig te zijn, maar het duidt er wel op dat je nog steeds iets niet in orde hebt. Eerder was ik alert op het gras (fructaan) en sinds ik met het bekappen ben begonnen was ik heel alert op gezonde hoeven. Maar kennelijk vergat ik iets, nl. de overige voeding en vooral de training.

Als iets van deze dingen niet in orde is, dan zul je nooit echt van de hoefbevangenheid afkomen.

Ik zeg je dit omdat ik ook in jouw bericht iets herken van wat ik zelf deed ... de hoef dermate controleren dat je iedere "misvorming" als mogelijke oorzaak ziet. Dat kan, maar hoeft zeer zeker niet.

Ga dus voor jezelf nu eens na wat Vera aan voeding krijgt, hoe je haar traint, over welke bodems ze loopt en hoe en wanneer gaat dit goed en welke tijden niet. Logboek maken dus ... je zult op den duur overeenkomsten zien tussen de gevoelige perioden ... daar moet je dan aan gaan werken. En nogmaals let op het totaalbeeld (voeding/beweging/hoeven)

Succes ermee.

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 4 augustus 2005, 22:46:


Waarom geen appels?
Vanwege de suikers?

Het hoeft niet altijd aan de suikers te liggen (bevangenheid). Vers gras, met een laag fructaangehalte (dus weinig suiker), kan in de darmen eh hoe heet dat met een mooi woord .... rotten ... (fermenteren of zoiets) en dat kan bij een trage darmwerking ook voor afvalstoffen in het bloed zorgen ...

Een kleikuur kan dan wonderen doen (is mij nu verteld) om je paard te reinigen en de darmen, hele spijsvertering, tot beter functioneren aan te zetten.

Groeten
Ingrid

Hans Arendse schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 10:33:


Mee eens. Vooral met een ex-bevangenpaard moet je enorm opletten als deze toch weer wat minder goed gaan lopen (zeker als ze daarvoor wel goed over grind e.d. liepen). Zelf heb ik ook mijn lesje weer gehad met Isabella ... gelukkig is ze weer hersteld. Maar ze is dus toch weer bevangen geweest (gelukkig heel licht), oorzaak nu gelegen in een combinatie van een aantal dingen, maar 1 ding is zeker het door blijven lopen cq mennen zonder schoenen. In haar geval kon dat dus niet. Nog niet.

Dus ik wil toevoegen aan het verhaal van hoefzweertjes en kneuzingen dat je bij gevoelig lopen altijd ook aan een (lichte) bevangenheid moet denken (zeker bij paarden die het al eens geweest zijn).

Let aub dus op ... ik heb het met al mijn goede zorgen en waakzaamheid ook niet goed ingeschat (en dacht nog wel aan een standverandering en dat soort dingen, zoals te zien is aan eerdere berichten hier van mij).

jans schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 15:23:


Ik rijd op een losse (doorhangende) tot heel licht aangenomen teugel. Hoeft van mij dus niet verzameld en rond te lopen. Maar ik zorg er wel voor dat ze niet op de voorhand gaat lopen (achterbeen blijven activeren dus). En als dat voor meer tempo zorgt, proberen terug te rijden op mijn zit. Lukt dus niet altijd zeker op de weg naar huis moet ik echt mijn handen weleens gebruiken.

Mijn verklaring voor weinig Hoefkatrolonsteking]">hko bij endurancepaarden is eigenlijk simpel. Er wordt heel veel rechtuit gereden. Recht uit rijden, lange lijnen rijden is ideaal voor het rechtrichten van een paard. Alle 'rechtrichttrainers' raden dit ook aan.

Het feit dat veel endurancepaarden op ijzers lopen (neem ik direct van jullie aan, want ik ken die wereld alleen zijdelings) kan dus aangeven dat het rechtrijden van een paard dus een veel grotere rol speelt als het 'hoefgedeelte' (oei, ben benieuwd wat dit weer oplevert).

Terwijl ik meende dat veel arabiertjes endurance lopen. Een ras wat meende ik bekend stond om veel Hoefkatrolonsteking]">hko?

Vraag aan Jan: als je endurance rijdt heb je dan aandacht voor het onderbrengen van het achterbeen of kun je zien dat veel paarden op de voorhand lopen?
Wat is jou idee daarover?

Dorien66 schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 14:48:


"Volgens mij"??? Is dit zomaar een opborrelende gedachte of heb je hier concrete aanwijzingen voor?


Als ze "alleen maar wat gelezen" hebben dan hebben ze daarmee al een streepje voor op veel hoefsmeden die na hun opleiding pertinent weigeren nog maar iets te lezen.


We hebben hier wat onderzoek naar gedaan en zijn bij wat cursisten van vorig jaar gaan kijken. De resultaten overtroffen onze stoutste verwachtingen: in geen enkel geval hebben we iets hoeven te corrigeren aan hun bekapping!


Allemaal "dus-sen", maar concrete aanwijzingen?

Groeten,
Frans

En ja hoor ik heb een toonlander.
Je kan er niet naast kijken.
Maar alleen voorraan achteraan land die vrij plat. Dus misschien naar de toontredende kant aan.
Dus nu is het nog vinden van een natuurlijk bekapper die tot bij mij thuis kan komen en die er wel verstand van heeft natuurlijk.

janna schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 16:00:


Misschien nog een hele simpele verklaring: endurance paarden hebben veel km in de benen, gehard beenwerk dus. Misschien dus gewoon erg sterk en slijtvast pezen- en bottenwerk.

Ik vind het leuk om te lezen dat zoveel mensen de cursus gevolgd hebben en aan de slag zijn gegaan met hun eigen paard. Over het algemeen lijkt het iedereen bjizonder goed te lukken met of zonder hulp van een natuurlijk bekapper. Ook vertelt Frans dat hij bij oud-cursisten is gaan kijken en dat ze goede resultaten hebben bereikt en dat ze bij niemand hoefden te corrigeren. Fantastisch! Ik wou dat ik dat kon zeggen...!
Ik heb de cursus ook gevolgd (april) boek en pakket zeer goed bestudeerd en aan de slag gegaan met mijn Merens, die ovrigens zeer goede voeten/hoeven heeft en nu ruim een jaar zonder ijzers waarvan bijna een jaar natuurlijk bekapt.
Mijn natuurlijk bekapster, die uit de de natural balance school komt komt bij elke bekapping kijken en controleren. Ik heb met haar gesproken over haar manier van bekappen en wat ik geleerd heb en al vergelijkende vond ik dat de principes zeer overeen kwamen. Het grootste verschil lijkt mij vooral te zitten in precisie, bij haar wordt zeer veel gemeten met handen/vingers en een meetdingetje (een soort passer waarmee je kan zien of je beide hielen precies gelijk hebt gemaakt). Ik heb nu een keer of drie bekapt, maar ik heb het nog geen één keer goed gedaan! Ik moet erbij zeggen dat de bekapster vanaf het begin af aan zeer kritisch aankijkt tegen de hele cursus van jullie en steeds blijft zeggen dat je zoiets nooit in één dag kan leren. Ik word daar nogal zenuwachtig van. De laatste keer had ik de hielen niet precies gelijk gemaakt, en ik maar staren, maar ik kon het echt niet goed zien. Zegt ze dat als ik dat zo blijf doen er toch wel gekke dingen kunnen ontstaan. Verder heb ik de neiging om alles veel te rond te maken. Ik probeer er reg op te letten dat ik de vijl aan de achterkant inderdaad recht houd zodat er geen ronding ontstaat maar als het maar een ietje pietje te rond is krijg ik enorm op mijn kop, hetzelfde geldt voor de zijkanten, de mustangroll mag alleen op de toon, maar maak ik ook maar iets te veel ronding aan de zijkant is het hek van de dam. Volgens haar verander je dan t eveel aan het breakoverpunt. Ik probeer het vol te houden want ik wil het echt ontzettend graag goed leren, en ik heb het idee dat zij extra streng is. Een meisje op stal doet het ook zelf (is met mij op cursus geweest) en laat het werk controleren door Hans A en ik heb het idee dat jullie visie iets 'relaxter 'is en dat een foutje minder erg is.
Het komt er in ieder geval op neer dat ik nu denk dat het nat. bekappen ontzettend moeilijk is en ik het misschien wel nooit leer terwijl ik toch niet zo heel erg onhandig ben denk ik zelf en ik vond het op de cursus ook heel goed gaan...
Hoe doen jullie dat? Laten jullie het werk steeds controleren, lukt het bekappen echt zo goed als ik hoor of zijn er ook mensen die het moeilijk vinden zoals ik???? Of ben ik toch te ongeduldig en duurt het gewoon langer voordat je het een beetje onder de knie hebt?

groetjes, Alice

eamonn schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 17:21:


Baarle nassau zit ik met mijn paardje.

Piet schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 15:40:


Ik kan verder niks onderbouwen met harde gegevens, dan moet ik bijvoorbeeld namen gaan noemen en daar pas ik voor. En wetenschappelijke gegevens heb ik ook niet. Ik zit op verschillende forums (NL en internationaal) en kom daar de meest dramatische ervaringen tegen waarbij ik vaak het gevoel heb dat ze voorkomen hadden kunnen worden als mensen bovengenoemde 'arrogantie' niet zouden hebben gehad en eigenaren die hun paard aan deze mensen uitbesteden niet zo’n grenzeloos vertrouwen in de medemens zouden hebben gehad.

Ik weet zeer goed waar ik over praat. Ik Strasser mijn paard, ben daarmee begonnen na maandenlange zelfstudie (boeken, sparren en internet), een 1 op 1 cursus van 2 dagen en momenteel begeleiding van 1 van de weinige SHP-ers in NL. En voordat je het vraagt: het gaat uitstekend met mijn paard, ze heeft een paar weken wat gevoelig gelopen maar sindsdien is ze alive and kicking

Die laatste vraag begrijp ik niet (en dat ik geen cursus Natuurlijk Bekappen heb gevolgd heeft daar niks mee te maken). Wat bedoel je?

Groeten,
Dorien

Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 17:00:


Ik ben ook zo'n sufferd he? Ik was even vergeten dat ik hier alleen maar iets kan posten wanneer ik er 'wetenschappelijk' onderzoek ter onderbouwing bij mee kan geven. Veel lezen over (en leren van) verhalen van anderen is niet goed genoeg.

Groeten,
Dorien