Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:22:


Misschien dat ik inderdaad altijd al geluk heb gehad met mijn hoefsmeden.
Mijn paard is trouwens maar de eerste keer bekapt geweest als ze al vier was. Het was nooit nodig geweest omdat ze op fijn grind liep. Als ze vier jaar was is ze even verhuisd naar een pensionstal waar ze binnenstond. Toen had ze inneens dus wel een smid nodig. (Nou nou, hoe zou dat toch komen?) Die maakte toen de opmerking: Aha die staat zoals een arabier, dan laten we haar zo maar staan. (Is dit misschien hoefsmidtaal voor: Ze heeft lage hielen?) Toen ik haar kocht (Want ze is eerst 3 jaar mijn verzorgpaard geweest) maakte ik mij juist zorgen over haar lage hielen.(Khad nog nooit van natuurlijk bekappen gehoord) Ik vroeg dus om niets van haar hielen te doen aan de smid (een andere dan tervoren). Zei die tegen mij dat hij dat liever wel deed. Hij zei: Als ze altijd al zo gestaan heeft is dat een teken dat ze zo moet staan. En toen ik een keer informeerde naar ijzers zei hij (godzijdank) dat dat absoluut niet nodig was en dat ik ook gerust zo de weg op kon.
Misschien dat ik volgende keer als ik hem zie eens ga polsen naar zijn ideeën over natuurlijk bekappen. (Ik vrees er wel voor, hij behoort namelijk tot een hoog aangeschreven hoefsmederij)
Zou leuk zijn moest hij er voor te vinden zijn.
Kwou allen maar zeggen dat het water tussen natuurlijke bekappers en hoefsmeden misschien helemaal niet zo diep is als iedereen denkt.

groetjes Ans

Ans Jondral schreef op maandag, 22 augustus 2005, 16:18:


Hallo,
Het water is inderdaad misschien niet zo diep, ik heb schijnbaar steeds de verkeerde bekapper/hoefsmid gehad........
Er zullen ongetwijfeld goede traditionele hoefsmeden zijn die vooral het welzijn van het paard voor ogen hebben en niet de inhoud van hun eigen portemonee. Het voornaamste is dat mijn paard nog nooit zo goed gelopen heeft sinds ik haar natuurlijk bekap, terwijl traditioneel bekappen haar hoeven alleen maar verslechterde.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 16:39:
**********************

Ik heb zelf de ervaring dat mijn eerste hoefsmid (die het bekappen als hobby ernaast deed) heel dicht bij natuurlijk bekappen zat. Als ik de hoeven van Torop uit die tijd terugzie, dan lijkt dat eigenlijk heel veel op hoe ze er nu uit zien terwijl hij nu natuurlijk bekapt wordt. Ik herinner me dat hij b.v. nooit aan de straal zat, hij maakte alleen de zool gelijk en dat was dat. Het zag er heel simpel uit, en heel doeltreffend .

Het boeide me toen niet zo hoor, zijn hoeven gaven gewoon nooit problemen en hij werd al jaren bekapt door die hoefsmid dus ik dacht, ik laat het maar lekker zo. Wist ook niets over natuurlijk bekappen toen. En op ijzers stond hij allang niet meer. Heb toen wel vaak het advies gekregen om hem op ijzers te zetten - omdat ik nogal veel over de weg ging, wat mij zelf wel een goed idee leek - maar ook voor mijn NH-tijd had ik al zoiets van: waarVOOR dan in vredesnaam? Als ze te kort worden (dat was het argument) dan ga ik wel een tijdje door de berm. Maar dat laatste was dus nooit nodig. Dus ijzers heb ik nooit overwogen.

Toen ben ik verhuisd met het paard en kreeg een andere hoefsmid. En meteen na de eerste keer had ik al zoiets van: wat loopt da beest gek opeens? Heel ander geluid als de hoeven de weg raakten, en met dressuur voelde het heel anders aan. Ik heb het nog 1 x door diezelfde hoefsmid laten doen, maar hetzelfde resultaat (niet fijn). Dat was voor mij eigenlijk de aanleiding om eens verder te gaan zoeken. En toen moest ik inderdaad concluderen dat het meteen weer verbeterde nadat hij natuurlijk bekapt was. Maar toen heeft hij toch wel een tijd gevoelig gelopen.

Maar tussen mijn eerste hoefsmid (waar ik altijd tevreden over was) en natuurlijk bekappen (waar ik ook heel tevreden over ben) vind ik dus eigenlijk weinig verschil zitten.

Hallo,
Ik heb het hoofdstuk over fructaangehaltes en hoefbevangenheid met veel interesse gelezen. Wat ik niet begrijp (of verkeerd begrijp?) is dat er 's winters op een zonnige vries-dag ook veel fructaan wordt opgeslagen. Is het niet zo dat in de winter het gras helemaal niet "wil" groeien en dat pas gaat doen boven de 15 graden of bepaald aantal uren daglicht? Ik heb helaas wel ervaring met bevangen paarden en ponies, maar onze paarden staan de hele winter ook in het land en hebben dan nooit problemen met de voeten; wél in de warmere maanden. Wie kan mij dit nader uitleggen?

HannahFroukje schreef op maandag, 22 augustus 2005, 17:33:


zo is dat, en dat heb ik hier ook al vaak gemeld,
Sommige smeden onderschatten de funktie van de straal en willen gewoon de hoefrand rondom en zeker de hielen te hoog laten : dan gaat 't fout,
van beetje fout tot heel hard fout !

Peter