Ja hoor blootvoets mennen kan wel degelijk.

Het is inderdaad een veel gehoord iets bij de "normale" menners dat je uiteraard hoefijzers onder het veel op straat lopende menpaard moet slaan.

Onzin !! (uiteraard zoals we hier allemaal weten).

Omdat mijn pony voorheen problemen had heb ik haar wel hoefschoenen aan gehad in het begin. Nu al een half jaar niet meer en ze loopt inmiddels ook zonder schoenen voor de wagen en dat gaat goed.

Als er weer eens een discussie is met menners die zweren bij ijzers dan moet je maar eens met de volgende punten aankomen:

Als blootvoeter (en ook met hoefschoenen), kun je probleemloos over de putdeksels in de weg rijden. Met ijzers is dit een dooddoener vanwege glijgevaar. Zonder ijzers glijdt je paard nooit op het asfalt weg bij het afzetten. Als het in de winter sneeuwt kun je zonder ijzers een lekkere rit met de wagen gaan maken in de sneeuw.
En dan nog de gebruikelijke voordelen van zonder ijzers uiteraard die met de gezondheid van het paard te maken hebben.

Voordeel van hoefschoenen is bovendien dat je niet hoeft op te letten voor glas op weg (bijv. achtergebleven op de weg na een aanrijding oid). Alleen dan opletten voor de banden van de kar hahaha

Groeten
Ingrid

PS nog wat grappigs ... en kind merkte vandaag op dat mijn pony op klompen liep. Ik vertelde dat ze gewoon op blote voeten liep dus vroeg hem waarom hij vond dat ze op klompen liep ...
Nou dat kon hij horen; een normaal paard deed "klikklak" en deze niet ...

Ik bedoel maar ... hoezo zit het ijzersdragen "ingebakken"

Lilian Boon schreef op donderdag, 9 juni 2005, 21:44:


Hoi
Wat vervelend zeg! Het is altijd moeilijk he? als het niet om je eigen paard gaat en sommige mensen zijn ook erg eigenwijs en doen vaak de dingen omdat iedereen het zo doet en het dan dus zo hoort (in hun ogen).

En dit bewijst maar weer eens dat ijzers echt slecht zijn. Ik denk dat de doorbloeding snel stagneerd hoor, want zodra er een ijzer wordt ondergeplaatst is er bijna geen hoefmechanisme meer en dus ook geen goede doorbloeding.

Sterkte

Diestelmans Liesbet schreef op vrijdag, 10 juni 2005, 11:50:


Hmm tja hoe leer je dat. Ik heb het gewoon gedaan met mijn pony. Ik zou het, als je er niet zeker van bent dat het goed gaat, het op een rustig moment uitproberen. Misschien eerst een stukje op je erf fietsen en dan op zondagochtend vroeg ofzo wanneer er weinig verkeer is?

Is hij/zij al verkeersmak?, want anders zou ik eerst gaan wandelen eer dat ik zou gaan fietsen.
Ook zou ik ervoor zorgen dat hij/zij aan de hand goed geleid kan worden en niet ploseling zijn eigen weg gaat voordat je de fiets opstapt. Ook is het handig als je pony van te voren snapt wanneer hij moet draven en wanneer hij moet stappen op een bepaald teken van jou.
Succes ermee!.

Piet schreef op woensdag, 8 juni 2005, 14:04:


geweldig Piet, fijn dat je toch een manier gevonden hebt.
Jacqueline

Diestelmans Liesbet schreef op vrijdag, 10 juni 2005, 11:32:


Wij mennen bitloos en ijzerloos; andalusiërs over splitpaden, zomaar 20 km.

spinnetje schreef op zaterdag, 11 juni 2005, 21:10:


...en, als het een fiets met handremmen is, zet de kabels even om; links, rechts en omgekeerd. Je remt nl. met je linkerhand als je het touw rechts hebt en da's beter de achterrem. Bij de meeste fiets is links de voorrem.

Diestelmans Liesbet schreef op vrijdag, 10 juni 2005, 11:44:


Hoi Ilona en Frans,
Dit lijkt me wel een goed idee om te doen. Ik heb namelijk het gevoel dat de meeste mensen die lid zijn van dit forum voornamelijk recreatief met de paarden en ponies bezig zijn en dat er maar een paar zijn die wedstrijden rijden. Zo zul je waarschijnlijk niet veel verslagen krijgen van mensen die blootsvoets wedstrijden rijden, op welk niveau dan ook.
Als je met dit soort verslagen laat zien wat er met paarden en ponies op blote voeten gedaan kan worden kan dat misschien een stimulans zijn voor de mensen die problemen hebben met de hoeven/benen van hun paarden, om de ijzers eraf te halen of ze er niet onder te slaan als ze nog geen ijzers hebben. En de mensen die wedstrijden rijden zijn waarschijnlijk degenen die het eerste naar de ijzers grijpen als er problemen zijn (of als ze denken dat er problemen zijn). Dus als we ze nu maar genoeg kunnen laten lezen/zien dat het ook zonder ijzers kan, grijp je kans zou ik zeggen. Volgens mij zijn er succesverhalen genoeg te vinden bij de leden op dit forum!

Groetjes, Hogan
You're not gonna win, just sittin' on the fence

9.00 uur, stralende zon, koud windje, op weg naar de Limburgse heuvels.

Ikzelf kom ook uit Belgisch Limburg, maar woon in het hoge Noorden, onder Weert. Hier heb je het ietwat glooiende maaslandschap, maar dat is niets vergeleken met het heuvellandschap nabij Maastricht.

Na het 6e stoplicht rechts en dan een keertje links en dan heeeel lang doorrijden. Hartje stad en dan de grote brug over, maar binnen 5 minuten zit je dan toch weer op zo'n raar kronkelweggetje en passeer je de mergelgrotten die door de plaatselijke boeren als schuur gebruikt worden. Nog een stukje weilanden en dan rij ik Riemst binnen (of was het nu Kanne??)
Jack en Pien wonen in zo'n super gezellige oude dorraat, in een heel oud pand met hoge plafonds en echte plavuizen.

Een aantal cursisten is er al, en iemand die de cumputer doet, Pien is half trots half zenuwachtig en Jack staat in de keuken. Echt leuk huis, ik kijk mijn ogen uit. Langzaam druppelen de laatste cursisten binnen en dan beginnen we aan de vragen.

Ik had echt al een paar avonden zitten zweten op die vragen. Je moest heel het boek wel 20 keer doornemen wou je ze kunnen beantwoorden. Bovendien had ik al 2 bekappingen van heel dicht bij meegemaakt. (2 van Radja en 2 van een paar leenpony's die al minstens een jaar niet meer bekapt waren) Hierna had ik toch nog 21 vragen fout. Gelukkig leer je daar het meeste van dus ik kom er wel :).

Hopelijk leest die meneer van European Stabels dit verhaal ook. Ik durf na deze cursus ook beslist niet te zeggen dat ik weet hoe ik elk paard moet bekappen. dat is ook niet de opzet, en beslist niet mijn bedoeling. Ik weet nu wel nog veel beter wat ik zelf kan, en hoe ik voortijdig problemen bij mijn paard kan ontdekken. Denk bijvoorbeeld aan de manier waarop een paard gaat staan als het pijn heeft. Wanneer ik een DA moet laten komen, hoe ik mijn paard's hoeven kan bijhouden. Hoe ik de mesjes moet hanteren en slijpen. Geloof me als je met een made in China kapmesje in MDF kan snijden, dan heb je goed geslepen. Met de mesjes die ik voor de cursus bij Pien gekocht heb is dat niet moeilijk, maar ook die moeten wel goed geslepen worden. Dát kan ik nu ook. Zelfs zónder in mijn vingers te snijden. (niet voor niets zijn handschoenen verplicht) Het moeilijkst vond ik hoe je de mesjes goed hanteert. Vóór je het weet heb je toch je handen weer net aan de verkeerde kant van het snijvlak staan, en deze mesjes zijn vlijm en vlijmscherp.
Raspen moesten we ook eerst op hout. Ook deze keer leer je vanzelf hoe je de vijl moet hanteren, niet alleen rechts, maar ook links. Doe je het goed, dan komt er een gelijkmatige geul, Pien en Jack gaven beiden tips en adviezen en dat was nodig ook. Na een kwartiertje oefen hadden alle cursusten dit ook aardig onder de knie. Volgens mij waren we allemaal even fanatiek, want ik heb niemand de kantjes (hoefjes) er vanaf zien lopen.

Toen kwam het echte werk. Ik verwenste de laatste 2 wijntjes van de avond ervoor toen ik de vreselijke aanblik van ons werkmateriaal in de mand zag liggen. Mijn maag kiepte bijna om. Pien pakte een voor een een paardehoef uit de mand, schraapte die een beetje schoon en begon uit wat ze zag te analyseren hoe het paardeleven voor de voormalige hoefeigenaar er zo ongeveer uit moest hebben gezien. Het duurde even voordat ik ook zo naar de hoef kon kijken. In het begin zag ik alleen het bloed en de ellende af aan al die hoeven. De een was nog onverzorgder dan de andere, en een klein hoefje, daar stak het hoefbeen zo door de zool heen. Een duidelijk geval van hko.htm">hoefkatrolontsteking.

Ik heb nog steeds niet geen goed woord over voor al te hefige reachties hier op dit forum, maar ik kan nu wel beter begrijpen waarom mensen soms zo heftig reageren.

Uit té veel hoeven blijkt wel de onkunde van de bezitters van deze paarden. Ik kan me voorstellen dat ik straks ook moeite zal hebben om me in te houden als ik hoeven ga zien die niet of slecht bekapt worden.

Ik heb het vreselijke hoefje genomen, om te kijken hoe ik het aan zou pakken. Het was vreselijk en leerzaam tegelijk. Half zat ik met het hoefje in mijn hand te vechten tegen de woede van hoe iemand toch zo een paard kan verwaarlozen, en half probeerde ik zover te komen dat ik zo een paardje zou kunnen helpen als ik het ooit een keer tegenkom. In mijn voorbeeldhoefje was de witte lijn op plaatsen meer dan 2 centimeter. Ik was blij dat het ponytje eindelijk uit zijn lijden verlost was. Toen ik het zo goed en kwaad als ik kon gekapt had liet ik het aan Jack en Pien zien. Tijdens het vijlen en wegsnijden van de hoef merkte ik pas hoeveel ik aan het boek heb. Ik vergat langzaam mijn maag, en ging me meer en meer richten op de dingen die ik herkende vnuit het boek. Lange toon verwijderen, hoef ontlasten aan voorzijde, beschadigde witte lijn zogeel mogelijk ontlasten, steunsels weghalen, lijnen volgen, afronden. Het werk maakte plaats voor de machteloosheid.

De volgende hoef die ik pakte, was qua kleur en omvang meer de hoef die mijn eigen paard gehad zou kúnnen hebben. Vreselijke gedachte, maar door het werken erme leer je toch heel anders naar zo'n hoef kijken. Mijn vijltechniek was goed, ik was nog te zuinig met het kort houden van de steunsels en ik mocht wat royaler de kwartieren weghalen, maar verder was mijn 2e hoef lang niet slecht.
Ik was reuze trots.

Hierna was ik wel compleet afgebrand. Gelukkig zat de cursusdag er ook op. Ik denk dat iedereen heel moe was. Het is ook écht werken zo'n dag. Moe maar zeer voldaan.

Pien en Jack zagen er ook moe maar zeer tevreden uit. Terecht. Ik vond het een geweldig leerzame dag.

Nu ga ik zelf even mijn paardje bijvijlen, ik heb zonet gezien dat het wel weer erg nodig is.

Groetjes.

Nel Gommans.