Gisteren ben ik met m'n paard naar de kliniek geweest ivm met haar artrose en naar aanleiding van een gesprek dat ik daar had met de DA zit ik toch met een aantal vragen wat betreft de hoeven.
Misschien kunnen jullie mij er wat meer over vertellen?

1) Mijn paard heeft ernstige artrose in haar sprongewricht, de DA raadt mij aan om aan haar achterbenen de hoef mediaal een fractie korter te zetten dan lateraal. Dit zou haar sprongewricht wat ontlasten. Maar ik vraag mij af welke redenering daar juist achter zit?
De richting van een sprongewricht loopt immers van mediaal (bovenaan) naar lateraal (onderaan). Mij lijkt het dus dat je dan net het gewricht meer gaat belasten (het gewricht komt dan immers nog schuiner te staan) door op deze manier te bekappen? Heeft iemand de verklaring waarom men dit doet?

2) Ik kreeg ook een opmerking op de lage hielen van mijn paard aan haar voorhoeven. (Tijdens de onderzoeken ging ze namelijk manken op één van haar voorbenen, en volgens hem lag het aan de hoeven)
Hij zei dat door te lage hielen, je de diepe buigpezen onder een permanente druk zet. En dat je zo op de lange termijn (Hij sprak over jaren) peeschade kan veroorzaken. Dit zou volgens hem wetenschappelijk onderbouwd en gepubliceerd zijn. Heeft iemand enig idee waar deze publicaties te vinden zouden zijn?
Het gaat mij er dus niet om of hij nou gelijk heeft of niet. Ik weet wat jullie hier van denken. :)
Ik wil alleen weten wie dit onderzoek heeft uitgevoerd en wat er in staat.

groetjes
Ans

Fred Emmerig schreef op dinsdag 25 juli 2006, 18:40:


Ja Fred,
Mijn Schimmelarabier (met witte hoeven) heeft/had dit regelmatig.
Mij is verteld (hoefbekapper, traditioneel) dat dit komt door stoten van de hoef tegen harde objecten. Kleine inwendige bloedinkjes dus. Komt vooral als hoeven wat langer zijn. Maar nu ik natuurlijk bekap zie ik het nog steeds wel eens. Op plekken waar de hoefwand wat langer is.
Groet,
Coralie

Fred Emmerig schreef op dinsdag 25 juli 2006, 18:40:


In de hielen van Maike was het ongepimenteerde deel ook roze. Voor mij zag het er gewoon uit als een klein bloedinkje , maar ik kan het ook mis hebben.

Gr Esther

Fred Emmerig schreef op dinsdag 25 juli 2006, 18:40:


Het kan heel goed een kneuzing zijn die door een verkeerde hoefstand in de kroonrand is ontstaan en langzaam uitgroeit naar beneden. Een kneuzing door een hard voorwerp is het heeeeel soms, maar niet vaak. Paarden weten over het algemeen heel goed waar ze hun voetjes neerzetten. Uitgesloten is het niet.

Let eens op de kwartieren. Heeft het paard ruimte voor kwartierboogjes? Zo ja, dan zou het kunnen zijn dat de druk van de (te lange) hoefwand in de kwartieren drukt en dat kan maar 1 kant op.... naar boven. De kroonrand dus. In ernstiger gevallen kan het ook een 'gescheurde' wittelijn verbinding zijn in de kwartieren doordat het paard door te radicale hielverlaging ineens achterover op zijn hielen komt te staan. De hoefwand is daar (nog) niet op voorbereid en door de plotselinge hefboomwerking scheurt als het ware de witte lijn los en ontstaat er een kneuzing.

Ans Jondral schreef op dinsdag 25 juli 2006, 20:30:


Vindt je dan niet dat het de meest logische weg is je DA naar de brongegevens te vragen van de research waar hij naar refereert?

groeten, Egon
No Tail No Service!

Marleen den Arend schreef op dinsdag 25 juli 2006, 22:05:


Met drastisch hielen verlagen ben ik altijd voorzichtig en deze Welsh had van zichzelf al lage hielen. Kwartierboogjes heb ik er ook ingesneden, tenminste waar dat nodig was. De pony staat nu wel op een landje waar ze over puin moeten lopen om er te komen., misschien dat daar door stoten kneuzingen zijn ontstaan. Pony's met zwarte hoeven zullen dat ook wel hebben, maar dat sie je aan de buitenkant niet. En zoals ik zei de welsh is niet kreupel. Loopt zelfs als een kievit. (bij wijze van spreken)
de hoeven worden eens in de vier weken bekapt. Ze worden ook mooi mvan een mustang-roll voorzien. Hij heeft wel flares in de toon en als de vierweken om zijn moet je daar behoorlijk weer aan werken. Ik heb voorgesteld in de tussentijd een "pits-stop" te houden en ze even van een nieuwe mustang-roll te voorzien.

e m kraak schreef op dinsdag 25 juli 2006, 22:34:


Was ook het eerste waar ik aan dacht, maar ik kan me voor stellen dat je er niet direct aan denkt als je daar met je beestje staat, en het dan later over denkt. Misschien toch maar even terug naar de kliniek? en vragen wie en wat? Even goed, sterkte Ans.

Nils en Olly

e m kraak schreef op dinsdag 25 juli 2006, 22:34:


Je hebt helemaal gelijk, maar ik heb er zoals Nils al schreef, toen helemaal niet aan gedacht.
en om daar nu speciaal voor te bellen, dat vind ik precies toch een beetje overdreven. Binnen een paard maand moet ik wel terug voor nieuwe RX-foto's,en als ik het dan nog niet weet zal ik het hem wel vragen. Maar ik hoopte eigenlijk dat iemand van jullie hier misschien al iets over gehoord had?
groetjes
Ans

Fred Emmerig schreef op dinsdag 25 juli 2006, 23:06:


Ik zag bij Cadiz, die achter meer op de buitenkant van zijn hoeven landt, op zijn achterhoeven roze verkleuringen over de hele zijkant, vanaf een scherpe rechte lijn, parallel aan de kroonrand, tot aan de grond. De lengte waarop het begon kwam overeen met het moment van ontijzeren. Ik nam aan dat het onderste stuk hoefwand door het nieuwe, hardere hoorn gekneusd/geplet werd en dan met name aan de zijkant, waar het paard zelf de meeste druk uitoefent.

Ans Jondral schreef op dinsdag 25 juli 2006, 23:35:


Het enige wat ik je kan vertellen, is dat mijn voormalige hoefsmid, die ik nog steeds hoog heb zitten, ooit vertelde dat men in Nederland exact andersom binnendoor zet dan in Duitsland, maar daarbij wel dezelfde redenatie hanteert kwa ontlasting etc. Maw het is per land/per dierenartsstroming de gewoonte om dit of dat te doen, en men redeneert naar de oplossing toe.

Ans Jondral schreef op dinsdag 25 juli 2006, 23:35:


Zou die brongegevens ook graag zien....als je ze hebt denk je dan aan ons ?

Nick