cornelie schreef op vrijdag 13 juni 2008, 14:25:


Ik zou er eens een osteopaat naar laten kijken. Veel kreupelheden komen voort uit de rug, zo ook met mijn paard waar op de foto weinig te zien was. Dierenartsen beginnen doorgaans eerst onderaan te zoeken en werken zo naar boven.
Kan het geen sluimerende hoefzweer zijn die op een rottige plek zit waardoor hij er moeilijk uit kan komen?

Helaas..... gewrichtsbandjes in het hoefgewricht zijn slecht, zal nooit meer beter worden. Komende 7 weken niks doen met hem maar sport en misschien rijden zit er niet meer in. ben er kapot van...

cornelie schreef op vrijdag 13 juni 2008, 20:23:


Kop op, er is vast ergens een lichtpuntje!
Check Piet eens, die heeft/weet een heel goed gewrichtssupplement. En vlak de faktor tijd niet uit. Geef het tijd, geen 7 weken maar trek een jaar uit of zo. En geen belasting, maar wel beweging om verstijving te voorkomen.
Was het bot al aangetast, was er al artrose-ontwikkeling, of zit het nog maar alleen in de gewrichtsbanden?

Christel Provaas schreef op vrijdag 13 juni 2008, 20:32:


Sorry, je had al geschreven dat er op de foto's niets te zien was. Dan is er dus nog geen artrose gevormd. Dan heet het gewoon een weke-delen-blessure. Enig idee hoe hij eraan komt, is hij uitgegleden, heeft hij een sliding stop gemaakt? Hoe oud is het paard?

chantalleke schreef op woensdag 11 juni 2008, 15:11:


Toch maar de DA er bijhalen ?

loes

Christel Provaas schreef op vrijdag 13 juni 2008, 20:32:


Kom op meid. Ik heb ook gerevalideerd mt mijn vorig paard. En als ik toen mensen zoals Piet had gekend, dan was hij er nu nog. Ben ik absoluut van overtuigd !
Vecht voor je paard. Tijd is geen spelende factor. Wat zijn nou 7 weken? Ik heb 9 maanden gerevalideerd. En Nu, met Veldre zijn we ook al weer ruim 9 maanden bezig. Dat is geen revalidatie, maar 't is wel de tijd die we nodig hadden opdat zij ons zou accepteren - ook niet effe gezellig met je paardje leuke dingen doen, dus.

Goede tip van Christel, om eens een andere visie te raadplegen.

Heel veel sterkte.
______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Het speelt al langer dus het is niet iets van een recente blessure. In 2003 hebben we een jaar gerevalideerd na zijn bevangheid. Sindsdien is hij af en aan kreupel maar ik dacht dat het weer bevangenheid was. Op de MRI scan is overigens nog wel artrose naar voren gekomen, aan het hoefbeen waren duidelijk puntjes/uitsteeksels te zien en er waren nog wat andere kleine afwijkingen. De voet is ook niet warm oid, het is dus al een chronische aandoening. Ik ben wel blij dat er nu na jaren aanmodderen duidelijkheid is. Vandaar waarschijnlijk ook zijn reakties bij bv Parelli omdat hij er gewoon pijn aan heeft.

cornelie

cornelie schreef op vrijdag 13 juni 2008, 14:25:


Met name voor dit soort "niet te traceren klachten" is een simpel thermografisch onderzoekje vaak een uitkomst. In de meeste gevallen kunnen we de exacte plaats vaststellen en kan een gerichte behandeling worden ingezet

gr.Hans Arendse

http://www.reisnaarmorgen.nl/

Succes2 Waldo!

hc
www.huertecilla.net

Hallo Nils,

Bedankt voor je aanbod!

Ik heb mijn vader de site (van hoefnatuurlijk) doorgegeven en hij zou jullie reacties lezen.

Mijn ijzers gaan er in ieder geval onderuit.

Huertecilla schreef op zondag 15 juni 2008, 16:30:


Leuk!

Arabesk schreef op zondag 15 juni 2008, 22:05:


leuke site, Vooral verhaal over die nachtwandeling is mooi geschreven.
grtjes Myr

Vanavond heb ik mijn paard weer eens verhuisd. Halverwege de rit begon ze wat te trekken met één van haar achterbenen. Ik hoorde ook iets schrapen, dus dacht ik meteen aan een steen.
En inderdaad toen ik het verdachte voetje optilde zat er een steentje in de hoef. Maar wel in de witte lijn. Het ding zat natuurlijk muurvast en het materiaal dat we bij hadden bleek niet afdoende om hem los te krijgen. (heb je 1 keer zoiets voor, heb je natuurlijk je mes niet bij )
Na een dikke 20 minuten knoeien was er gelukkig en vrouw die een sterke vent met het juiste gereedschap ter beschikking stelde om ons uit de nood te helpen.
Maar die man zei dat ze onmogelijk kan manken van een steen in de witte lijn, aangezien m'n daar ook wel eens nagels door durft kloppen.
In ieder geval, toen die man haar achtervoetjes onder handen had genomen met z'n aardappelmes en hoevenkrabber (Hij heeft haar beide achtervoeten uitgekrabt) en de steen had verwijderd, liep ze weer als een zonnetje.

Hoe zit dat nou, kan een steen in de witte lijn pijnlijk zijn?
Ik had namelijk wel dat idee. Voordat die man kwam helpen en ik zat te knoeien met allerlei prullen om hem eruit te krijgen, trok ze haar been telkens terug wanneer er wat beweging in het steentje leek te komen. Leek mij een pijnreflex.
de man bleef erbij dat dat niet kon.

(Man was trouwens ook erg verbaasd over hoe haar hoefjes eruit zagen.
Eerste reactie was: geen ijzers? de tweede: Zo kort en dan zo'n eind over de weg? Ik denk dat hij mijn 'Ach ze staat altijd zo kort, gaat goed' nogal shokkerend vond. gelukkig kon hij dat zelf ook wel zien, toen we weer verder gingen en paardje weer perfect liep.)

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zondag 15 juni 2008, 23:53:


Hi Ans... zeker weten dat het wél pijnlijk kan zijn!
Zeker als de witte lijn nog iets verbreed is! Heb het zelf ook 1 x meegemaakt, gelukkig ging die er vrij vlot uit... Je merkt dat gelijk hoor... idd. je kunt het horen en ze lopen niet echt jofel meer!
Is toch te vergelijken met een splinter onder jouw eigen nagel?
Denk ik??

groetjes,

Wil.

Wil schreef op maandag 16 juni 2008, 0:26:


Welleuh kweetetnogzoni .Heb paardjes dagwandelingen zien uitmaken zonder probs. Met behoorlijk wat steentjes in hun hoefwand !!Wel gelijk ,ALS je iets merkt stoppen en hoeven proper maken Maar toch zijnder velen die der zich geen steek van aantrekken !